Skírnir - 01.01.1845, Page 175

177
Danir segja ab hviirki Suðurjótland (Slesvík) nfe
llolsetuland og Láenborg geti nokkurntíma meb
neinum gildutn rökum sagt skíliö viö Danraörku,
lieldur hljóti [<au, ef rettarins er gáb, uin aldur
og æfi að vera einn liluti af rikinu; og færa þeir
til sins raáls friðarsamningiu, er gerður var i
Friðarborg 1720 ásamt seinni saraningum, er þarað
lúta, og ákveba að Danmörk skuli halda Subur-
jótlaudi, er liún hafði með herskildi tekið frá
hertoganuin þar, sökum þess hann hafði veitt lið
Svíum, erFridrik 4di Dan'a konúngur átti í stridi
vib. Kristján en 7di var sá seinasti af dönsku
kouúngunum, er fengið hafbi Holsetuland ab leni.
En er þjóðverska ríkið 1806 liðaðist í sundur,
lýsti Kristján konúngur því yfir (Oda septbr.
1806) að landið væri orbið og skyldi þaðanaf vera
einn hluti Danarikis; og var þetta þá samþykkt
cða þó að miusta kosti ekki vefengt af enuin
öðrum þjóðum; enda gat konúngur ekki iengur
tekið það að leni, af þvi þjóðverski keisarinn, er
ábur hafbi veitt þab, var sviptur völdum, ogenginn
kora í hanns stab er hefði þess ráð. Landið helt
eptir sem áður löggjöf sinni og lagaskipunum og
Dana konúngtir stjórnabi landinu sem hertogi, og
Friðrik 6ti gjörðist í því skyni bandamabur þjóð-
versku sarabanðsrikjanna. A Suðurjótlandi leitast
Danir við ab efla danskt þjóberni, en flokkur sá,
er fyrr var getib, að útrýma því; berst þar mjög
í bökkum, þareð þeir eru nærfellt jafnmargir, er
mæla þar á danska og þjóðverska túngu. þótt
flestum af fulltrúum þækti ráðligt að beiðast þess
af konúngi, er fyrr var gðtið, var þó álít manna
12