Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 35
37
þab opt á orðum Konáls að hönum [jókti Bretar
vera þess og [ivíumlíks makligir. Svo fór og sem
Konáll ætlab hafði, að Bretar heldu ab cinhvör
en hættuligasta uppreist væri í brugggerð á Ir-
landi; tóku þeir því það til bragds aðbaunaKon-
áli að halda iieiri samkoinur, og að senda her
inanns til Irlands og að vfggyrba þar borgir og
btía scm best um sig í landiuu, einsog þeir þá og
þegar ættu von á uppreist og barðöguin við lands-
meiin. Irar brvddu ekki 1 ueinu á ófriði, lofuðu
lierliðu Breta að fara slíku fram, er það vildi, og
liendtu skop að hervirkjtim þeirra; en Kouáll
hlýddi banniuu, og varð því ekki af sainkomum
þeiin er hann skömmu áður boðað liafði, sem segir
í fyrra árs Skirui. þá er Bretar sáu að þeir
höfbu gripið í tómt, sökuin þess engin alvarlig
uppreist var í landinu, og að Irar eigi kipptu ser
mikið upp vib komu herliðs þeirra, en þeim á
hinn bógiun þókti þab mjög áríðandi að bæla niður
hreilíngarnar í landinu, tóku þeir það ráð að draga
Kouál og abra, er mest höfðu gengist fyrir og
studt að slíku, fvrir lög og dóm ; lieldu þeir að
þeir á þann hátt myndu la þaggað niðrí Irum;
því við þab mistu þeir oddvita sinn og fengju ekki
að halda flciri sainkomur; skyldu þeir og. hafa
liitann í haldinn sökum setulibs Breta; og torí-
menn heldu ab, ef svo færi, sein þeir vildu og
vonuðu, að þeir Konáll yrðu sekir dæmdir, myndi
Irum detta allur ketill í elld, og uppfrá því ntyndi
þeim svo mjög hverfa aliur frelsisandi, ab þeir
okki lengur ónáðubu Breta ineð uinkvörtunum síu-
um, eða óspektum. Mitnni þeiin, er Kcmmis