Morgunblaðið - 04.08.1999, Side 48

3^8 MIÐVIKUDAGUR 4. ÁGÚST 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
T
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN JÓELSDÓTTIR,
Sunnubraut 2,
Grindavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð í Grinda-
vík mánudaginn 2. ágúst sl.
Halldór Ingvason, Helga Emilsdóttir,
Bragi Ingvason, Bylgja Guðmundsdóttir,
börn og barnabörn.
t
Okkar ástkæra systir og frænka,
MARÍA SVEINSDÓTTIR,
Víðigrund 8,
Sauðárkróki,
andaðist á sjúkrahúsi Sauðárkróks sunnudaginn 1. ágúst.
Þórarinn Sveinsson,
María Þórarinsdóttir,
Margrét Björk Andrésdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur,
tengdafaðir og afi,
VIGNIR GARÐARSSON,
Heiðarbraut 4,
Sandgerði,
lést sunnudaginn 1. ágúst.
Jarðarför auglýst síðar.
Guðbjörg Hlíf Pálsdóttir,
Hulda I. Pálsdéttir,
Garðar Páll Vignisson, íris Ólafsdóttir,
Ingibjörg Ósk Vignísdóttir, Jón Reynir Sigurðsson,
Ólafur Haukur Vignisson, Ragnheiður Björnsdóttir,
Ágústa Hrönn Vignisdóttir, Árni Kolbeins,
Vigdís Hulda Vignisdóttir, Erlendur Einarsson,
Vignir Hrannar Vignisson.
t
Ástkær móðir okkar og systir,
ERLA A. HANNESDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 6. ágúst kl. 13.30.
Unni Jonsen,
Hannes Toftevág,
Geir Toftevág,
Sigríður H. Hannesdóttir,
Sveinn Hannesson,
Þórdís Bára Hannesdóttir,
Randi Antonsdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐMUNDA ÁGÚSTSDÓTTIR,
Hrafnistu Reykjavík,
sem lést föstudaginn 23. júlí verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 4. ágúst
kl. 15.00.
Ásmundur Guðmundsson,
Eyþór Guðmundsson, Þórdís Sigurðardóttir,
Arinbjörn Guðmundsson, Ragnheiður Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Sambýismaður minn, bróðir, mágur og föðurbróðir,
BJÖRGVIN SIGVALDASON,
fyrrverandi bóndi
Hákonarstöðum, Jökuldal,
Lagarfelli 9, Fellabæ,
lést á Sjúkrahúsinu Egilsstöðum fimmtudaginn 29. júlt.
Útförin ferfram frá Egilsstaðakirkju fimmtudaginn 5. ágúst kl. 14.00.
Ásdís M. Kjerúlf,
Ragnar I. Sigvaldason, Birna S. Jóhannsdóttir,
Þórður Sigvaldason, Sigrún M. Júlíusdóttir,
og fjölskyldur
OLAF
OLSEN
+ 01af Olsen fædd-
ist í Reykjavík
27. júní 1924. Hann
varð bráðkvaddur í
sumarhúsi sínu, 25.
júlí síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Ingiríðar
Lýðsdóttur, f. 29.
maí 1888, frá Hjalla-
nesi í Landssveit, d.
9. september 1974,
og Jentofts Gerhard
Hagelund Olsen, f.
22. aprfl 1877, frá
Tromso í Noregi, d.
16. desember 1958.
Systkini Olafs: Sigríður Kar-
olína, f. 13. aprfl 1914, d. 6. júní
1959; Kristinn, f. 24. júní 1917;
Olafía, f. 17. nóvember 1918, d.
14. aprfl 1993; Gerhard, f. 16.
janúar 1922, d. 4. júlí 1989;
Erna, f. 3. september 1926; Al-
freð, f. 10. september 1930;
Kristín, f. 25. júní 1932.
Okkar fyrstu kynni voru fyrir um
það bfl 17 árum þegar ég kom í
fyrsta skipti á Þingholtsbrautina,
þar tók á móti mér rólegur og yfir-
vegaður maður með pípu í annarri
hendi og bauð mig velkominn.
