Morgunblaðið - 15.01.2000, Síða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 15. JANÚAR 2000
ungana og hringdi í móður mína og
var mikið niðri fyrir: Anna, Anna,
ungarnir eru komnir, við verðum að
sækja þá. Að þessu var mikið hlegið
en þarna hafði sonur Gerðu verið að
gera henni grikk. Þegar á þetta var
minnst á seinni árum hló Gerða dátt
og í augun kom búkonuglampi. Þær
voru líka búnar að reyna töluvert fyr-
ir sér í kartöflurækt en einhvem veg-
inn varð afraksturinn alltaf frekar
rýr, sama þótt reynt væri að bæta
jarðveginn, t.d. með fiskimjöli. Það
var líka oft hlegið að ferðinni á Hest-
eyri þegar Gerða var að fara á planka
yfir ána og ekki vildi betur til en hún
hafnaði í ánni. Jón togaði og togaði á
meðan hann hló að kellu sinni.
Hún Gerða er stór þáttur í æsku-
minningunum. Hún tengdist mörg-
um minnisverðum atvikum. Hjá
henni var ég þegar litli bróðir fæddist
daginn fyrir afmælið mitt. Þá hélt
hún afmælisveislu. Fyrsti skóladag-
urinn var með viðkomu í Mjallargöt-
unni. Hún hafði mikla trú á því sem
kom að handan og hafði þess vegna
samband við Einar á Einarsstöðum
þegar ég fékk magasár. Þannig flétt-
aðist Gerða inn í Qölskyldulíf mitt. Þá
er minnisstætt að svo ámm skipti var
komið við á aðfangadagskvöld í Mjall-
argötunni eftir að búið var að fara til
ömmu og afa í Norðurtanga. Aldrei
var maður eins saddur og eftir þessar
heimsóknir. Alltaf var búið að hita
súkkulaði og nóg var af bakkelsi. Og
aldrei fannst húsráðendum maður
borða nóg og alltaf var reynt að gera
eins vel við gestina og frekast var
unnt.
Þótt hún Gerða hafi örugglega ver-
ið södd lífdaga og fegin hvíldinni finn-
ur maður til saknaðar eftir því sem
einu sinni var. Við brotthvarf þeirra
sem maður hefur þekkt frá því maður
man eftir sér verða alltaf kaflaskil.
Ég þakka Gerðu fyrir samfylgdina.
Elín Alma Arthursdóttir.
í vetrarkaldri norðaustanáttinni
var fátt þægUegra en að koma við í
Mjallargötu 9 á leið úr skóla, að koma
í eldhúsið hjá Gerðu. Eldhúsið sem
var svo ógnarstórt og þægilegt vegna
hlýjunnar og almennilegheitanna
sem alla tíð einkenndu Þorgerði
Gestsdóttur. Hún kom eins fram við
alla, vildi öllum vel og það var ekkert
illt í henni. Hún hallmælti aldrei nein-
um og var strangheiðarleg í öllum
verkum sínum. Hún var ekki fyrir-
ferðarmikil, eða kannski fannst okk-
ur bara fara lítið fyrir henni. Við viss-
um hins vegar að hún var fastur
ómissandi punktur í lífi bama sinna
og eiginmannsins, Jóns Helgasonar.
Það var alltaf einhver ævintýraljómi
yfir Mjallargötu 9. Það var ekki bara
kjallarinn og eldhúsið heldur líka efri
hæðin, þar sem fóstri Jóns, Jónas
gamli, eins og við kölluðum hann, bjó
og naut umönnunar Gerðu. Þama var
líka verkstæðið þar sem langafi okk-
ar og tengdafaðir Gerðu smíðaði báta
fram eftir öldinni. Þama var ævin-
týraheimur, en enginn einangraður
heimur. Sorgin knúði dyra í Mjallar-
götunni, ekki einu sinni og ekki tvisv-
ar, margsinnis þurfti þessi hægláta
kona að takast á við sorgina fyrir svo
utan að þurfa að glíma við erfið veik-
indi svo áram skipti. Þorgerður
Gestsdóttir á virðingu þeirra sem
þekktu hana. Við vottum bömum
Gerðu og afkomendum öllum samúð
okkar.
Helgi Már Arthursson.
Gróðrarstöðin •
mmíÐ ♦
Hús blómanna
Blómaskreytingar
við öll tækifæri.
