Morgunblaðið - 04.08.1999, Side 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 4. ÁGÚST 1999 4ÍÉ
+ Guðmundur ÓI-
afsson, bóndi og
landpóstur, var
fæddur í Jónsnesi í
Helgafellssveit 15.
desember 1907.
Hann lést 24. júlí
síðastliðinn. Hann
var sonur hjónanna
Ólafs Guðmunds-
sonar, landpósts, f.
20.3. 1885, d. 23.4.
1968 og Þorbjargar
Kristínar Stefáns-
dóttur, f. 25.8.
1881, d. 27.2. 1966.
Hann var elstur af
sinum systkinum. Þau voru:
Stefán Gunnar, f. 17.12. 1909,
d. 21.4.1954; Ragnheiður Krist-
ín, f. 9.3. 1912, d. 20.11.1984 og
Siggeir, f. 4.6. 1916, d. 25.9.
1987. Guðmundur kvæntist Val-
borgu V. Emilsdóttur, ljósmóð-
ur, f. 22.1. 1916, frá Þinghóli í
Tálknafirði, árið 1934. Börn
þeirra eru: 1) Ólafur Kristinn,
f. 20.11. 1936, k. Herdís Jóns-
dóttir, f. 7.6. 1936. Þeirra börn:
Guðmundur, f. 24.4. 1961, k.
Ólöf Kristjánsdóttir f. 7.6 1960,
þau eiga tvær dætur. Kristjana,
f. 27.4. 1965, m. Toríl Þórðar-
son, f. 31.1. 1961 þau eiga þrjá
syni. Smári, f. 15.5. 1969, k.
Erika Frodell, f. 17.2. 1965, þau
eiga eina dóttur. 2) Kristjana
Emiha, f. 23.4.1939, m. Jón Hil-
berg Sigurðsson, f. 17.4. 1933.
Þeirra börn: Steinar, f. 13.4.
1958, k. Sigríður Jónsdóttir, f.
10.1. 1958, þau eiga tvö börn.
Elín, f. 15.8. 1961, m. Hörður
Iflartarson, f. 19.2. 1958, þau
eiga tvö börn. Valborg 15.8.
1961, m. Magni Rúnar Þor-
Nú þegar við kveðjum okkar
kærleiksríka föður og tengdaföður
er margs að minnast og margs að
sakna. Hann ólst upp í foreldrahús-
um með sínum systkinum. Þau
bjuggu á fleiri en einum stað. Einn
var sá staður sem var honum alla
tíð kærari en aðrir, það voru æsku-
stöðvar móður hans, Borg í Mikla-
holtshreppi. Þar hófu foreldrar
hans sambúð og þar bjó hann með
þeim í bemsku. Vináttubönd hans
við frændfólk sitt á Borg vom sterk
og entust til dauðadags. Æska fóður
okkar var eins og margra af hans
kynslóð sem ólust upp í sveitum
landsins við hin hefðbundnu störf
þar. Ungur nam hann búfræði á
Hvanneyri. I framhaldi af því vann
hann við plægingar. I starfi sínu við
plægingarnar lá leið hans til
Tálknafjarðar að bænum Þinghóli
og þar kynntist hann móður okkar
Valborgu. Foreldrar okkar hófu bú-
skap að Dröngum á Skógarströnd
árið 1934. Fyrstu árin í félagi við
Ólaf afa og Kristínu ömmu en tóku
svo að fullu við búskapnum árið
1936. Á Dröngum var nóg að starfa
en ungu hjónin vom lífsglöð og
samhent í búskapnum. Hjónaband
þeirra var farsælt og móðir okkar
var föður okkar trú stoð og stytta
sem studdi hann við hvað eina sem
hann tók sér fyrir hendur. Þau vom
bæði félagslynd og tóku virkan þátt
í félagsmálum sveitarinnar. Hann
var meðhjálpari í Breiðabólsstaðar-
kirkju og hún var ljósmóðir á Skóg-
arströnd á meðan þau bjuggu þar.
