Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 31
33
mátt; skemtir hann þannig mönnnm um ieiS og
hann færir þeim lieim sanninn; með þeim hætti
liefnr liann komib sfcr í ena mestu kjærleika hjá
þjóbinni; treysta þeir því, að þeir mjni fá máli
sinu framgéngt þar er þeir hafa slíkann oddvita
sem Konáll er; og fyrir þá sök hafa þeir kallab
hann frelsara sinn. Til þess afe glæSa frelsisand-
ann, er jafnan hefur lifað hjá Irum, einsog Grikk-
jum, Pólverjum, Norðmönnum, Islendingum og
öðruin þjóðuin er liafa fræga fornöld, og til þess
að fá orfcum sínum því betri áheyrn, og til þess
að allir leggdust sem best á eitt mál, valdi Konáll
fyrir samkomustaði, staði þá, er nafnkunnir vorti
í Irlands sögu, annaðhvört sökum bardaga, þá er
Irar höfðu varið líf sitt og frelsi, eða sökum mark-
verðra friðarsamninga, því hann vissi gjörla hvörsu
mikili máttur jafuan loðir við slíka staði. Sam-
komustafeir þessir voru Dyflinn, Kilkenneý, Altón-
þorp, Gilvaborg, Tara (sjá Skírnir 1844 bls. 16-
25) og afcrir fleiri; var þar mikið og margt rætt,
og voru sumir menn þar eigi sem orðvarastir,
einkum Konáll, er sagði margt óþvegiÖ um Hró-
bjart og aðra stjórnendur Breta; og er ens inark-
verðasta af því gétið í Skírni í fyrra; skulum vér
og seinna nokkuð gjörr frá því skíra. Ekkert var
það, er Konáll lagði eins rikt á við Ira sem það,
að þeir ekki skyldu géra uppreist gegn Bretum,
skyldu þeir hverfetna fara friðsamliga, og myndi
þafc vera eð eina ráð, er vel gjæfist, og duga
myndi. Foru Irar að ráðum hanns í þessu, sem
öbru, og brugðu hvörgi útaf. Mun Konáll fullvet
séð hafa, að sá einn kostur var bestur, og að
3