Morgunblaðið - 04.03.2000, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 4. MARS 2000 53
......... " ->>•
tekið vel á móti manni hvenar sem
komið var.
Hinni var afar góður fjölskyldu-
faðir og hélt fast um gullin sín þrjú.
Um kórónu lífsins, hana Möggu, fór
hann afar mjúkum höndum. Tengda-
börnum og barnabörnum var Hinni
jafnt faðir sem og afi.
Farðu í friði, frændi minn. Guð
vaki yfir ykkur öllum sem eigið um
sárt að binda.
Sigurjón Vigfússon.
Undarlegir eru lífsins vegir. Fyrir
um 50 árum heyrði ég mág minn
Eberg, sem nú er látinn, fyrst minn-
ast á Hinrik. Þeir voru góðir kunn-
ingjar á æsku- og unglingsárum á
Siglufirði. Svo skeður það á miðju ári
1998 að hjón frá Siglufirði flytja í
íbúðina við hliðina á íbúðinni minni.
Þetta voru Margrét og Hinrik og var
ég ákaflega ánægð og hlakkaði til að
kynnast þeim nánar. Ekki var lofið
neitt oflof, sem mágur minn og systir
höfðu látið falla um Hinrik, hann var
einstakiega ljúfur og þægilegur og
vildi allt gott gera. Því miður urðu
kynnin ekki löng, þessi hægláti prúði
maður fékk illvígan sjúkdóm, sem
hann tók á með karlmennsku og
æðruleysi og Margrét stóð eins og
hetja við hlið hans.
Eg þakka Hinriki samfylgd og
kynni, sem urðu allt of stutt.
Margréti og fjölskyldu færi ég
innilegai' samúðarkveðjur.
Ásta.
Fyrir einu og hálfu ári fluttu Hin-
rik Andrésson og kona hans Margrét
Pétursdóttir héðan frá Siglufirði og
hugðust eyða efri árunum saman í
öðru umhverfi eftir langt og farsælt
starf hér. Eftir mikla umhugsun
seldu þau húsið sitt og keyptu fallega
íbúð að Sléttuvegi 15 í Reykjavík,
þetta var erfið ákvörðun, þar sem
vandfundinn er sá maður sem unni
fæðingarstaðnum sínum eins og
Hinni, það ríkti gagnkvæm virðing
milli hans og samborgaranna og ekki
veit ég til að hann hafi átt í útistöðum
við nokkurn mann. Hann hóf störf
hjá fyrirtækinu sínu, Olíuverzlun Is-
lands hf., mjög ungur og starfaði þar
allan sinn starfsaldur, eða yfu- fimm-
tíu ár og efast ég um að hann hafi
nokkumtíma verið á launaskrá í að-
alstarfi hjá öðrum vinnuveitanda, ég
segi fyrirtækinu sínu, því engan
mann þekki ég sem hefur unnið jafn
vel og heiðarlega á allan hátt, gagn-
vart sínum vinnuveitanda, og þó
hann hefði átt það sjálfur.
Mig langar hér, kæri vinur minn
og frændi, að þakka þér fyrir vináttu
og velvilja við mig og mína fjölskyldu
alla tíð. Löngu áður en ég fæddist
hafði tekist vinátta með þér og föður
mínum sem hefur haldist alla tíð
gagnvart fjölskyldunni, þið raunar
biðuð saman eftir því að frumburður
pabba fæddist og varst þú spenntur
um það, hvort það yrðu nákvæmlega
nítján ár á milli mín og þín. Svo varð
ekki, ég kom í heiminn einum degi
seinna. Svo annt hefur þú látið þér
um velferð mína alla tíð síðan að þú
hefur fylgst með mér í leik og starfi
ætíð síðan og þá hvort ég hafi verið
að gera eitthvað það sem gæti orðið
til þess að ég komi of seint, til að geta
spjarað mig á lífsleiðinni. Ég minnist
jólapakkans sem þú hafðir alltaf
laumað inn fyrir dyrnar á Hvanneyr-
arbrautinni á leið þinni til kirkju á
aðfangadagskvöld. Fyrir allmörgum
árum eignaðist ég litla mynd sem
mér þykir mjög vænt um, hún er tek-
in á myndastofu og er af pabba, þér
og mér þriggja til fjögurra ára.
Þessa mynd hefur Ásdís konan mín
látið stækka fyrir nokkrum árum, ég
hafði sagt þér frá myndinni og taldi
alltaf nægan tíma til að láta stækka
aðra og gefa þér, en svo varð ekki.
Tímanum er ekki úthlutað eins og við
sjálf vildum, það vissir þú manna
best, trúrækni þín og rækt við
kirkjuna alla tíð hefur orðið til þess
að þú varst eins vel undir það búinn
og hægt er að kallið kæmi.
