Morgunblaðið - 12.10.1999, Blaðsíða 45

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 12. OKTÓBER 1999 45
lll l ’y-
Um kynhneigð
kirkjufólks
FURÐULEG grein birtist á
síðum Morgunblaðsins 5. okt. sl.,
sem bar yfirskriftina „Um kyn-
hneigð“ og neðanmáls „Frá
kirkjufólki“. Þessi grein á eflaust
að vera smyrsl á sár samkyn-
hneigðra, sem ég hefi valdið með
skrifum mínum sem þjónn
kirkjunnar, þó að nafn mitt sé
ekki nefnt.
Þetta svonefnda kirkjufólk er
samsafn af sóknarprestum þjóð-
kirkjunnar, fríkirkjupresti, götu-
presti, prófessorum við guðfræði-
deild Háskólans, djáknum og
öðru stórskotaliði kirkjunnar, svo
Samkynhneigð
Ég bið þess, að kristin
kirkja hafí Biblíuna að
leiðarljósi, segir Ragnar
Fjalar Lárusson, hún er
grundvöllurinn, sem
byggja skal á.
að menn skyldu ætla að verulegt
púður væri í skrifum þess og það
eru hvorki meira né minna en 14
manns sem undirrita þessa grein.
Samkynhneigðir mættu ætla að
þarna kæmi góður liðsauki við
þeirra málstað.
En þegar greinin er lesin yfir,
kemur í ljós, að erfitt er að skilja
hana, hún er furðulega framsett
og segir raunar ekki neitt um það
málefni sem umræðan snýst um
og að mínum dómi er hún
kirkjunni til lítils sóma. Grein
þessi er í einskonar véfréttastfl,
það er hvergi talað hreint út og
ekki ljóst hvað höfundar eru að
fara.
Á einum stað stendur í grein-
inni: „Hvernig myndu hin gagn-
kynhneigðu bregðast við ef sam-
kynhneigt fólk aftraði þeim frá
að njóta sömu réttinda og það
nyti sjálft?“ Hvað meinar kirkju-
fólkið með þessari yfirlýsingu?
Því þarf alltaf þetta loðna orða-
lag? Er ekki hér verið að gefa í
skyn, að leyfa skuli vígslu sam-
kynhneigðra fyrir altari kristinn-
ar kirkju? Eg vil spyrja hópinn
hvort sú sé meining hans. Þessi
loðni véfréttastíll er raunar óþol-
andi!
Og enn heldur liðsveitin áfram
og segir: „Og hvert er svarið við
spurningunni um það hvort gagn-
kynhneigt fólk hafi rétt og meira
að segja skyldu til að snupra hin
samkynhneigðu fyrir að vera
samkynhneigð?“ Hvað meinar
kirkjufólkið með þessu? Er þess-
ari furðulegu setningu beint til
mín, vegna þess að ég mótmæli
að samkynhneigðir vígist fyrir al-
tari kristinnar kirkju? Hver er að
snupra samkynhneigða fyrir það
að vera samkynhneigðir? Ég bið
kirkjufólkið að svara þeirri
spurningu, en að hafa svarið ekki
það loðið að það skiljist ekki.
Ég hefi dvalist stuttan tíma er-
lendis og þegar ég kom heim biðu
mín margar greinar samkyn-
hneigðra með margskonar ávirð-
ingum, svo ekki sé meira sagt.
Ekki sá kirkjufólkið ástæðu til að
snupra samkynhneigða fyrir þau
skrif. Ef til vill mega samkyn-
hneigðir nota hvaða orð sem þeir
vilja um gagnkynhneigða, kalla
þá „fordómafulla, kærleikslausa,
afturhaldsseggi" eins og Fanney
Kristín Tryggvadóttir kemst svo
vel að orði í ágætri grein, og síð-
an er farið að beita hótunarað-
ferðinni, þ.e.a.s. „ef þú þegir ekki
eða samþykkir okkar sýn, þá er
næsta skrefið lögsókn". Vill
kirkjufólkið hafa þennan háttinn
á? Og svo koma þessir 14 grein-
arhöfundar að Biblíunni og þar
segir í greininni: „I Biblíunni er
sagt frá sköpun Guðs sem vakir
sífellt yfir því að sköpunin fái að
njóta sín í frelsi, friði og kær-
leika. Það verður enginn friður
þar sem ekkert er réttlæti,
stendur skrifað. Tré friðarins vex
af rótum réttlætisins." Hér er
verið að lýsa því rjómalogni, sem
Biblíunni er ekki tamt að nota.
Biblían boðar fleira en rjóma-
logn. Jesús talaði tæpitungulaust
um synd og náð, um trú og van-
trú. Hann ávítaði og aðvaraði og
blessaði. ■ Hefur
kirkjufólkið gleymt
Þrumuræðu hans
„Vei yður þér
fræðimenn og Fa-
rísear“? Hefur það
gleymt að Fjallræð-
an er ekki öll tóm
blíðmælgi? Hefur
það gleymt því hvað
Biblían segir um
samkynhneigð,
bæði í Gamla testa-
mentinu og í orðum
Páls postula í Nýja
testamentinu? Og
ég spyr: Á hvaða
leið er sú kirkja
sem alltaf gefur eft-
ir, guggnar, þegir? Er það ekki
skylda kirkjunnar að byggja á
orðum Biblíunnar, hvort sem þau
eru blíð eða stríð? Eða
á kirkjan að gengis-
fella þau siðferðislegu
gildi sem hingað til
hafa verið hyrningar-
steinar kristins samfé-
lags og þjóðmenningar
á Islandi?
Sendingum samkyn-
hneigðra til mín ætla
ég ekki að svara, þær
dæma sig sjálfar. Þeir
virðast ekki hafa skilið
að málflutningur minn
fjallaði ekki um sam-
kynhneigð sem slíka
heldur um hjónavígsl-
una sem að kristnum
skilningi er eingöngu
hugsanleg milli karls og konu.
Nokkrar ágætar greinar hafa
líka komið um þessi mál, fyrir
þær vil ég þakka og mörg bréf og
símtöl. Þetta hefur stutt mig, en
prestar landsins hafa allir þagað,
nema kirkjufólkið margumtalaða.
Ég bið þess, að kristin kirkjp
hafi Biblíuna að leiðarljósi, huíi
er grundvöllurinn, sem byggja
skal á, því að hún boðar Drottin
Jesú og orð hans, hvort sem hann
ávítar eða blessar.
Um eitt atriði er ég sammála
kirkjufólkinu og það eru þessi
orð: „Við hvetjum kirkjustjórnina
að sjá til þess að niðurstaða fáist
varðandi stöðu samkynhneigðra
innan þjóðkirkjunnar. Málefnið
er brýnt."
Með þessum orðum hefi ég lok-
ið umræðum um þetta mál.
Höfundur er prestur.
Ragnar Fjalar
Lárusson