Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 173
enda er, og hefur uin aldur verið meira þrek og
kjarkur i Svium enn Dönuin; [>ó standa Sviar í
tjeöum hlutuin Norðmönnum alls ekki á sporöi.
jxítt mnrgiim af Döniim seti snmir lilutir vel
gefnir, og fáeinir af þeim sen miklir vísinda- og
listamenn, og standi Svium jafnfætis i sliku, er
þö mikill hluti af Jjjófinni, eiiikum bændastöltin,
heldur dauf i dálkin, eöa hug- og duglitil i sam-
anburbi viÖ NorSmenn og Svía, eba Breta og
Frakka, og vill heldur búa vifc það, er íllt er, eða
ábótavant enn hrinda af sér sliðrunni og þorir
sjaldan að ráðast i Jiað sem mikir örbugleikar eru á.
Margir keuna slikt enni [ningu ánauð, er lengi lá á
aljiýfcn bænda og sem Friðrek komingur sjötti og
ráðaueyti hans fyrst ágætliga á Jieim letti, og því
að meiri hluti fulltrúa þjóðariunar sýnist nú eigi
að f^-lgja Jreirra sporum. Sökum þessa kvarta sjáltir
Danir, þeir sera nokkuð táp er i, um hvað örðugt
se afc nudda allri alþýfcu úr sporunum, og einn
af þciin hefur iíkt dönsku þjófcinni við staðann
jálk, er eigi mjakist úr sporunum nema hann sfc
lúbariun með keirinu. Kristján áttundi, sem bæði
er vitur konúngur og góður, sem við Islendingar
einnig höfum af að segja, sjer gjörla hvörnig
Dönum er varifc, og hefur haiiu þvi stundum, þá
er þeir hafa befcifc hann um meira frelsi, svarað
afc það væri of snemmt að veita þeim það; og
raun liönum ekki hafa þókt þeir vera orfcnir svo
, mentaðir og drenglundaðir að þeir væru hæfiligir
fjrir meira frelsi, og ekki heldur viljað að þjóðin
takmarkafci mjög konúngsvaldifc; ella myndi hann
traufcla svo opt hafa sjnjað þeim um bænir þeirra,