Skírnir - 01.01.1845, Page 2
4
hönum í skefjum; á hinn bóginn görir jafnan
frelsisandinn, þegar hann er vaknaður og orðinn
alþjciSIigur, j>ar mest fyrir sfer, sem Iiann mætir
mestri raótspirnu, og þjóðin hefur sætt lángvinnri
kúgun; eru slik dæmi deginum Ijósari bæði á Ir-
landi og Spáni. Lesendum Skírnis er kunnugt að
torímenn, er mestu ráða mefe Bretum, hugsa mest
um sjálfa sig; spirna þeir optastnær ámóti þeim
nýbreytíngnm, er ríða kynnu í bága við haggmuni
þeirra; en vigmenn unna mjög Jijóðfrelsi og stuðla
jafnan að alþjóðligu gagni. En raeð því torímenn
eru meiri auðmenn og mannfleiri enn vigmenn, tekst
þeim optasnær að bera þá ofurliða, þá er þeim
bíður svo við að horfa; treysta þeir mjög oddvita
sínum Hróbjarti Píl, og veita honum fylgi að
flestum málum; sjá þeir berliga að hvörki þeir
ne hann ella myndi til leingdar fá völduin haldife.
Stundum ber þafe til, að Hróbjartur lætur í ymsu
tilslaka vife frelsisvinina, og líkar torímönnum það
stórilla, en að öllum jafnaði talar hann fremst úr
fiokki þeirra torímanna; gánga því margar laga-
bætur, þær er alþjóðligar eru, optast heldur sein-
liga, og eiga þær eigi sjaldnn svo lángt í land að
mörgum árum skiptir; hafa Irar mest haft af slfku
að segja; en í ár hefur þeitn svo mjög vagsið
fiskur um hrigg að lfkindi ern til að Bretum ekki
lengur tjái að skjóta skollaeyrunum við umkvört-
unum þeirra, eða lengi fresta að gefa j)eim al-
þjóðliga stjórnarskipun eða löggjöf. þeir Ilró-
bjartur og torímenn gfera ser allt far um að
vernda almennann frið í Norðurálfunni, og fyrir
þá sök halda þeir góðri vináttn við aferar j)jóðir,