Morgunblaðið - 22.06.2000, Page 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 22. JÚNÍ 2000 45
studdir mig alltaf og varst svo um-
hyggjusamur.
Nokkrum dögum áður en þú fórst
þá fórum við pabbi til þín. Ég sat hjá
þér og hélt í höndina þína. Ég hef
aldrei verið góð í að tjá mig upphátt
svo að ég hugsaði allt það sem ég
hefði viljað segja við þig og ég vonaði
innst inni að þú heyrðir eða skynjað-
ir það sem ég hugsaði. Daginn sem
þú fórst fórum við til þín í Sunnuhlíð.
Þú lást í rúminu þínu og það var eins
og þú svæfir. Það hvíldi svo mikil
friðsæld yfir þér og það var eins og
þér liði svo vel.
Nú þegar þú ert farinn þá hugsa
ég oft um þig og það sem þú varst
alltaf vanur að gera og segja. Það
sem mér er efst í huga er hlýja faðm-
lagið þitt og þétta handtakið og alltaf
fékk ég tvo kossa þegar ég kom og
fór. Einnig þegar þú varaðir okkur
við vitleysingunum. Þú réttir alltaf
upp höndina og sagðir: „V-V-V-V-V-
V-V...“ og auðvitað þegar þú bauðst
okkur grænu molana eða framsókn-
armolana eins og þú kallaðir þá.
Þú ert einn af þeim sem mér þykir
einna vænst um og þú munt alltaf
vera hjá mér bæði í huganum og
hjartanu. Mér þykir ég vera mjög
heppin að hafa átt þig fyrir afa því að
það er varla hægt að hugsa sér betri
afa en þig.
Ég vona að þér líði vel núna og
kveð þig með söknuði í hjarta.
Þín sonardóttir,
Kristveig.
Elsku afi minn. Nú ert þú farinn
frá okkur og líður vonandi vel þar
sem þú ert núna. Þú varst alltaf svo
góður við okkur og umhyggjusamur.
Þegar við komum í heimsókn til þín
og ömmu í Hamraborg fengum við
alltaf hlýjar og góðar móttökur. Við
fengum að spila á orgelið, skoða
„kontórinn", spjalla eða bara að
glugga í einhverja af þeim fjölmörgu
bókum sem þar var að finna. Allt
þetta ásamt svo mörgu öðru gefur
mínum kynnum af þér svo ómetan-
legt gildi og minningarnar sem
þessu fylgja vekja upp þá geysimiklu
væntumþykju sem ég ber í þinn
garð.
Ég man svo vel eftir sundferðun-
um okkar saman. Ég lét mig hafa
það að vakna fyrir allar aldir á
sunnudagsmorgnum og bíða eftir að
þú næðir í mig á brúna Chevrolettin-
um þínum og fara svo með þér og öll-
um hinum í „Húnaflokknum" í sund.
Eftir sundið fórum við ásamt ömmu í
messu í Kópavogskirkju og svo heim
í Hamraborg og fengum okkur að
borða. Eftir allt saman sofnaði ég
svo yfirleitt í græna sófanum í stof-
unni ykkar vitandi að ég var í svo
góðum og traustum höndum.
Það er svo margt sem bærist um í
brjósti manns á stundum sem þess-
um en það sem stendur upp úr er
þakklæti. Þakklæti fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og læra svo
margt af þér. Vitur maður sagði
stundum: „Varaðu þig á vitleysing-
unum!“ Þessi orð munu hljóma í eyr-
um mínum um ókomna tíð og minna
mig á að vara mig á vitleysingunum,
en einnig, og alls ekki síður, minna
mig á vitra manninn sem sagði þessi
orð; þig, elsku afi minn.
Ég kveð þig með söknuði í hjarta.
Þinn sonarsonur.
Pálmi Þór.
Elsku Þórhallur minn. Þegar ég
hitti þig fyrst sá ég strax hversu
mikil umhyggja, góðmennska og ást
hlyti að ríkja í þínu hjarta. Þú tókst
alltaf svo vel á móti mér í hvert skipti
sem við Pálmi Þór komum í heim-
sókn til þín, þér tókst alltaf að gleðja
mitt litla hjarta fullkomlega. Mér
leið svo vel eftir að hafa verið hjá
þér, þú varst hinn besti gestgjafi. Eg
mun aldrei gleyma þegar við Pálmi
Þór fórum í heimsókn til þín í Sunnu-
hlíð og þú bauðst mér með allri vin-
semd að hlusta á sjónvarpið með
heyrnartólunum þínum því það var
einhver útlenskur þáttur á skjánum.
