Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 116
118
sainbandsrikjanna koina fulltrúar [)eirra á (jing i
Frakkafurðu viS Mýn (Maiu); hefur Austurríki
þarforseta embaettið, og öll ríkin liafa [>ar atkvæða-
rett að tiltölu eptir því sem þau eru mannmörg
og voldug til. þíng þetta er og en æðsti dom-
stöll á þjðskalaudi; er liaim ívrir rikin þar eins
mikilsrægur og dömaranefnd sú átti að rera er
Henrik 4di Frakka koiiúngur öndverðliga á 17du
öld vildi koma á i Norðurálfunni; eru þar dæmd
og útkljáð öll mikilvæg mál og deilur sambands-
rikjanna; og fyrir þá sök eiga þau aldri uú uin
stundir í striðum saman, og sjaldan í ófriði við
litlendar þjóðir. Annar hlutur sá, er mjög eflir
velmeigun og veldi þjóðverja, er verslunar- og toll-
samband þeirra; gerði Prussaríki og nokkur fleiri
ríki það fyrst 1828, en 1836 og síðan hafa flest
rikin, nema Austurríki, Hannóver og frjálsu borg-
irnar gengið inní sambaudið. Öllum þeira ágóða
(tolluin og öðru), er af sambandinu flýtur, er afe
tiltölu jafut skipt millum rikjanna, og þá einkum
farið eptir mannfjöldanum í hvörju þeirra. Til
þess að efla verslunina fjölga þjóðverjar járnbraut-
uniim ár frá ári. Af því að svo vel, sem nú hcfur
verið á vikið, er búið nm frið og velmeigun á
þyðskalandi, dafna þar vísindi og raentir svo rnjög
að þjóðverjar eru einir enir mestu visindamenn í
lieimi; og þótt þeir ástundum í stjórnarmálefnum
efea mikilvægum fyrirtækjum fari hægra eun t. d.
Frakkar, og seu eigi að öllu leiti eins starfsamir,
og hugvitssamir sem liretar, koma þeir þó flestn
s/nu fram. þjóðverjar hugsa mest ura velmeigun
r/kja sinna, v/sindin og annað er þar að lýtur, og