Skírnir - 01.01.1845, Page 103
10ö
f'vrr var á minnst. Letu þau drotning og Nar-
vaes í flestu ab vilja liennar, og fékk hún því
mikil ráö f hendur. Aöur enn óeyrÖunum var
lokib, liöfðu og orðið ráðgjafaskipti; voru þeirráð-
gjafar, er þá um hrið höfðu setib ab völdum,
orbnir svo illa þókkaðir hjá þjóðinni að þeir ekki
lengur treystust ab fá völdum lialdið, og þarvið
bættist það að sumir af þeirn áttu i deilum við
vini Narvaesar og voru við þab komnir í ónáð hjá
hönum. I stað þessara gérði Narvaes þá ab ráð-
gjöfum er mestir vinir hanns voru og hliðholHr
voru eiuvaldsstjórninni. Margir af þjóðinni héldu
þegar að breytíng þessi ekki myndi verba til mik-
ils batnaðar, og sú varð lika raun á þegar fram
liðu stundir. Eigi þókti heldur þjóðvinunum koma
Kristinar og þau ráð er hún þegar hafði fengið
í hendur, bæta neitt úr því, er ábótavant var í
rikinu; vyrðtist þeim að þab, er hún þegar hafði
gért og mest áhrærði kjör kénnimannanna, vera
flls viti, og þókti eigi annab sýnna enn að slíkt
innan skamms hnekti þeim litlu framförum, er
mentun og fleira hafði tekið á Spáni á enum
seinni árum, og að flest 1 rikinu myndi komast
f gamla horfíb. þóktust menn og sjá að Kristín,
Narvaes og enir nýu ráðgjafar myndu vilja géra
Isabeilu að einvaldsdrotningu og svipta þjóðina
fulltrúaþinginu, eða taka svo mjög ráðiu af þjóð-
inni og fulltrúum henuar, að þfngið ckki yrði
annað enn nafnið eintómt. Ilefði Kristfnu ekki
géngið annað til gjafa hennar og vinfengis við
pápisku kénnimennina, enn ab fá traust þeirra
og aðstoð til að fá þvi framgengt er þjóðinni