Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 118

120
álfunni — Austurríki og Prussaríki í samband-
inu. Enir lielstu utburðir er gerst liafa á þyÖska-
landi í ár og hér þykir veröt a& gbta eru þeir
sem nú skal verða fráskírt. Undanfarin ár liefur
þab verið vandi við háskólana í Prussaríki, einsog
víbar, ab kenna mönnum stjórnarfræði, og liefur
konúngur það boðið eða leyft; en í ár baub kon-
lingur að hætta skyldi að kenna visindi þessi.
Mun aðalrótin til þess liafa verið sú, að konúngi
vyrbtist sem of mikill frelsisandi, er leiða kynni
til óeyrða og óstýrilætis, myudi innrætnst þjóð-
inni, sökuin þess að stjórnarfræðin á enum sein-
ustu árunum eigi liefur verið kbnd á þann hátt
er konúngi líkabi, og kénnararnir hafa í ymsu
niðrað ótakmarkaðri einsvaldsstjórn, einsog hún
er í Prussaríki og víðar, eu lofað mjög jfólks-
sjórnina og alþjóðligt frelsi; og margir hafa líka
orðið til að nema hana, einkum sjálfír visindaiðk-
ararnir við háskólana og fallib hún vel í geð;
hafa þeir og sýnt þess menjar á seinni árum, því
allt til þessa hafa þeir vib og við verið að halda
sarakomur og þar talað um stjórnarfræbi eða stjórnar-
málefni. Hefur konúngi staðið stuggur af sam-
komum þessum, því eigi var ab vita nema undir
þeira myndi búa samtök, er lciddu til óeyrða og
stjórnarbreytingar; hefur því konúngur bannað að
samkomur þessar væru haldnar, en banni því
hefur eigi ineb «11 u hlýðt verið, þótt hegníngar
væru við lagðar. En konúngi er eins varið og
flestuin ótakmörkuðum einvaldsstjórnendum að
hann eigi vill að vald sitt takmarkist og þjóðin
fái meiri völd i hendur. Vilhjálmur konúngur cr