Þá hélstu að ég skildi ekki íslensku.
Þú hugsaðh- svo vel um alla sem
komu til þín.
Ég vildi óska að ég hefði þekkt þig
aðeins lengur en á þessum tíma sem
við höfum þekkst hef ég hugsað til
þín sem hins besta og elskulegasta
manns. Mér þykir mjög leiðinlegt að
geta ekki haft þig lengur meðal okk-
ar en ég er fullviss um að þér líður
vel þar sem þú ert núna. Þú átt skilið
að búa í himnaríki þar sem allir eru
góðir og yndislegir eins og þú hefur
alltaf verið, þó að erfitt sé að ímynda
sér einhvern eins og þig.
Nú er kominn tími til að kveðja.
Hvíldu í friði, elsku besti Þórhallur.
Ég mun ætíð muna eftir þér og
hugsa fallega til þín. Kærar kveðjur.
Vanessa.
Elsku afi minn og nafni. Mér þykir
fyrir því að hafa ekki getað kvatt þig
almennilega, en við því er ekkert að
gera. Ég er lagstur í ferðalög.
Ég veit að hið stóra kaupfélag á
himnum á eftir að njóta krafta þinna,
dugnaðar, hreinlyndis og elsku. Þú
varst mikilmenni og ég sakna þín
mjög.
Guð geymi þig.
Þinn
Þórhallur Barðason.
Þótt sorg sé í hjarta mér er ró yfir.
Ég veit og trúi að þetta séu ekki
endalok.
Þín bíður á himnum sú kona sem
alfaðir gaf þér.
Ast ykkar var hlý og ekki kalblett
að finna.
Það verða fagnaðarfundir.
í förina ferð þú keikur og samvisk-
an hrein, því maður varst þú heiðar-
legur og góður.
Bless afi, hafðu með þér Tímann,
því grænt er allt hjá Guði.
Þórhallur Björnsson.
Það voru uppgangstímar á Kópa-
skeri. Burðarásinn í þeim var Kaup-
félag Norður-Þingeyinga og kaupfé-
lagsstjóri þess, hann Þórhallur.
Flestar fyrirvinnur í þorpinu unnu
hjá Kaupfélaginu og fyrirtækið var
kjölfestan í lífi fjölskyldnanna á
staðnum og fólksins alls, fólkið og
fyrirtækið var eitt. Það fór því ekki
hjá því að Þórhallur væri áhrifavald-
ur í lífi fólksins í þorpinu og sýslunni
allri.
Þórhallur var vitur stjórnandi.
Hann var áræðinn en jafnramt gæt-
inn og umfram allt áreiðanlegur. Það
sem fyrirtækinu gat verið til góðs
var mest metið og var þá ekki spurt
um vinnutíma framkvæmdastjórans
og oft var Ijós í glugga á skrifstofu
hans þegar telpukrakki var á heim-
leið að leik loknum á kvöldin.
En Þórhallur var ekki einn í lífinu.
Hann átti hana Möggu sér við hlið og
Sandhólakrakkana alla með tölu. Við
krakkarnir hin á Kópaskeri töldum
hann nokkuð strangan föður, en er
nokkuð að því? A unglingsárum
kynntist ég því að á bak við bjó gull
af manni, en það var jafn gott að
standa sig. Hann gerði kröfur til
okkar unglinganna sem hleypti í
mann kappi að standa undir. Hann
var ekkert ýkja orðmargur en hafði
snilldarlegt lag á því að láta mann
finna og sjá hvað klukkan sló, bros í
kampinn, ræsking eða dillandi hlát-
ur. Kímnigáfa þeirra hjóna, Möggu
og Þórhalls, var vel útilátin og oft
þurfti maður að nota allt sem maður
átti til, til að átta sig á því hvort talað
var í alvöru eða gríni og ekki er úr
því öllu skorið enn og verður ekki úr
þessu. Þau voru skemmtileg hjón.
