Morgunblaðið - 22.06.2000, Qupperneq 47

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 22. JÚNÍ 2000 47
MINNINGAR '
GUÐRUN
HELGADOTTIR
+ Guðrún Helga-
dóttir fæddist á
Jarðlangsstöðum á
Mýrum II. júní
1914. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Ljósheimum á Sel-
fossi 14. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Jósef-
ína Sigurðardóttir,
f. 19. apríl 1892, d.
1971 og Helgi Jóns-
son, f. 27. febrúar
1891, d. 1943. Systur
Guðrúnar eru: Krist-
ín, f. 1918, Hólmfríð-
ur, f. 1921, Halldóra, f. 1922, d.
1993, Þrúður, f. 1925.
Guðrún giftist 16. október
1948 Ársæli Karlssyni, vélstjóra,
frá Stokkseyri, f. 21. des. 1915, d.
26. okt. 1990. Foreldrar hans
voru Guðmundur Karl Guðmun-
dsson sjómaður og Sesselja Jóns-
dóttir. Börn þeirra eru: 1) Helgi,
f. 25. okt. 1949, kvæntur Stein-
unni Óskarsdóttur, börn þeirra
eru: a) Guðrún, barn: Eva Björk
Gunnarsdóttir, b) Ey-
þór, c) Kristinn Ingi.
2) Guðfinna, f. 29.
mars 1951, gift Zden-
ek Smidak, börn
þeirra: a) Stefán Páll,
b) Magnús Þór.
Guðrún lauk námi
við Iljúkrunarskóla
íslands í maí 1938,
var við framhaldsnám
í geðhjúkrun í Viborg
í Danmörku, 1938-
1939. Iíjúkrunarkona
við Landspítalann
1938, á Roskilde amts
og bysygehuse 1939.
Á sjúkrahúsinu í Vestmannaeyjum
frá 15. okt. 1939 til 15. maí 1949,
þar af yfirhjúkrunarkona í fjögur
ár. Á sjúkrahúsi Selfoss frá 15.
júní 1963 til 1. sept. 1966, þar af
yfirhjúkrunarkona í tvö og hálft
ár. Yfirhjúkrunarkona á Heilsu-
hæli NLFÍ frá 1. okt. 1966 til 1.
sept. 1985.
Utför hennar fer fram frá Kot-
strandarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Móðursystir mín, Guðrún Helga-
dóttir hjúkrunarkona, lést á Ljós-
heimum á Selfossi skömmu eftir 86.
afmælisdag sinn. Við minnumst
hennar fyrir einstaka hlýju og Ijúf-
mennsku.
Hún var forkur til allrar vinnu
enda af þeirri kynslóð sem vann frá
blautu barnsbeini og féll aldrei verk
úr hendi. Hún var einörð, sterk og
ákveðin og framkvæmdi það sem
hún ætlaði sér. Hún braust til
mennta án nokkurrar aðstoðar og
lærði hjúkrun. Hún naut mikillar
velgengni í starfi og var m.a. árum
saman yfirhjúkrunarkona á Heilsu-
hæli NLFÍ í Hveragerði. En þrátt
fyrir annasaman vinnudag hafði hún
alltaf tíma til að sinna handavinnu af
mikilli list. Hvort sem það voru út-
prjónaðir vettlingar, sokkar, peysur,
útsaumaðir strengir, púðar, heklaðir
dúkar, gardínur eða rúmteppi. Allt
lék þetta í höndum hennar. Otrúlegt
því alla tíð hafði hún mjög slæma
sjón. Eftir að hún hætti störfum má
segja að þetta hafi verið vinnan
hennar. Eflaust mun hún ganga
rösklega til verka og gusta af henni
þegar inn fyrir gullna hliðið er kom-
ið.