Samstarf áttum við í sparisjóðn-
um, þar sem þú hefur setið í stjórn
þau tuttugu ár sem ég hef verið þar
við stjórn, en báðir höfum við átt að-
ild þar að í yfir 30 ár, þú sem ábyrgð-
ar- og stjórnarmaður, ég sem starfs-
maður. Þar varst þú traustur
ráðgjafi. Ég vona að ég geti þakkað
þér velvild og vináttu með því að
rækta samband við fjölskyldu þína.
í mínum huga þarf ekki að skrifa
langt mál til að lýsa lífshlaupi Hin-
riks Andréssonar, þó ég gæti líka
skrifað heila bók um það, án þess að
vera rithöfundur: Það er heiðarleiki
gagnvart sjálfum sér, fjölskyldu og
öllu öðru. Mér er ofarlega í huga það
sem ég hef reynt að taka mér til fyr-
irmyndar, það er að: Það sem við
getum sagt um annað fólk, verðum
við að geta sagt við það.
Móðir mín, við Ásdís og fjölskyld-
an öll þökkum samfylgdina og send-
um vinum okkar samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu þina.
Björn Jónasson.
Kæri vinm-. Nokkur orð á kveðju-
stund. Ég var búinn að fylgjast með
lífsvilja þínum um nokkurt skeið og
því stríði sem þú áttir í við illvígan
sjúkdóm sem loks leysti þig úr
þrautaböndum.
Kunningsskapur okkar hófst þeg-
ar á unga aldri. Báðir áhugalausir
um bókleg fræði en þeim mun
áhugasamari um allt sem verklegt
var, einkum vélagrúsk og bíla.
Fljótlega þegar aldur leyfði réð-
umst við í það stórvirki að eignast
eigin vörubíla. Á þessum árum (5.
áratugnum) var næg atvinna á Siglu-
firði, heimabæ okkar, fyrir slík tæki.
I tengslum við slíka atvinnu, í hópi
góðra félaga, var oft glatt á hjalla og
margar endurminningar frá þeim
tíma.
Foreldrar þínir voru Andrés Haf-
liðason kaupmaður og umboðsmaður
OLÍS á Siglufirði um langt skeið og
Ingibjörg Jónsdóttir. Heimili ykkar
var orðlagt myndar- og mannrækt-
arheimili. Þau hjón voru einstök,
heimili þeirra stóð ætíð opið gestum
og gangandi og þess nutu samstarfs-
menn þínir af Bílastöðinni í ríkum
mæli enda var Ingibjörg „drottning
bæjarins" í þeirra augum sem og
margra annarra.
Við vorum saman á Bílastöðinni
um tíu ára skeið eða allt til þess tíma
er þú tókst við umboði OLÍS af föður
þínum og ég fór út í vöruflutninga-
rekstur. Kunningsskapur okkar
hélst að sjálfsögðu áfram. Við vorum
báðir í raun miklir Siglfirðingar og
vildum veg okkar heimabyggðar sem
mestan. Til marks um það má nefna
að við tókum þátt í, ásamt nokkrum
öðrum áhugasömum mönnum, að
stofna fiskvinnslufyrirtækið „ísa-
fold“ til að örva og skapa atvinnu í
bænum. Það fyrirtæki gekk vel um
allmörg ár.
Eftir að ég flutti frá Siglufirði lá
leiðin að sjálfsögðu oft norður og þá
var litið við hjá OLÍS og rifjaðar upp
gamlar „glettur".
Eftii' verklok hjá OLÍS fluttuð þið
Magga til Reykjavíkur. Því miður
naustu ekki hvíldar og góðra daga
nema í skamman tíma áður en heils-
an tók að bila.
Á þessari stundu verður mér
hugsað til Möggu og barnanna ykk-
ar, Jóns Andrésar, Ingibjargar,
stjúpsonarins Theódórs og fjöl-
skyldu þeirra, og bið góðan Guð að
styrkja ykkur í sorginni.
Þakka þér, vinur, öll góð sam-
skipti og bið þér farsældar og góðrar
heimkomu á landi lifenda. Minningin
um góðan dreng mun lifa í huga okk-
ar allra.
Hilmar.
Fyrir tuttugu og fjórum árum lá
leið mín norður til Siglufjarðar, til
nyrsta kaupstaðar þessa lands.
Þangað hélt ég ásamt eiginkonu
minni og syni eftir að hafa verið val-
inn til að gegna prestsþjónustu þar á
stað. Það er ekki ofmælt að fólkið þar
á stað tók á móti okkur opnum örm-
um. Hin háu fjöll og tignarlegi fjörð-
ur virtist bjóða okkur velkomin til
starfa.