Framsýnn var hann og áræðinn
frumkvöðull í búskaparmálum og
fljótur að tileinka sér allar nýjung-
ar. Iþróttir og hestamennska vom
líka stór hluti af áhugamálum hans.
Faðir okkar tók við póstferðum af
Ólafi afa og fór póstferðir í fyrstu á
milli Stykkishólms og Staðar í
Hrútafírði en árið 1926 vom ferð-
imar styttar og vom eftir það milli
Stykkishólms og Búðardals. Fyrstu
póstferðina fór hann 16 ára gamall
með föður sínum. Ferðir á þessum
tímum vom að vetrarlagi oft hinar
mestu mannraunir. Farið var á
hestum yfir óbrúaðar ár og fjall-
vegi.
valdsson, f. 28.1.
1959, þau eiga þijú
börn. Sævar, f.
3.11. 1967, k. Gerð-
ur Helga Helga-
dóttir, f. 8.2. 1964,
þau eiga tvo syni.
Sjöfn, f. 3.11. 1967,
m. Kristján Ey-
steinn Harðarson, f.
24.2. 1966, þau eiga
tvö börn. Guðmund-
ur Hilberg, f. 6.10.
1969. 3) Unnsteinn,
f. 5.5. 1945, k. Hildi-
gerður Skaftadótt-
ir, f. 10.7. 1944,
þeirra börn: Elvar Örn, f. 12.8.
1964, k. Elínborg Ólafsdóttir, f.
10.1. 1964, þau eiga þijú börn.
íris Dóra, f. 26.3. 1966, m.
Hilmar Stefánsson, f. 8.9. 1967,
þau eiga tvö börn. Selma, f.
24.9. 1971, m. Pétur Magnús-
son, f. 9.3. 1968, þau eiga eina
dóttur. 4) Rósa Vestfjörð, f.
25.6. 1947, m. Kári Þórðarson,
f. 1.2. 1945. Þeirra synir: Þórð-
ur, f. 17.5. 1965, k. Unnur Huld
Sævarsdóttir, f. 27.5. 1963, þau
eiga þrjú börn. Ólafur, f. 5.3.
1968, k. Margrét Káradóttir, f.
23.2. 1964, þau eiga þrjú börn.
Alexander Vestfjörð, f. 25.6.
1975, k. Árný Elva Ásgríms-
dóttir, f. 7.2. 1980. Kristín
Björk, f. 15.3. 1953, m. 5) Frið-
björn Örn Steingrímsson, f.
27.4. 1952. Þeirra synir: Ragn-
ar, f. 7.7. 1973, k. Auður Aðal-
steinsdóttir, f. 16.10.1972. Arn-
ar Steinn, f. 29.12. 1977 og Sig-
urvin, f. 15.2.1982.
Utför Guðmundar fer fram
frá Kópavogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Árið 1945 eignaðist faðir okkar
bíl og þá léttust ferðimar mikið og
þurfti þá aðeins að nota hestana
þegar ekki var bílfært en það var
oft á vetram á þessum áram. Gest-
kvæmt var á Dröngum. Þar var
póstafgreiðsla og oft annaðist póst-
urinn ýmiss konar smáinnkaup fyrir
sveitungana. Það þótti aldrei nema
sjálfsagt að gera fólki greiða.
Stærri aðdrættir komu með áætlun-
arbát frá Stykkishólmi og var skip-
að upp á Dröngum. Þangað var
flutningurinn sóttur á vagnhestum.
Eftir að bíllinn kom til sögunnar
urðu póstferðimar vikulegar og þá
urðu þær nokkurskonar áætlunar-
ferðir þar sem fólk gat fengið tæki-
færi til að skreppa í kaupstað og út-
rétta. Miklar framfarir voru gerðar
á Dröngum í búskapartíð foreldra
okkar. Nýtt, stórt íbúðarhús var
byggt og sömuleiðis útihús. Tún
vom sléttuð og mýrar og móar
breyttust í grösug tún. Ekki var
beðið eftir því að rafveitan kæmi í
sveitina heldur var keypt rafstöð og
rafmagn leitt í öll hús. Það var ekki
eftir skaplyndi föður okkar að bíða
eftir því að aðrir gerðu hlutina.