Gunna var fædd 1914 að Jarð-
langsstöðum í Mýrarsýslu_þar sem
foreldrar hennar bjuggu. Árið 1922
flutti fjölskyldan alfarin til Vest-
mannaeyja og bjó á Sólvangi. I sama
húsi bjó Magnús föðurbróðir hennar
með fjölskyldu sinni. í einu herbergi
og eldhúsi í kjallaranum á Sólvangi
ólst Gunna upp hjá foreldrum sínum
og ijórum systrum, Stínu, Fríðu,
Dóru og Þrúðu. Helgi faðir þeirra
missti heilsuna og varð óvinnufær
meðan dæturnar voru ungar og lést
aðeins 63 ára gamall. Það kom því í
hlut Jósefínu móður þeirra að vinna
fyrir heimilinu. Það var því mikil
ábyrgð sem lögð var á ungar herðar
þeirra systra. Gunna sem var elst
bar hag systra sinna mjög fyrir
brjósti og var sífellt að gera eitthvað
fyrir þær og þannig var það alla tíð.
Þær hafa oft minnst þess hve góð
hún var við þær. Þó heimilið væri fá-
tækt var reisn yfir því. Foreldrar
þeirra voru víðlesin, umræður oft
fjörugar, kveðskapur viðhafður við
hvert tækifæri og dætrunum gefin
heilræði sem þær hafa búið að og
gefið börnum sínum.
Gunna giftist Ársæli Karlssyni og
eignaðist tvö börn, Helga og Guð-
finnu. Lengst af bjuggu þau í Hvera-
gerði. Húsið við Reykjamörkina var
umlukið fallegum garði sem var
hennar líf og yndi. Samverustund-
imar hafa verið margar um dagana
og oft var glatt á hjalla í garðinum á
fallegum sumardögum enda Gunna
höfðingi heim að sækja. Börn hænd-
ust að henni og sonur okkar ungur
dreif sig snemma á fætur þegar við
dvöldum hjá henni því hann vildi
ekki missa af morgunspjallinu við
Gunnu.
Nú þegar við kveðjum Gunnu er
okkur efst í huga minning um kjark-
mikla konu sem hafði mikið að gefa.
Blessuð sé minning hennar.
Börnum hennar og fjölskyidum
þeirra vottum við samúð okkar.
Fríða og Bjössi.
Ljúft er að minnast Gunnu
frænku. Sólvangsfólkið hefur svo
lengi sem ég man eftir verið mér og
mínum eins og önnur fjölskylda.
Mamma og Gunna voru hjúkrunar-
konur og miklar vinkonur.
Þegar Gunna giftist Ársæli Kar-
lssyni vélstjóra fluttu þau fljótlega
til Stokkseyrar og bjuggu þar í
nokkur ár, en fluttu síðan til Hvera-
ELSE
AASS
+ Else Aass fædd-
ist í Arendal í
Noregi 2. maí 1912.
Hún lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 18. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Oscar
Risted, skattstjóri í
Arendal, og kona
hans Gudrun, dóttir
Oscars Bæroe, pró-
fasts á Holt í Aust-
Agder, en hann var
einnig vel þekktur
listmálari í Noregi.
Else átti einn bróð-
ur, Finn. Hann flutti til Englands
á stríðsárunum og var síðan bú-
settur þar til dauðadags 1969.
Else giftist árið 1938 Einari J.
Aass frá Drammen, blaðamanni
og ritsljóra. Þau eign-
uðust tvö börn; 0m-
ulf Aass, f. 1939, og
Sidsel Gudmn Risted
Aass, f. 1943. Else átti
íjögur bamabörn.
Böm 0rnulfs eru Ane
og Jorgen Aass og
böm Sidsel em Anne
Stine og Kathrine
Reine. Else hélt alla
tíð góðu sambandi við
fjölskylduna í Noregi
og gladdist yfír vel-
gengni hennar.
Barnabarnabörnin
tvö, Ingvild og Eilert,
börn Kathrine, voru henni sannk-
allaðir sólargeislar.
Útför Else Aass fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 16.
Kveðja frá
Norræna húsinu
I dag kveðjum við kæra vinkonu
okkar og fyrrum starfsfélaga, „lífs-
kúnstnerinn" Else Aass. Hún lifði
fyrri helming ævinnar í heimaland-
inu Noregi og síðustu 38 árin fékk
ísland að njóta starfskrafta hennar.