Að leiðarlokum vil ég þó umfram
allt minnast þess hve Þórhallur lagði
sig fram um að gera skólafólki sýsl-
unnar, og jafnvel þeim er brottfluttir
voru, kleift að koma heim og rækta
tengslin við upprunann. Það var virk
byggðastefna. Það varð einhvern
veginn sjálfsagt og nauðsynlegt að
fara heim á sumrin til að vinna og í
því veit ég að Magga átti drjúgan
hlut.
Elsku Kristveig og þið Sandhóla-
krakkar allir og ykkar fólk. Ég votta
ykkur samúð mína og minna og votta
jafnframt þakklæti mitt fyrir sam-
skiptin öll við Möggu og Þórhall, þau
heiðurshjón. Blessuð sé minning
þeirra.
Þórey Guðmundsdóttir.
Á útmánuðum ársins 1938 var ég
farþegi á strandferðaskipi frá Seyð-
isfirði til Akureyrar. Meðal viðkomu-
staða var Kópasker. Þar steig á
skipsfjöl'Bjöm Kristjánsson alþing-
ismaður og kaupfélagsstjóri, maður
landsþekktur, er ég þekkti strax í
sjón. En ég veitti einnig athygli
vasklegum manni sem hafði með
hendi stjórn á losun og lestun upp-
skipunarbáta þeirra er frá landi
komu, en ekki var lagst að bryggju.
Mér var sagt að hér færi sonur
Bjöms á Kópaskeri. Þarna mun ég
fyrst hafa séð Þórhall Björnsson
síðai' kaupfélagsstjóra. Þar í sveit
naut hann mikillar virðingai', var
eins og héraðshöfðingi eða fremstur
meðal jafningja eins og stundum er
sagt. Þótt hann væri fastur fyrir og
stjórnsamur voru miklar gáfm- hans
og skaphöfn þannig að hégómleg og
einfeldnisleg sjálfumgleði og vald-
hyggja var víðsfjarri hugsun hans.
Traust sannfæring samvinnumann-
sins byggðist á þeirri trú að fólkið,
manneskjumar, væru undirstaðan
sem sanngjarnar leikreglur ættu að
byggjast á, uppskeran byggðist á
því hvernig sáð væri og einstakling-
ar skyldu njóta að fullu fmmkvæðis,
heiðai'leika og framtaks.
Við Þórhallur Björnsson kynnt-
umst vel er við störfuðum í stjóm
Islenskra aðalverktaka sf. og í
stjóm Kirkjusands hf. Viðhorf Þór-
halls og skoðanir einkenndust af
festu og jákvæðu samstarfi við aðra
stjórnarmenn og þá aðra starfs-
menn félaganna er hann átti sam-
skipti við.
Áuk þess að vera prúður maður
og myndarlegur í sjón og raun fór
það ekki fram hjá mönnum hve
miklum gáfum Þórhallur Bjömsson
var gæddur og hversu heilsteyptur
maður hann var. Hann vildi öllum
góðum málum leggja lið.
Ég og konan mín minnumst
margra skemmtilegra stunda með
Þórhalli og konu hans Margréti
Friðriksdóttur. Vom þeir gleðidag-
ar meðal annars við íslensk veiði-
vötn eða vestanhafs í Virginíu,
Flórida og víðar. Þessir dagar
koma ekki aftur en minningar um
þá ásamt öllu samstarfi okkar ylja
um hjartarætur.
Síðast sá ég Þórhall í stórafmæli
hans í janúar síðastliðnum. Hann
var sem áður mildur og höfðingleg-
ur. Maður sem ekki gleymist þeim
er hann þekktu.
Vilhjálmur Ámason.