Það var okkur systkinunum góð-
ur skóli að alast upp á kærleiksríku
og athafnasömu heimili þar sem
aldrei var til umræðu að gefast upp
við neitt og það þótti ekki gott að
geyma til morguns það sem hægt
var að gera þann daginn. Alltaf var
glaðværð og gamansemi á taktein-
um. Á þessum ámm átti gamla mál-
tækið við: „Bóndi er bústólpi, bú er
landsstólpi." F oreldrar okkar
bjuggu á Dröngum til ársins 1968
þegar þau fluttu í Kópavog á Borg-
arholtsbraut 27. Eftir að þau fluttu í
Kópavog lærði faðir okkar að hand-
binda bækur og vann við það hjá
Bókasafni Kópavogs á meðan aldur
leyfði.
Þótt oft blési á móti hin síðari ár
hjá föður okkar vegna veikinda sem
hann þurfti að þola þá hélt hann
alltaf sínu glaða og góða viðmóti.
Hann miðlaði okkur, og öllum sem
hann umgekkst, af hlýju sinni og
æðmleysi til hinstu stundar. Allaf
stóð móðir okkar við hlið hans og
studdi hann og hjúkraði í veikindum
hans. Það mátti með sanni segja að
hún var hans hægri hönd og styrka
stoð enda mátti hann varla af henni
sjá. Við emm þakklát fyrir að hafa
eignast svo kærleiksríka foreldra og
tengdaforeldra og bömin okkar og
bamabömin hafa notið þess að um-
gangast þau og eiga þau að.
Faðir okkar kvaddi með sama
friði og æðmleysi og hann hafði
sýnt okkur í öllu sínu lífi. Við dánar-
beð hans kom þetta Ijóð í hugann:
Kyrrlátt
leggst næturhúmið yfir
og umvefur sjúkrabeð
örmagna öldungs
slitróttur andardráttur
sjúklingsins hljóðnar
í fólnandi nóttinni
bænir aðstandenda
berasttilhæða
sól rennur upp í austri
hvíld.
Nú að leiðarlokum viljum við
þakka fyrir allar stundir sem við
áttum með honum. Einnig viljum
við þakka öllum þeim sem hjúkmðu
honum og önnuðust hann í veikind-
um hans.
Nú lætur þú Drottinn þjón þinn í
friði fara. Guð styrki þig elsku
mamma.
Böm og tengdabörn.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfr ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
Eg veit einn
að aldri deyr
dómur um dauðan hvem.
(Ur Hávamálum.)
Guðmundur Olafsson frá Dröng-
um var drengur góður.
Það var mitt mikla lán að leiðir
okkar Guðmundar lágu saman í
starfi á Bókasafni Kópavogs árið
1976. Hann var þar bókbindari og
tók mér af sinni alkunnu góðvild og
göfuglyndi. Ég var yfirmaður hans
en hálfum mannsaldri yngri. Aldrei
lét hann mig gjalda aldursmunar;
þvert á móti þóttist ég eiga í honum
góðan og tryggan trúnaðarvin. Við
ræddum margt og mikið og vomm
síður en svo sammála um allt. Þolin-
mæði hans gagnvart ungæðislegu
skoðanagaspri mínu var nær tak-
markalaus og oft síðan hef ég dáðst
að umburðarlyndi hans. Æðmleysi
og lítillæti var Guðmundi í blóð bor-
ið enda mikilmenni. Orlögin höfðu
knúið hann til að hverfa frá búskap
að Dröngum og flytjast í Kópavog-
inn. Þangað kominn lærði hann að
binda inn bækur og starfaði við það
á Bókasafninu og hélt því áfram
heima hjá sér eftir að hann hætti
þar vegna aldurs. Guðmundur var
hrókur fagnaðar í hópi starfsfélaga
og lagði ávallt gott til málanna.