Hún var lærður kjólameistari og
rak eigin saumastofu í Osló með
mörgum nemendum. Einnig stund-
aði hún um tíma nám í Myndlista- og
handíðaskólanum með áherslu á
teiknun. Hún tók mikinn þátt í
menningarlífi borgarinnar og þekkti
marga rithöfunda og listamenn.
Að hennar sögn hlaut hún strangt
uppeldi í foreldrahúsum. Foreldra
sinna naut hún ekki lengi, þau dóu
bæði á besta aldri. Tónlistin var
mjög í heiðri höfð á æskuheimilinu.
Faðirinn söng og móðirin lék á
píanóið. Else elskaði að syngja fram
til æviloka.
Else var mjög nátengd afa sínum
og ömmu, prófastshjónunum. Hún
talaði oft um þau og heimilið í Holt
og sýndi stolt málverk afa síns.
Árið 1962 ílutti Else til Reykjavík-
ur og starfaði fyrst um sinn sem
kjólameistari í Guðrúnarbúð, hjá
Henson og víðar. Hún kynntist Is-
lendingnum Jóni Guðjónssyni sem
reyndist henni góður förunautur þau
ár sem þau áttu saman. Hann lést
langt um aldur fram eins og svo
margir af nánustu aðstandendum
hennar.
Þegar Else var orðin 71 árs og
flestir jafnaldrar hennar komnir á
eftirlaun, fannst henni tími kominn
til að skipta um starf og prófa eitt-
hvað nýtt. Hóf hún þá störf í Nor-
ræna húsinu sem hún þekkti vel.
Sem virkur félagi í Nordmanslaget í
Reykjavík og formaður þess í sjö ár
hafði hún fylgst með stofnuninni frá
upphafi og var góður vinur Ivars
Eskeland og fleiri sem störfuðu hér.
í sýningarsalnum starfaði hún fram
á níræðisaldur við góðan orðstír.
Else tók mikinn þátt í starfsemi Nor-
ræna hússins og var alltaf hrókur
alls fagnaðar þegar komið var saman
við ýmis tækifæri. Alltaf einstaklega
smekklega klædd og fín. Hún hafði
sérstaka útgeislun og laðaði að sér
fólk og var fljót að eignast vini hvar
sem hún fór. I Norræna húsinu
fannst henni gott að vera. Þetta var
einmitt staðurinn fyrir svona list-
elskandi konu. Og ekki má gleyma
bókasafninu. Það notaði hún sér
óspart, las ósköpin öll af norskum
bókum. En hún var vandlát á bækur
eins og allt annað. Það þýddi ekki að
bjóða henni hvað sem var að lesa en
það mátti gjarnan vera dálítið krass-
andi! Þar voru líka norsku dagblöðin
svo auðvelt var fyrir hana að fylgjast
með því helsta sem á döfinni var í
Noregi. Þó að Else dveldi svona
lengi á íslandi og vildi hvergi annars
staðar vera, var hún Norðmaður
fram í fingurgóma!
Stórbrotin kona er kvödd með
söknuði og þakkað fyrir allt og allt.
Alla gestrisni, hlýhug og umhyggju
sem hún hefur borið fyrir okkur í
Norræna húsinu viljum við þakka
fyrir að leiðarlokum. Við minnumst
glæsilegrar konu sem hélt fagurt
heimili fram á síðasta dag á löngum
og gifturíkum ferli. Hún var alltaf já-
kvæð og kvartaði aldrei þótt á móti
blési. Eftir að heilsu hennar hrakaði
og hún treysti sér ekki lengur til
vinnu hélt hún góðu sambandi við
okkur vini sína hér og talaði oft um
Norræna húsið sem sitt annað heim-
ili. Hún fylgdist með starfseminni af
einlægum áhuga og kom í heimsókn
öðru hvoru svo lengi sem heilsa og
kraftar frekast leyfðu. Síðast kom
hún fyrir rúmum mánuði og gladdi
okkur með nærveru sinni eins og
alltaf. Guð blessi minningu Else
Aass.
Starfsfólk Norræna hússins.
gerðis. Þar vann Gunna um árabil á
Heilsuhælinu.