Þama hitti ég mann sem átti eftir
að vera mikill áhrifavaldur í lífi
mínu. Nú, þegar hann hefur lokið
hlutverki sínu hér í efnisheimi, er
mér efst í huga þakklæti fyrir að
hafa kynnst þessum öðlingsmanni.
Þegar litið er til baka koma margar
skemmtilegar minningar um
tengdapabba fram í hugann. Hann
hafði lent í mörgum ævintýrum á
flugferðum sínum um heiminn og
þegar hann byrjaði að segja frá, þá
gat hann haldið endalaust áfram.
En allar þessar minningar einkenn-
ast af þeim mannkostum sem Oli
bjó yfir, en við sem umgengumst
hann daglega höfðum tilhneigingu
til að líta á sem sjálfsagðan hlut.
Hann bjó nefnilega yfir kostum sem
mikil þörf er fyrir í dag. Hann var
heiðarlegur og hafði ekki þörf fyrir
að hagræða eða breyta því sem var
satt og rétt, heldur sagði frá hlutun-
um eins og þeir voru. Stundvísi var
honum svo eðlislæg, hann kom
alltaf á þeirri stundu sem hann
sagðist ætla að koma og hann skipu-
lagði sinn dag frá morgni til kvölds.
Hann vildi öllum vel og dæmdi
aldrei fólk eftir útlit eða umfangi,
hann talaði alltaf vel um fólk, nema,
þá sem fóru illa með dýrin, þá gat
hann orðið hvass og gat ekki dulið
fyrirlitningu sína.
Hjálpsemi var honum í blóð borin
og oft þurfti ekki að biðja um aðstoð
hans, hann var búinn að gera ráð-
stafanir og alltaf reiðubúinn að
veita hjálp þeim sem til hans leit-
uðu. Þessir eiginleikar gerðu hann
einstaklega traustan og góðan vin.
Oli talaði stundum um að yfir hon-
um væri einhver verndandi hönd
sem leiðbeindi honum. Nokkrum
sinnum á flugferðum sínum um
heiminn lenti hann í hættulegum
aðstæðum þar sem hugboð og rétt
viðbrögð skiptu sköpum um líf og
limi hundraða einstaldinga, þá sagð-
ist hann hafa fundið fyrir einhverri
leiðsögn og vemd. Allir þessir þætt-
ir skópu persónuleika sem var í
senn sérstaklega friðsæll og þægi-
leg nærvera, hann var ekki bara
tengdafaðir minn heldur líka góður
vinur sem ég á eftir að sakna. Eg
veit hins vegar að Óli var tilbúinn að
fara til annarra starfa og vil ég
þakka honum hjartanlega fyrir
samveruna og óska honum góðrar
ferðar um leið og ég óska Lilju,
börnum og barnabömum blessunar
Guðs.
Þórir Barðdal.
Vegur er undir, - vegur er yfir
og vegur á alla hlið.
Við augunum blasir endalaust rúm,
en ekkert að miða við.
Yfir er heiður og aiskír himinn,
en undir er skýjahaf,
Hinn 29. maí 1953
kvæntist Olaf eftirlif-
andi eiginkonu sinni
Lilju Enoksdóttur,
fyrrverandi forstöðu-
manni, f. 7. septem-
ber 1928. Foreldrar
Lilju voru Enok
Helgason verkamað-
ur og Petrína Kjart-
ansdóttir hjúkrunar-
kona. Börn Olafs og
Lilju em: 1) Sigrún, f.
4. maí 1954, maki
Þórir Barðdal. 2)
Linda, f. 31. ágúst
1958, maki Jónas
Sveinsson. Börn hennar era
Brjánn, f. 3. mai 1982, Hallur f.
10. mars 1987, ísak, f. 31. maí
1995, Styrmir, f. 17. mars 1997. 3)
Edda, f. 2. okt. 1959, maki Gunn-
ar H. Gunnarsson, börn þeirra
era: Ólafur Örn, f. 26. ágúst 1982,
Kristín Hrönn, f. 5. október 1988,
Lilja Björg, f. 17. október 1992,
sem byltist og veltist í bólstrum og öldum,
er bólgna eða færast í kaf.
Allt sindrar og sveipast í dýrð
er sólin leikur sér við
ljósbrot í skýjum, en litimir bregða
á leik um hið auða svið, -
þau ský, er lífínu sjálfu sýna
þá svörtu hlið.