Hann var ungur í anda og fram-
farasinni mikill; trúr uppmna sínum
og sannkristinn sjálfstæðismaður.
Guðmundur Ólafsson var gull af
manni.
Er ég kveð nú Guðmund, vin
minn, leyfi ég mér að taka mér í
munn orð Jóns Ögmundssonar
Hólabiskups er hann ku hafa haft
um Isleif biskup Gissurarson: „Þá
kemur mér hann í hug, er eg heyri
góðs manns getið. Hann reyndi eg
svo að öllum hlutum." Við hjónin
vottum fjölskyldu og vinum Guð-
mundar samúð okkar. Guð blessi
minningu Guðmundar Ólafssonar
frá Dröngum.
Hrafn A. Harðarson.
Það er margs að minnast þegar
við kveðjum afa okkar. Það var
alltaf svo notalegt að heimsækja afa
og ömmu á Borgó eins og við kölluð-
um þau. Afi sat oft inni á skrifstofu
að binda inn bækur. Hann strauk
þær mjúkum höndum og lagði mikla
alúð í að gera þær sem fallegastar.
Hann var listamaður í höndunum og
GUÐMUNDUR
ÓLAFSSON
bækurnar vora mjög vel gerðar sem
hann lét frá sér. Hendumar hans
vom stórar og hlýjar og við munum
alltaf minnast þess hversu notalegt
það var þegar hann hlýjaði okkur
með þeim þegar okkur var kalt. Afi
hafði yndi af hestum og það vom
margar myndimar af hestunum
hans uppi á vegg. Einnig hafði afi
mjög gaman af að sitja úti í garðin-
um þar sem amma var alltaf að
nostra eitthvað. Við mættum alltaf
hlýju og skilningi hjá afa og hafði
hann alltaf tíma til að ræða um alla
mögulega og ómögulega hluti eða til
að tefla eina skák eða tvær. Hann
var hnyttinn í tilsvömm og kom oft
með athugasemdir sem maður átti
ekki von á. Þó maður kæmi óvænt í
heimsókn til afa og ömmu var eins
og þau ættu von á okkur og fengum
við alltaf góðar móttökur. Þá vom
bomar kræsingar á borð eða við
fengum ný jarðarber úr garðinum
hennar ömmu. Það verða góðar
minningar sem við og börnin okkar
eigum um elskulegan afa og langafa
og emm við þakklát fyrir hversu
lengi við fengum notið samvistar við
hann.
Guðmundur, Kristjana,
Smári og fjölskyldur.
Nú er hann horfinn á braut,
kraftmikilli baráttu hans lokið. Eft-
ir standa minningamar, bjartar og
góðar.
Afi var virðulegur maður, hann
geislaði ætíð af lífsþrótti og hlýju og
var alltaf hrókur alls fagnaðar.
Þegar horft er til baka koma
margar myndir upp í hugann og em
sumar þeirra sterkari en aðrar: Afi
með glettnisglampa í augum og
gamanyrði á vör, hvort sem hann
sat teinréttur í húsbóndastólnum
sínum eða á steini úti í náttúmnni,
potandi stafnum sínum í áttina að
kátum krakkahópnum sem hljóp í
kring. Önnur er af afa einbeittum
og yfirveguðum við að binda inn
bækumar sem bera þess glöggt
vitni hversu mikill hagleiksmaður
hann var. Svo em það heimsóknirn-
ar góðu til þeirra afa og ömmu,
skemmtilegt spjallið en fyrst og
fremst notaleg nærvera þeirra. Því
hann afi var aldeilis ekki einn með
hana ömmu við hlið sér, eins nota-
leg og hún nú er, ósérhlífin og
traust.
Já, minningarnar um afa em
margar og góðar og munum við
varðveita þær alltaf. Guð geymi þig,
elsku afi.
Elvar, Dóra og Selma.