Fljótt komust við að því að í
kaupstaðnum, i prestakallinu var til
staðar mikill mannauður. Þar var og
er auðvitað mikið af góðu fólki, sem
lætur sér annt um menningu og líf
staðarins.
Einn úr þeim hópi var Hinrik And-
résson eða Hinni eins og við nefnd-
um hann oftast. Við hjónin vorum
ekki búin að dvelja lengi á Siglufirði
er þau hjón Hinrik og Margrét Pét-
ursdóttir kona hans buðu okkur inn á
heimili sitt. Opnuðu þau arma sína
gagnvart okkur allt frá upphafi dval-
ar okkar við hið nyrsta haf.
Þau hjónin voru miklir höfðingjar
heim að sækja. Það gleymist seint
þegar þau á okkar fyrstu jólum í
Siglufirði héldu okkur jólaboð á
heimili sínu. Höfðu þau nokkrar
áhyggjur að því hvemig okkur liði á
hátíðinni, þar sem okkar nánasta
fjölskylda væri ekki nærri. Oft áttum
við eftir að vera gestir þeirra á
myndai'legu heimili þeirra.
Hann Hinni setti svo sannarlega
svip sinn á Siglufjörð og mannlífið
þar. Hann var fæddur þar og alinn
upp af foreldrum sínum, sæmdar-
hjónum Ingibjörgu Jónsdóttur og
Ándrési Hafliðasyni kaupmanni.
Oft er það svo í lífinu að eplið fell-
ur ekki langt frá eikinni. Rétt eins og
faðir hans var Hinrik mjög vikur í
öllum félagsmálum á Siglufírði.
Allir sem störfuðu með honum á
þeim vettvangi komust fljótt að því
hve heilsteyptur maður hann var.
Hann var heill í öllu því sem hann tók
sér fyrir hendur. Oft var haft á orði
að það væri hægt að treysta honum,
hann kæmi öllu í verk sem honum
væri treyst fyrir. Þess vegna var
hann valinn til forystu í félagsmál-
um.
Mest og best tengdist ég honum í
gegnum kirkjustarfið. Á þeim vett-
vangi komst ég að því að hann átti
sína folskvalausu barnatrú, sem
hann í gegnum árin ræktaði með því
að taka þátt í guðsþjónustu sunnu-
dagsins og kirkjustarfinu. Hann átti
sitt fasta sæti á kirkjubekknum í
hinni myndarlegu og glæsilegu
Siglufjarðarkirkju. Ef hann var ekki
á sínum stað í kirkjunni þegar guðs-
þjónustan hófst var ljóst að hann var
ekki heima, ekki á staðnum. Mikið er
það dýrmætt kirkjunni að eiga slíkt
fólk að. Það verður sá grunnur sem
byggja má á. Það einmitt gerði söfn-
uður hans, Siglufjarðarsöfnuður, og
valdi hann til trúnaðarstarfa. Gegndi
Hinrik starfi gjaldkera í ein 22 ár. í
þvi ábyrðamikla starfi hans kom
skýrt fram hve nákvæmur hann var.
Hann var einn þeirra sem ekki
vildi skulda neinum neitt og taldi að
svo ætti einnig að vera með kirkjuna.
Oft hefur það verið haft á orði að
rekstur hennar sé til fyrirmyndar
innan þjóðkirkjunnar.
Honum Hinna leist ekki á það í
byrjun að byggja upp safnaðarheim-
ili á kirkjuloftinu. Það gæti orðið
söfnuðinum of dýrt. Skynjaði hann
þó mikilvægi þess fyrir safnaðar-
starfið.
Sóknamefndin hið ágæta fólk,
Kristinn Þorsteinsson sem var for-
maður nefndarinnar, Jónas Björns-
son, Skúli Jónasson, Jón Dýrfjörð og
Hinrik sjálfur gerðu ráð fyrir því að
greiðslum ætti að vera lokið innan
tíu ára. Tákn um stórhug og gjaf-
mildi Siglfirðinga og að þar er til
staðar góður og traustur Sparisjóð-
ur, elsta peningastofnun landsins,
varð til þess að lítið var um skuldir
eftir um það bil ár, frá vígslu safnað-
arheimilisins árið 1982. Vel var stað-
ið að öllum málum.