Flugstjórinn Olaf Olsen varði
nær öllum starfsferli sínum á lofts-
ins leiðum. Á jörðu niðri, og með-
fram krefjandi störfum, daðraði
Kristján Guðlaugsson, sem árin
1953-1973 var stjómarformaður
Loftleiða hf., við skáldskapargyðj-
una eins og framangreint erindi úr
einu af hans merku kvæðum ber
glöggt vitni. Kvæðið heitir Flug.
Oli hóf störf hjá Loftleiðum hf.
lýðveldisárið 1944, nánar tiltekið
þann 1. september, rétt tæpu hálfu
ári eftir stofnun félagsins. Þá voru
flugmenn Loftleiða þrír talsins: Al-
freð Elíasson, Kristinn Olsen og
Sigurður Ólafsson. Aðrir starfs-
menn báru einfaldlega titilinn að-
stoðarmenn og var Óli einn þeirra
en hinir voru: Dagfinnur Stefáns-
son, Gerhard Olsen og Richard
Tómasson. Skömmu síðar bættist í
hópinn fyrsti flugvirki félagsins,
Halldór Sigurjónsson. Þessi sveit
ungra manna fluttist beinlínis bú-
ferlum í sjóflugskýlið í Vatnagörð-
um þar sem verið var að setja sam-
an aðra flugvél Loftleiða af gerðinni
Stinson Reliant. Þar hafði ítalski
flugmarskálkurinn Balbo aðstöðu
ellefu árum áður. Hið opinbera eft-
irlit með flugmálum var þá með
þeim hætti, að eftirlitsmaður flug-
véla, hinn góðkunni Axel Kristjáns-
son, forstjóri Rafha, tók í vænginn á
flugvélunum og hristi hann af alefli
og sagði síðan eitthvað á þessa leið:
- Ætli maður verði ekki að álíta að
allt sé í lagi hér - eru ekki allir bolt-
ar á sínum stað, piltar? Ég hef ekk-
ert vit á flugvélum, strákar, en ég
veit að þið vandið ykkur, því það
eruð þið sem eigið að fljúga vélinni.
í þessum fámenna hópi í sjóskýl-
inu kom fljótlega í ljós hvaða mann
Óli hafði að geyma. Hann var
áhugasamur og dugmikill um fram-
gang hins unga flugfélags og bar
hag þess mjög fyrir brjósti. Þarna
tók flugáhuginn sér líka bólfestu í
brjósti hans. í þessu sögufræga sjó-
flugskýli var starfað af dug og
djörfung fyrir flugið og áttu Loft-
leiðir hf. síðar meir eftir að kasta
dýrðarljóma á atvinnusögu Islands.
Reyndar höfðu þeir bræður Óli og
Gerhard verið kvaddir til „ábyrgð-
arstarfa" í fluginu löngu fyrr og þá
sem „aðstoðarflugmenn" hjá
Kristni Olsen. Það var þegar Kiddi,
stóri bróðir, hafði forgöngu um að
þeir bræður klömbruðu saman ein-
hverju sem mun hafa líkst flugvél í
laginu og var með hjól undan barna-
vagni. Þannig hugðust þessir smá-
strákar úr Olsen-fjölskyldunni á
Þormóðsstöðum, við jaðar Vatns-
mýrarinnar, láta rætast þann
draum að verða flugmenn. Þen-
Bergþóra Sól, f. 12. febrúar 1998.
4) Kjartan, f. 30. mars 1961. Fyrir
átti Olaf, dótturina Ernu, f. 21.
nóvember 1952, maki Gunnar
Guðnason. Börn þeirra era Val-
ur, f. 17. aprfl 1970, Örn, f. 30.
ágúst 1977, Kristín, f. 22. aprfl
1979, Guðni, f. 15. desember
1984.
