Skírnir - 01.01.1845, Síða 28
sóknar og varnar er framfóru í málinu, dóms
|iess er þeir Konáll þola uröu, ónýtíngar dóms
þessa, og ails þess er af málaferlunum leiddi. Um
öll þessi atriöi, er skóða má sem liöi i málafer-
lunum, skal eg her fara nokkrum oröurn; þó nægir
aÖ segja stuttliga frá ásigkomulagi sakargiftanua
og málstilbúnaðinum, siikum þess að frá því er ab
mestu sagt í Skírni í fyrra. Irar hafa, einsog
kunnngt er, í mörg ár að imdanförnu verið mjög
óánægðir með stjórn Breta í laudinu, og hefur
margt til þess borið, bæði það að Bretar illa hafa
haldið við Ira loforð þau er þeir gáfu þeiin um
aldainótin, þá er sameiningin millum £nglands og
Irlands komst á: hetu þeir þá að gera enganii
mun á Irum og Bretum, en síðan hafa þeir i
mörgu brugdið því: hafa þéir lagt meiri skatta á
Ira enn á Breta, að tiltölu, og jafnan veitt íleiruin
prótestöntum enn pápiskum (katólskum) mönnum
erabættin i landinu, þótt raeiri hlutinn af Irum
séu pápiskir menn; liafa þeir Ilróbjartur og torí-
menn, er sjálíir eru prótestantar, þessu mest
ráðið, og optast nær veitt einlivörjuro úr sinuin
flokki embætti þau er losnað hafa á Irlaudi; hafa
þeir gért það með fram af því þeir hafa haldið,
að þeir á þann hátt myndu eiga hægast með ab
halda Irum i skefjum. Lika hafa Brctar miður
enn skvlili skeytt um landsins gagn og naubsyiijár;
hefur því atviunuvegum, og öðru því, er mibar
til htörrar þjóðar velmeigunar og heiila, minna
farið fram á Irlandi enn á Bretlaudi, og eptir þvi
sem þeim Konáli segist frá, liefur sumum af þeiin
farib mjög hniguaudi, og vesöld og staklig mnnn-