Kæri afi. Enn falla höfðingjar og
mikilmenni. Nú ertu farinn frá okk-
ur. Ljúfar em minningar okkar
bræðranna um þig og minnumst við
þess er við töluðum saman, að sögur
þínar vom okkar ávallt sem stór
ævintýri. Að koma inn í vinnuher-
bergi þitt á Borgarholtsbrautinni,
þar sem þú varst að binda inn bæk-
ur, var eins og að koma inn í annan
heim. Skrifborðið þitt var hlaðið
bókum og framandi verkfæmm.
Svo mikill friður og ró ríkti þar inni,
og öryggt var handbragð þitt er þú
raulaðir fyrir munni þér. Þar inni
var eins og tíminn stæði kyrr og átt-
um við til að dotta í sófanum þínum
og er við vöknuðum varst þú farinn
fram, drakkst kaffi hjá ömmu og
beiðst eftir að komast að og fá
blundinn þinn. Á veggjunum í
vinnuherberginu þínu héngu ýmsar
gamlar myndir og er þar minnis-
stæðust mynd af uppáhaldshestW
þínum, Skjóna, sem reyndist þér
alltaf svo traustur en jafnframt
stríðinn. Það var þér mikilvægt að
umgangast öll dýr með virðingu og
fékkstu það ríkulega launað frá
þeim aftur.
Þú hafðir mjög gaman af að tefla
við okkur og kenndir okkur bræðr-
um mannganginn. Minnumst við
þess að við mátuðum þig til skiptis
og skildum ekkert í því hvað tafl-
mennska lá vel fyrir okkur og
fannst okkur, eftir hól þitt, tafl í
rauninni léttur leikur en annað konw
svo í ljós síðar. Þú varst lítið fyrir*
að tala um póstferðir þínar, nema ef
til vill á seinni ámm, og nú getum
við ekki annað en hugsað um hvílík
afrek þú og aðrir póstar unnuð á
þessum tíma, er maður sér veður-
barðar og grónar vörður uppi á
heiðum, en þú komst fyrir mikla
guðsnáð alheill frá þeim ferðum.
Þú sóttir eftirlifandi eiginkonu
þína, Valborgu Emilsdóttur (Boggu
ömmu), að Þinghólum í Tálknafirði
og saman stofnuðuð þið bú að
Dröngum á Skógarströnd. Seinni
árin þjugguð þið svo í Kópavogi en
eftirlétuð bömum og afkomendum
þeirra jarðarskika að Dröngum, þar
sem nú hefur byggst upp sumarbú^
staðaland og þar hafa skapast mikil
ættarjarðartengsl sem em okkur
svo mikilvæg. Við bræður minn-
umst þess ekki ljóst er þið amma
bjugguð á Dröngum en margar sög-
ur höfum við heyrt af búskap ykkar,
samheldni og glaðværð og sérstak-
lega hve gott var að heimsækja
ykkur, því að þar var ekki í kot vís-
að.
Illa dreymir drenginn minn:
Drottinn, sendu engil þinn
vöggur hans að vaka þjá,
vondum draumum stjaka frá.
Láttu hann dreyma iíf og yl,
ljós og allt, sem gott er til,
ást og von og traust og trú,
taktu hann strax í fóstur nú.
Langa og fagra lífsins braut
leiddu hann gegnum sæld og þraut.
Verði hann besta bamið þitt
Bænheyrðu nú kvakið mitt,
svoégmegisættogrótt
sofa dauðans löngu nótt.
(Páll Ólafsson)
Við bræður kveðjum þig í dag
með söknuði en minning þín er ljós í
lífi okkar.
Kæra amma, guð geymi þig og
varðveiti.
Þórður, Ólafur og Alexander. +T
• Fleiri minningargrcinar um
Guðmund Ólafsson bíða birtingar
og munu birtast ( blaðinu næstu
daga.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skróa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.2Gg^
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-1'
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
I!' LEGSTEINAR
■'í ■ '■ ' fnðl! •i 'Aim ■' . Komið og skoðið í sýningarsal okkar eða fáið sendan myndalista
3 *, MOSAIK
WIWJiíAlf-1-1 Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík , sími: 587 1960, fax: 587 1986 '