Olaf helgaði fluginu alla sína
starfskrafta. Hann lauk atvinnu-
flugmannsprófi frá flugskóla í
Southampton í Englandi 1947 og
fékk flugstjóraréttindi í Banda-
ríkjunum árið 1953. Hann var
meðal framkvöðlanna hjá Loft-
leiðum og flaug þar í áratugi og
síðan hjá Flugleiðum. Fyrstu ár-
in flaug Olaf vélum af gerðunum
Stinson, Grumman, Catalina og
fl., síðar DC-3, DC-4 og DC-6
Canadair CL44-vélunum. Síðustu
árin sín sem flugstjóri flaug
hann DC-8 og DC-10. Eftir að
hann lét af störfum sem flug-
stjóri starfaði hann áfram fyrir
Flugleiðir til 67 ára aldurs. Alls
starfaði Olaf í 44 ár hjá Loftleið-
um og Flugleiðum.
Útför Olafs fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 10.30.
gerðu drauminn að veruleika af eig-
in rammleik með dugnaði, elju og
útsjónarsemi. Tveir urðu flugstjór-
ar, Kristinn og Óli, og Gerhard og
Alfreð urðu flugvélstjórar.
Síðast en ekki síst áttu þeir
trausta bakhjarla þar sem voru
systur þeirra fjórar og sterk og
ræktarsöm móðir, Ingiríður Lýðs-
dóttir ættuð frá Hjallanesi í Land-
sveit. Það er einsdæmi í íslenskri
flugsögu að fjórir bræður skuli hafa
orðið flugliðar. Það var ennfremur
lán Loftleiða að þeir bræður skyldu
veljast í raðir félagsins, ekki síst sá
heiðursmaður sem við kveðjum hér
ídag.
Það var vitaskuld algjör upjilifun
fyrir ungan mann eins og Ola að
starfa fyrstu ár Loftleiða í sjóskýl-
inu sögufræga. En ævintýri og
tækifæri flugsins biðu skammt und-
an og fljótlega kominn tími tO fljúga
úr Vatnagarðahreiðrinu. Fyrsta
verkefnið var aðstoðarmannsstarf í
síldarleitarbækistöð Loftleiða við
Miklavatn en þar fékk Óli að fljúga
með eins og það er kallað á flug-
máli. Stefnan var tekin á ævistarfið
og veganestið var harla gott.
Óli hleypti heimdraganum og hélt
til Englands þar sem hann lagði
stund á flugnám við Air Service
Training Hamble flugskólann í
Southampton frá októbermánuði
1946 fram í maí 1947 og lauk þaðan
atvinnuflugmannsprófi. Það sama
ár öðlaðist hann íslenskt flugskír-
teini númer 67 og hjá Loftleiðum
beið hans flugmannsstarf á Stinson
Reliant og Grumman Goose. Hann
varð flugstjóri einu ári síðar. Frá
byrjun flugferilsins og þar tO ÓIi lét
af flugstjórastörfum hjá Flugleiðum
hf. árið 1982 flaug hann öllum flug-
vélagerðum Loftleiða og Flugleiða
nema tveimur: Boeing 727 og
Fokker F-27. Þannig sat Óli styrk-
um höndum við stjómvölinn á
mörgum og ólíkum flugvélum: Stin-
son Reliant, Grumman Goose, Ca-
talina PBY-5A, Douglas DC-3, Dou-
glas DC-4, Douglas DC-6, Canadair
CL-44, Douglas DC-8 og Douglas
DC-10.
Það segir meira en mörg orð um
Óla að honum skyldi hafa þótt
vænst um gamla, góða Grumman
Goose flugbátinn af öllum þeim níu
flugvélagerðum sem hann fór hönd-
um um. Stærðir flugvélanna voru
ekkert sérstakt áhugamál eins og
sést á því að Grumman Goose var
hans eftirlætisflugvél þrátt fyrir að
hápunktur flugstjóraferOsins hafi
vissulega verið vinstra sætið á Dou-
glas DC-10, fyrstu breiðþotu ís-
lendinga. Óli undi sér ætíð best í
rómantíkinni á tímum sjóflugvél-
anna og sannast sagna var eftirlæt-
isflugvélin hans bæði skemmtOeg
og lipur í alla staði og þá sérstak-
lega í meðförum á sjó. I raun og
veru þarf þetta ekki að koma á
óvart því hann átti sterkt kyn til
sjósóknara og hvers kyns veiði-
garpa. Faðir Óla, Jentoft Gerhard
Haglund Olsen, var norskur beykir