Dalveg 32 Kópavogi sími: 564 2480
EINAR
THORLA CIUS
+ Einar Thorlacius
fæddist í Öxna-
felli í Eyjafírði 25.
desember 1913. For-
eldrar hans voru
sæmdarhjónin Þur-
íður Jónsdóttir og
Jón Þorsteinsson
Thorlacius, sem
bjuggu þar fjölda ára
og ólu upp börnin sín
tíu að tölu. Voru þau
auk Einars: Þor-
steinn, f. 1898; Rósa,
f. 1900; Álfheiður, f.
1902; Ester, f. 1903;
Hallgrímur, f. 1905;
Margrét, f. 1908; Jón, f. 1910; Þór-
unn, f. 1917, ogÞóra, f. 1920. Einar
var alnafni langafa síns sr. Einars
Thorlacius í Saurbæ, sem var ættf-
aðir íjölda góðra Islendinga.
Einar ólst upp í Öxnafelli við hin
hefðbundnu sveitastörf og stund-
aði nám í Hólaskóla árin 1937-
1939. Árið 1942 kvæntist hann
heimasætunni á Ytri-Tjörnum,
Hrund Kristjánsdóttur, f. 20. febr-
úar 1919. Þau byggðu sér bústað í
landi fjölskyldu hennar og nefndu
Tjarnaland. Þar settust þau að og
eignuðust tvö börn Þuríði Jónu, f.
29. júní 1943, og Einar Tryggva, f.
25. október 1955. Þuríður er gift
Reyni H. Schiöth í Hólshúsum, f.
25. október 1941. Þau
eiga tvo syni, Einar
Axel, f. 29. október
1962. Kona hans er
Ásdís Bragadóttir, f.
1960, og eiga þau einn
son, Einar Kristján, f.
1993, en fyrir á hún
dóttur, Irisi Huld
Heiðarsdóttur, f. 1979.
Yngri sonur Þuríðar
og Reynis er Helgi
Hinrik, f. 16. maí 1964.
Kona hans er Auður
Guðný Yngvadóttir, f.
1959, og eiga þau þrjá
syni, Brynjar Gauta, f.
1987, Hafstein Inga, f. 1989, og
Þorvald Yngva, f. 1993. Einar
Tryggvi er húsvörður við Hrafna-
gilsskóla, kvæntur Ragnheiði
Gunnbjömsdóttur kennara, f. 6.
maí 1961. Böm þeirra eru: Þuríður
Margrét, f. 6. október 1979, Einar
Björn, f. 14. febrúar 1986, Hrund,
f. 1. september 1990, og Þorsteinn
Jón, f. 3. júní 1999.
Árið 1965 fluttu þau hjón til Ak-
ureyrar og gerðist hann starfs-
maður Mjólkursamlags KEA og
vann þar meðan starfsævi entist.
títför Einars fer fram frá
Munkaþverá í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Kæri Einar. Nú ertu kominn á
annan stað og örugglega er þér farið
að líða betur. Mig langar til að skrifa
fáein orð til að koma á framfæri
þakklæti mínu fyrir að hafa verið svo
lánsöm að kynnast þér og eignast
þig fyrir tengdaföður og börnin mín
hefðu ekki getað fengið betri afa.
Alltaf varst þú tilbúinn að koma og
aðstoða eftir þörfum og aldrei man
ég til þess að þú segðir styggðaryrði
um nokkurn mann. Börnin hændust
að þér og það vom ófáar stundirnar
sem þú varst búinn að eyða með
þeim. Það var alltaf jafn gaman að
fara í Bjarmastíginn til afa og ömmu
og vera hjá þeim. Sonurinn sagði oft
þegar ég spurði hvað hann hefði ver-
ið að gera „við sátum nú bara“ eða
„við vomm að leggja okkur“. Það var
svo gott að vera hjá afa, að það var
nóg bara að hafa hann nálægt sér,
nærvera afa var svo góð.
Elsku Einar, hafðu þökk fyrir allt
og allt og Guð blessi þig og þína.
Þetta skrifar þín tengdadóttir,
Ragnheiður Gunnbjörnsdóttir.
