Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 99
ÍOi
lengjur; en með því [>eir fylgSu fast fram máli
sínu, veitti hann þeim seinna fullrixgju. Spán-
verjar fóru og þess á leit viS keisarann aS hanii
leti refsa þeim mönnum er veriS liöfSu aS viginu,
en keisarinn svaraSi þeim aS eigi gjæti hann i
því rekist, og fannst þaS á svörum hanns aS hön-
um þókti eyrindisrekinn hafa veriS rettdræpur.
Af þessu urSu Spánverjar uppvægir og þókti þeim
þaS lángt fýsiligra og fegra til frásagnar aS reka
rettar sinns á keisaranum, enn aS eiga lengur i
innauríkis óeyrSuin; bjuggustþeir og viS aS stjórniu
myndi senda herskipa flota á hendur keisaranum,
og herja á ríki hanns me6 eldi og sverSseggjum;
var slíkt lífiS úr brjóstinu á mörgum af Spán-
verjum, er frá blautu barnsbeini höfbu starfaS aS
vígura’og óeyrSum. VarS það nú alrnællt á Spáni,
er þó enginn fótur var fyrir, ab stjórnin þar ætl-
aSi aS senda 30 þús. manns á hendur keisaran-
um. AS vísu hafSi og stjórnin vilja til þessa,
og tók því aS búa út nokkur herskip i ymsum
höfnum, en brábt þóktist hún sjá ab slíkur leib-
ángur væri eS mesta óráb, bæbi sökum þess ab
ríkiS skorti fé þartil og var skuldum vafiS, og
af því aS mjög ókyrrlátt var víSa í landinu; hélt
hún aS þá er svo mikill her, sera þyrfti til leiS-
ángursins, færi úr landinu, myndi þjóSiu nota þab
færi og hefja nýar uppreistir, og koma til leiSar
stjórnarbyitingu, sökum þess aS stjórniu þá hefSi
of litinn her til ab halda þjóbinni i skefjum.
VarS því ekkert af leiSángrinum, og stjórniu tók
þaS ráS, ab hún baS Frakka aS annast mál sitt
viS keisarann; og lauk því meS þeim liætti sem