Nú þegar mannkostamaðurinn
Þórhallur Björnsson frá Kópaskeri
er til moldar borinn vil ég senda
nokkur fátækleg kveðjuorð. Ég
mun ekki rekja ættir, þar sem ég
tel að það muni aðrir gera. Þórhall-
ur var ungur drengur á Víkinga-
vatni þegar hann missti móður sína
úr berklum. Faðir hans, heiðurs-
maðurinn Bjöm Kristjánsson, sem
þá var ungur bóndi á Víkingavatni,
fékk líka berkla og þurfti að fara á
hæli en sigraðist á veikinni. Þór-
hallur mun hafa dvalist hjá afa sín-
um á Víkingavatni meðan faðir
hans átti í veikindum sínum. Eftir
bata Björns tók hann við rekstri
Kaupfélags Norður-Þingeyinga á
Kópaskeri, sem annaðist öll við-
skipti bænda frá Fjöllum í Keldu-
hverfi til Svínadals og Hólsfjalla-
bæja í suðri og í austri að
Axarfjarðarheiði og norður til
Sléttu til Raufarhafnar. Þetta er
stórt hérað og eitt stærsta sauðfjár-
hérað landsins. Ég man er ég var
ungur háseti á Brúarfossi gamla,
sem var fyrsta skip Eimskips með
frystigeymslum, að hann tók full-
lestaður kjöt til London á árunum
eftir 1932 36-37000 skrokka af
lambakjöti og voru þar af teknir á
Kópaskeri 7000 skrokkar eða um
20% af útfluttu kjöti. Einnig var
Kópasker mikil innflutningshöfn
matvælavista og byggingarefnis.
Þórhallur var um tíma 1930 skrif-
stofumaður SIS í Kaupmannahöfn
og eitthvað hjá KEA á Akureyri, en
valdi samt að fara heim til föður
síns og vera hans hægri hönd í öll^
um þeim miklu störfum, svo og
kaupfélagsstjórastarfi meðan
Björn faðir hans sat á AJþingi. Síð-
an tók hann við starfi föður síns
þangað til hann lét af störfum og
fluttist til Reykjavíkur, eins og ég
og aðrir gera þegar börnin fara.
Kaupfélag N-Þingeyinga var
eitthvert best rekna kaupfélag
landsins á tímabili þeirra feðga og
kreppuna miklu var minna um talað
en annars staðar. Hins vegar var
meira byggt í þeirri sveit en nokk-
urri annarri þar um slóðir og húsa-
kostir þar um slóðir frægir fyriij"
nýjungar vegna þess að þeir feðgar
voru svo vakandi fyrir sína við-
skiptamenn. Kópasker var þá lítið
þorp, aðalíbúar starfsmenn Kaup-
félagsins, og við skipakomur og
slátrun þurfti að fá verkamenn úr
sveitum langt að. Gefur það nokkra
hugmynd um þann gestagang og
eril sem lagðist á eiginkonur þess-
ara mætu manna, sem þurftu að
sinna gestum og gangandi auk
bama sinna. Kunnugir munu lengi
minnast Þórhalls heitins sem góðs
sonar, sem vildi heldur aðstoða föð-
ur sinn í litlu þorpi, og verða meiri
maður fyrir, en minni maður í
stærri borg.
í tíð Bjöms Kristjánssonar og
Þórhalls held ég að varla hafi verið*
betra mannlíf á Islandi en á Kópa-
skeri.
Að endingu óska ég vini mínum
velfamaðar yfir móðuna miklu, því
ég trúi því að vinir standi á ströndu
og láti ástvini finna fyrir sér, um
leið og ég sendi öllum aðstandend-
um samúðarkveðjur.
Vernharður Bjarnason.
PALL JAKOB
DANÍELSSON
+ Páll Jakob Dan-
íelsson fæddist í
Reykjavík 16. nóv-
ember 1915. Hann
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 12. júní
sfðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Arnbjörg Sigmunds-
dóttir, f. 24. maí
1875, d. 27. des.1958,
og Daníel Jóhann
Daníelsson, f. 2.
ágúst 1881, d. 27.
apríl 1959. Systkini
hans voru Guðjóna
Guðjónsdóttir Olsen,
f. 1910, og Magnús Daníelsson, f.
3.3.1913, d. 21.1.2000.
Fyrri kona Páls var Unnur
Metúsalemsdóttir, f. 24.11.1922,
d. 15.5.1949. Sonur hennar er
Birgir Ævar Einarsson, f. 5. júlí
1939, maki Kristín H. Guðmunds-
dóttir, og eiga þau einn son.
Sonur Páls og Steinunnar Sig-
hvatsdóttur er Þórir
Pálsson Roff, f. 15.
mars 1940, maki Ást-
hildur Brynjólfsdótt-
ir, og eiga þau tvær
dætur.