Einar var einstakt valmenni. Öll
hans framkoma var mörkuð þeirri
hlýju og meðfæddri hæversku, sem
best gerist með vorri þjóð. Hann var
af traustu og hæfileikaríku fólki
kominn, afsprengi Thorlacius-ættar-
innar, sem hefur gefið þjóðinni svo
marga vandaða og framúrskarandi
einstaklinga. Hann var stálminnug-
ur og sagði okkur oft kímilegar sög-
ur um sitthvað skemmtilegt, sem
hafði gerst í Eyjafjarðardölum, en
allt var það græskulaust og til gam-
ans gert. Lítt flíkaði hann dulrænum
hæfileikum, sem hann hafði í ríkum
mæli, líkt og systkini hans fleiri, en
systir hans var Margrét huglæknir,
sem þekkt er um allt land vegna góð-
verka þeirra, sem hún framkvæmdi í
krafti sinna andlegu hæfileika, og
menn og konur á Islandi urðu að-
njótandi. Einar var alla tíð mjög vin-
sæll meðal sveitunga sinna og sam-
starfsmanna og aldrei bar þar
skugga á - góður og kærleiksríkur
heimilisfaðir. Aldrei heyrðist illt um-
tal um náungann af hans munni, og
aldrei heyrðist nokkur einstaklingur
beina illum orðum að honum né hans
gjörðum.
Fyrir u.þ.b. 3 árum kenndi hann
sér fyrst þess meins, sem nú hefur
lagt hann að velli. Reyndar náði
hann sér vel á strik um tíma með
Guðs og góðra manna hjálp, en á
haustdögum versnaði honum á ný. Á
jóladag sat hann afmælisveislu sína
með allri fjölskyldunni á heimili
dóttur sinnar og tengdasonar, eins
og svo mörg undanfarin ár. Þá sáu
allir að þrekið var á förum og
skammt mundi að bíða umskipta í lífi
þessa hugljúfa manns. Hann lést á
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
6. janúar sl. Hafi hann hjartans þökk
fyrir samfylgdina - minning um góð-
an dreng lifir.
Sigríður G. Schiöth.
Fallinn er frá mikill sómamaður,
Einar J. Thorlacius frá Öxnafelli og
fyrrverandi bóndi á Tjarnalandi í
Öngulsstaðahreppi sem nú er hluti
af Eyjafjarðarsveit. Einar og
Hrund, föðursystir mín, stofnuðu
þar nýbýli út úr jörðinni Ytri-Tjörn-
um um miðja öldina. Þar bjuggu þau
snotru búi með kýr og kindur og
höfðu auk þess kartöflurækt til bú-
drýginda.
Einar var góður bóndi og einkar
laginn við skepnur og þá sérstaklega
sauðféð sem var í miklu uppáhaldi
hjá honum. Margar góðar æsku-
minningar mínar eru tengdar Einari
þar sem hann var að sinna um féð en
faðir minn og hann voru með sam-
eiginleg fjárhús á þeim árum. Enn
er mér í fersku minni atvik sem
gerðist er ég var fimm eða sex ára
stubbur og hafði rölt upp í fjárhús.
Þetta var á miðjum sauðburði og
mikill spenningur að sjá hvaða ær
hefðu borið um nóttina. Ég átti eina
á sem hét Bletta og bar venjulega
fremur seint og brá ekki út af þeim
vana þetta vor. Hún var ekki borin
og olli það mér nokkru hugarangri.
Eg mun því ekki hafa verið í neitt
sérstöku skapi þegar ég kom auga á
að Einar hafði bundið eina ána og
sett í sérstíu ásamt lambi. Spurði ég
Einar hverju þetta sætti og sagði
hann mér þá að þessi ær hefði látið
og hann hefði tekið tvílembing frá
annarri á og ætlað að venja undir
þessa. Ég fór upp í garðann og kann-
aði málið og sá fljótt að ærin var ekki
ýkja hrifin af lambinu og barði það af
afli þótt bundin væri ef það gerði sig
líklegt til að sjúga. Við þetta háttar-
lag ærinnar reiddist ég heiftarlega,
orgaði af öllum lífs og sálar kröftum
og stappaði niður fætinum framan í
ána sem gerði slíkt hið sama og tók
lambið samstundis og gekk því í
móður stað af hræðslu við strákinn.
Sennilega hefði þetta litla atvik fallið
í gleymsku hjá mér ef Einar hefði
ekki komið inn í bæ, kíminn á svip og
hælt mér á hvert reipi fyrir að taka
af sér ómælda fyrirhöfn.