Það er í raun erfitt að hugsa sér
Siglufjörð án hans Hinna. Það eru
engar ýkjur að segja að hann hafi
verið einn af bestu sonum Siglufjarð-
ar. Hann og Margrét léðu lífinu þar
liti. Heil í öllu sem þau tóku sér fyrir
hendur. Ljúflyndi þeirra er svo
mörgum kunnugt og þekkt. Þegar
bróðir Hinna, Hafliði, var kvaddur
aðeins fimmtugur að aldri var vitnað
í minningargrein um hann í orð
Gríms Thomsen er segja. „Látlauatf
fas og falslaust hjarta finnst ei annað
betra skraut.“
Þessi góðu orð eiga ekki síður við
um hann Hinna. Genginn er góður
drengur, sem mátti ekki „vamm sitt
vita“. Hann sýndi mikið æðruleysi í
öllu lífi. I sjúkdómsbaráttu sinni ekki
síst þegar ljóst var hvert stefndi vissi
hann hvað myndi hjálpa mest eins og
reyndar í öllu lífi. Trúin, barnatrúin
sem hann átti svo sterka og ræktaði
svo vel.
Hann var mikill fjölskyldumaður.
Það var honum því dýrmætt að fjöl-
skylda hans öll, eiginkonan, börniiT
og afabörnin sem hann átti svo mikið
í gátu verið nærri, haldið í hönd hans
er kallið kom þann 25. febrúar síð-
astliðinn.
Huggun fyrir þau öll, eins og
ávallt þegar við kveðjum ástvin burt
úr heimi, eru minningarnar góðu og
ljúfu um hann. Glaðlyndi hans, ein-
lægni, greiðvirkni og heilindi öllu lífi
eru verundarþætti sem koma upp í
hugann þegar að hið eilífa austur
blasir við.
Það er mikil og dýrmæt gjöf lífi að
fá að kynnast slíkum manni eins og
honum Hinna. Vissulega gat hann á
stundum sagt okkur samferðafólk-
inu „til syndanna". Hann var ákveð-
inn og hélt fast í skoðanir sínar semv
ávallt tengdust mikilli réttlætis-
kennd í öllu lífi. En „vinur sá sem til
vamms segir“. Um leið og það var
borið fram var um leið ávallt svo
mikil umhyggja til staðar, sem sýndi
best hans innri mann. Leiðsögninni
var því ávallt vel tekið. Spor hans
Hinna hafa markað braut og sú
braut er til staðar þó að hans njóti
ekki lengur við.
Það er bæn okkar að hinn lifandi
guð og faðir styðji þig Margrét,
börnin þín og tengdabömin ok
barnabörnin.
Orð sálmanna hafa talað til ykkar
um lífsins braut. Þar á meðal sálmur
V.V Snævam er segir:
Þú Kristur ástvin alls sem lifir
ertennámeðalvor.
Þú ræður mestum mætti yfir
ogmáirdauðans spor.
Þú sendir kraft af hæstum hæðum
svo himinvissan kveikir líf í æðum
og dregur heilagt fortjald frá
Oss fegurð himins birtist þá.
Guð blessi ykkur öll. Kveðju flyt
ég ykkur frá fjölskyldu minni.
Vigfús Þór Ámason.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát föður okkar,
tengdaföður, afa, langafa og langalangafa,
BJÖRNSINGA STEFÁNSSONAR
fyrrverandi kaupfélagsstjóra,
Grandavegi 47,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks R 3 á Grensás-
deild Sjúkrahúss Reykjavíkur fyrir frábæra
umönnun.
Stefán Björnsson, Gyða Guðbjörnsdóttir,
Helga Björnsdóttir, Stefán Ágústsson,
Sveinn Björnsson,
Örn Björnsson, Þórdís Vilhjálmsdóttir,
Jón Björnsson, Svana Júlíusdóttir,
Þórdfs Björnsdóttir, Stefán Sæmundsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og langalangafabarn.
+
Hjartans þakkir fyrir vinarhug auðsýndan mér
við andlát og útför mannsins míns,
THORSTEN FOLIN.
Góður Guð launi ykkur öllum.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigrún Jónsdóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
MAGNÚS GUÐJÓNSSON,
Brúnastekk 3,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Neskirkju mánudaginn
6. mars kl. 13.30.
Laufey Kristinsdóttir,
Guðmunda Þorbjörg Jónsdóttir,
Brynhildur Magnúsdóttir,
Þorbjörg Magnúsdóttir, Rúnar Reynisson,
Magnús Reynir Rúnarsson,
Laufey Svafa Rúnarsdóttir.

I
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð
og vináttu við lát föður okkar, sonar, bróður,
mágs og frænda,
LEIFS FRIÐRIKSSONAR,
Einarsnesi 42a,
Reykjavík.
Margrét Leifsdóttir,
Baldur Leifsson,
Friðrik Kristjánsson,
Margrét Kristjánsson,
Maríanna Friðriksdóttir,
Bjarni Friðriksson, Efemía Guðmundsdóttir,
Anna Maren Bjarnadóttir.