Seinni kona Páls
var Þorbjörg Jakobs-
dóttir, f. 15. febrúar
1931, d.25. okt.1995.
Börn þeirra eru: 1)
Daníel Jakob, f. 3. maí
1953, maki Dagrún
Linda Garðarsdóttir
og eiga þau þrjá syni.
Fyrir hjónaband átti
Daníel einn son. 2)
Ólöf Gerður, f. 2. október 1954,
maki Gunnar Ottósson og eru börn
þeirra tvö. 3) Unnur Björg , f. 2.
oktbóber 1954, maki Oddur Helga-
son. Sonur Unnar er Sigurþór Dan,
maki Helga Sigurðardóttir.
títför Páls fer fram frá Bústaða-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Þegar einhver samferðarmaður
hverfur úr þessu lífi sækja minn-
ingar liðins tíma á hugann. í dag
þegar Páll Daníelsson er til moldar
borinn líða hjá í huga okkar minn-
ingar sem á einn eða annan hátt
tengjast samfylgd okkar við Palla í
gegnum tíðina. Ekki minnist maður
Palla öðravísi en upp komi í hugann
hinn mikli áhugi hans á öllum
íþróttum og þá ekki síst fótboltan-
um. Fram í hugann koma myndir -
Palli að fara á „völlinn“ eða Palli
límdur við sjónvarpið og vart við-
ræðuhæfur að horfa á íþróttir af
einhverju tagi. Annað áhugamál
átti Palli og ekki minna en það var
veiðimennska, þ.e.a.s. lax- og sil-
ungsveiði og voru þær ófáar stund-
irnar sem hann gat staðið við ein-
hverja sprænuna með stöngina
sína. Eins var það oft á sumar-
kvöldum að hann fékk sér göngu
inn að Elliðaám til að fylgjast með
lífinu og þá oft með Tobbu sína sér
við hlið. Vai-la minnist maður Palla
án þess að mynd Tobbu komi einnig
fram í hugann; svo nákomin voru
þau hvort öðru, tveir einstaklingar
sem stóðu saman og létu ekki bug-
ast þótt á móti blési. Þau kynntust
á Vífilsstaðahæli þar sem bæði voru
sjúklingar í kringum 1950. Palli átti
lengi í stríði við berklana en ótrú-
legur kraftur og viljastyrkur ásamt
styrkum stuðningi Tobbu hjálpaði
honum í baráttunni. Hjálpsemi og
greiðvikni voru mjög ríkur þáttur í
fari Palla. Hann var léttur í lund,
hafði sterkar og ákveðnar skoðanir
og stóð fast við þær. Palli var mikill
listunnandi, hafði t.d. yndi af góðri
tónlist. Einnig var hann afburða
dansari og hlaut á sínum yngri ár-
um viðurnefnið „Palli tangó“.
Að leiðarlokum viljum við hjónin
og börnin okkar þakka Palla sam-
fylgdina og vottum aðstandendum
hans samúð okkar.
Nú dansar Palli tangó við Tobbu
sína á öðru tilvistarsviði.
Ágústa og Jónas.
BIRTING
AFMÆLIS-
OGMINN-
INGAR-
GREINA
MORGUNBLAÐIÐ tekur af-
mælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust.
Greinunum er veitt viðtaka á
ritstjórn blaðsins í Ki'inglunni
1, Reylqavík, og á skrifstofu
blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur
unnt að senda greinarnar í sí-
mbréfi (569 1115) og í tölvu-
pósti (minning@mbl.is). Nauð-
synlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í blað-
inu). Tilvitnanir í sálma eða Ijóð
takmarkast við eitt til þrjú er-
indi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skímarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Við birtingu afmælisgreina
gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinai' um fólk sem er
70 ára og eldra. Hins vegar eru
birtar afmælisfréttir ásamt
mynd í Dagbók um fólk sem er
50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað. ,
Auðveldust er móttaka svokall-
aðra ASCII-skráa sem í dag-
legu tali eru nefndar DOS-
textaskrár. Þá eru ritvinnsluk-
erfin Word og Wordperfect
einnig auðveld í úrvinnslu.
'