Á sínum yngri árum var Einar
ágætur hestamaður og sýndi hann
stundum hesta fyrir aðra á hesta-
mannamótum en átti ekki hesta
sjálfur eftir að hann hóf búskap á
Tjarnalandi. Þá voru dráttarvélar
komnar til sögunnar og minna með
hesta að gera þótt þeir væru notaðir
til dráttar í búskapnum fram um
1960. Einar var með þeim fyrstu sem
eignaðist dráttarvél hér í sveit en
það var upp úr 1940 sem hann festi
kaup á einni slíkri af Farmal A-gerð.
Sláttuvél fylgdi með og má með
nokkru sanni segja að þetta hafi ver-
ið upphaf þeirrar tæknibyltingar í
landbúnaði sem enn stendur. Einar
náði góðum tökum á vélinni og eitt
sinn man ég eftir því að hann var að
lýsa því við kunningja sinn að hann
hefði ekið vél af Ferguson-gerð, síð-
an farið að vinna seinna um daginn
með Farmalinum, hefði það verið
„eins og að fara af húðarjálk upp á
gæðing".
Sú stefna sem stjórnvöld höfðu og
ráku áróður fyrir um miðja öldina að
skipta jörðum upp og stofna nýbýli
sem Einar og Hrund gerðu er í ljósi
sögunnar allhæpin. Það kom á dag-
inn að landið sem tilheyrði jörðinni
var of lítið og bústærðinni því tak-
mörk sett. Brugðu þau hjón því búi
og fluttu til Akureyrar árið 1965. Þar
bjuggu þau að Bjarmastíg 11 og
undu hag sínum vel. Einar hóf störf
hjá Mjólkursamlaginu og starfaoi
þar nokkuð fram yfir sjötugt.
Þótt þau hjón flyttu í bæinn héldu
þau góðum tengslum við sveitina
sína fögru sem þeim þótti afar vænt
um enda börn þeirra bæði búsett þar
svo og flest barnabörnin.
Einar hafði hlýlegt viðmót og
þannig nærveru að fólki leið vel í
návist hans. Mig langar til að kveðja
hann með erindi úr ljóðinu Skilnað-
arkveðju eftir vestur-íslenska skáld-
ið Sigurbjörn Jóhannsson frá
Hólmavaði:
Alvaldur greiði þér gæfuleið bjarta ^
gjörvallt hið mótstæða hverfi þér frá.
Blessunar óskir vors biðjandi hjarta
burtu þér fylgja og vaka þér hjá.
Benjamin Baldursson.

Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
LILJA ÖSSURARDÓTTIR THORODDSEN,
Dalbraut 27,
lést á Landakotsspítala fimmtudaginn
13. janúar síðastliðinn.
Hrafnhildur Thoroddsen,
Össur Kristinsson, Björg Rafnar,
Ingibjörg Kristinsdóttir, Snorri Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðir okkar og tengdamóðir,
ÞÓRUNN VIGFÚSDÓTTIR,
Skálpastöðum,
lést á Dvalarheimili aldraðra, Borgamesi,
miðvikudaginn 12. janúar.
Guðbjörg Þorsteinsdóttir Johansson, Nils Johansson,
Þorsteinn Þorsteinsson,
Guðrún Kristín Þorsteindóttir,
Valgeir Jónsson,
Guðmundur Þorsteinsson, Helga Bjarnadóttir,
Vigfús Önundur Þorsteinsson, Auður Sigurðardóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför ástkærs föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
HELGA BJARNASONAR
áður bifreiðarstjóra á BSR,
Hrafnistu í Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til samstarfsfólks deildar B2
á Hrafnistu fyrir hlýhug og frábæra umönnun,
Helga og konu hans, Málfríðar Kristjánsdóttur,
sem lést 10. júní sl.
Bjarni Helgason, Lea Kristín Þórhallsdóttir,
Júlíana Helgadóttir, Óskar Sigurðsson,
Ingibjörg S. Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför ástkærrar sambýlis-
konu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
JÓHÖNNU RÓSU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Jörfabakka 12,
Reykjavík.
Kærar þakkir til starfsfólks lungnadeildar
Vífilsstaðaspítala.
Jónas Steinþórsson,
Guðmundur Friðriksson, Geri Friðriksson,
Sigurður Friðriksson, Margrét Sigurðardóttir,
Sæmundur Friðriksson, Sigrún K. Guðjónsdóttir,
Einar K. Friðriksson, María Vilbogadóttir,
Erlendur Friðriksson,
Guðlaug Friðriksdóttir, Ævar Jónasson,
Hafdís Friðriksdóttir, Kristinn Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.