Ógleymanlegt er árið 1951 þegar
ég fékk að vera hjá þeim hjónum
sumarlangt á Stokkseyri. Þaðan á ég
ekkert nema góðar minningar. Þau
hjón voru góð heim að sækja. Fínar
veitingar, gi-ammófónspil og oftar en
ekki útsaumur og hekl í nesti.
Þegar aldur og sjúkdómar herja
óvægilega á einhvern sem manni
þykir vænt um og viðkomandi fær
kærkomna hvfld er það eina sem mér
dettur í hug fallegar hugsanir til
góðrar konu og óska ég henni far-
sællar heimkomu.
Samúðarkveðjur sendum við
Daníel til aðstandenda.
Dóra.
Okkur langai’ til að minnast ömmu
okkar og þakka henni fyrir allt það
góða sem hún gerði fyrir okkur.
Amma átti heima við hliðina á
skólanum og kunnum við að meta
það, mikið var gott að koma við hjá
henni að skóladegi loknum og fá ka-
kómalt og ristað brauð.
Hún amma var sérstök kona. Hún
var sívinnandi, eftir langan og oftast
strangan vinnudag tóku við heimilis-
störfin og öll handavinnan. Það
þurfti að Ijúka öllum verkum strax,
það var ekki geymt til morguns sem
gera átti í dag. Mörg pör af sokkum
prjónaði hún á okkur í gegnum tíðina
og hún gerði margar tilraunir til ai
kenna okkur þá list sem okkur tókst>:
þó misjafnlega vel að tileinka okkur.
Samt hafði hún nægan tíma til að
spjalla við okkur systkinin og þær
voru margar pönnukökumar sem
hún bakaði með okkur og á eftir var
drifið í að finna einhver verkefni,
stundum að mála glugga eða fai-a út í
garð og hreinsa til.
Seinni árin þegar starfsþrekið
hafði minnkað og sjónin var orðin lé-
leg sat hún við handavinnu og mun-
um við alltaf sjá hana fyrir okkur þar
sem hún situr með heklið sitt.
Elsku amma, við þökkum þér fyrir ..
allar samverustundimar. Blessuð sé'
minning þín.
Guðrún,
Eyþórog
Kristinn Ingi.
Elsku langamma. Ég þakka þér
fyrir þennan stutta tíma sem ég
þekkti þig, ég vildi óska að hann
hefði verið lengri.
Þín
Eva Björk.
t
Frændi okkar,
SVERRIR GUÐBRANDSSON
Eyrarvegi 8,
Flateyri,
sem lést á Sjúkrahúsinu á (safirði fimmtudaginn 15. júní, verður
jarðsunginn frá Flateyrarkirkju laugardaginn 24. júní ki. 14.00.
Systkinabörn hins látna.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ANNA G. HELGADÓTTIR,
Þverholti 30,
áður Skiphoiti 47,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju föstudaginn
23. júní kl. 13.30.
Svavar Svavarsson, Anna Lilja Sigurðardóttir,
Hulda Maiforth, C.J. Maiforth,
Ólafur Ingibjörnsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug vegna andláts ástkærrar móður
okkar, tengdamóður, systur, ömmu og lang-
ömmu,
GUÐRÚNAR GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Gerðum
í Garði.
Brynjólfur Erik Eiríksson, Beverley Eiríksson,
Guðmundur Eiríksson, Þórey Vigdís Ólafsdóttir,
Guðný Eiríksdóttir, Atli Arason,
Hjördís Guðmundsdóttir,
barnabörn oa barnabarnabarn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug og vináttu við andlát og
útför ástkærrar eiginkonu minnar, dóttur, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
VALGERÐAR AXELSDÓTTUR,
Kelduhvammi 20,
Hafnarfirði.
Magnús Ágústsson,
Ingibjörg Auðbergsdóttir,
Axel Magnússon, Inger Petersen,
Magnús Valur Magnússon, Þórunn Matthíasdóttir,
Ingibjörg Magnúsdóttir, Guðjón Arnbjörnsson,
Auðbergur Magnússon, Edith Þórðardóttir,
Sigurður Magnússon, Helma Gunnarsdóttir,
Axel Sigurður Axelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.