Skírnir - 01.01.1845, Síða 41
43
koraur; liefði liami pá fundið Iieppið ráð, liitt [)ó
Iieldur! Allt þaS, er nokkuð aðkveður í nianniigu
lelagi, gérist, sagði Konáll, þvi aðeins að um það
sé rædt á samkoinura: aldri hefði t. a. m. þræla-
salan verið tekin af, nema samkoraur hefðu verið
iialdnar; hefðu þær bæði verið tiðar og fjölmenn-
ar, og í ymsum greinum leyniligar; þó hefði eng-
ura dóttið i liug ab kalla þær ólögligar. Eg tei
þab, sagði hann, mér til gildis og sæmdar, að
Iiafa átt hlut ab bæði samkomum þeim, er haldnar
voru í því skyni að afmá þrælasöluna, og sara-
komum Ira; lét eg mér þar mest vera urahugab
að ekkert ofbeldi eða ójöfnuður væri þar í framroi
hafbur, og vildi eg lieldur ab þjóðin aldri hlyti
það er henni lá mest á: fulltriiaþiug útaf fjrir
sig og bót á Jöggjöf og atvinnuvegum sínum, enn ab
slíkt fengist raeð blóðsúthellfngum. Af þessu og
öðru sagði hann að sjá mætti, ab hann hefbi mikla
ást á fósturjörbu sinni, og hefbi jafnan auðsjnt
stjórninni hljðni og hollustu, og ab hann væri
öldúngis sikn saka. A lfkann hátt fórust Sheil,
inálsvarnarmanni Konáls, orð; og skai hér einkum
géta þeirra helstu atriða í varnarræbu lianns, er
lítið sem ekkert er minnst á i ræbu Konáls. Hann
sýndi með berum rökum að Konáll ekki væri sá
fjrsti er rejnt hefði til að greiða úr bágindum
Ira, og fjrir þá sök verið sóktur að lögum, því
líkt hefði farib fjrir frelsisvininum Svift öndverb-
iiga á átjándu öld og fleirum; en svo hefbi þó
jafnan farið að þeir hefðu verib dæindir siknir;
og væri það mark þess að bæði þeir og( lianu
(Konáll) hefbu haft rétt að mæla. þab liti svo