Skírnir - 01.01.1845, Side 51
53
vildu rífa sig undan þeim, þótt þeir eigi viidu aS
sameiningin, er fyrr hefði verií) komiÖ á me5
svikum, lengur heldist; viidu |>cir ailt ab einu lifa
í bróðurligri sameining viÖ Breta, og af þakklát-
semi við þá, þá er Irar sæu hvörsu vel þeira fær-
ist, vildu þeir lifa og deya með þeim undir enum
sömu merkjum. I hálfgildis gamni og til að sneiða
stjórnina og dómendur sina, sagði hann: að eigi
væri á að ætla nema samkoma þessi og veitslur
þær, er sfer yrbu haldnar (því nú hefði hann fengið
3 bofesbröf úr ymsura liéröðum á Englandi) yrðu
álitnar ólögligar, og ef svo færi, kvaðst hann vera
sannfærður um að þeir dómendur, er þá sætu í
dómi, yrðu rðttlátir, því Bretum mætti jafnan við-
bregda fyrir rettsýni. Ekki vanst Konáli tirai til
að þyggja mörg fleiri boð, því nú bjó hann ferð
sina tii Irlands, til þess að taka þar til sinna
fyrri starfa. Atti hann eigi von á afe dæmt yrði
hvaða hegningu liann skyldi sæta fyrr enn í fyrsta
lagi í aprilmánuði. þá er hann kom til Korkar
á Irlandi, var þar slegife upp fyrir hann enni dyrð-
ligustu veitslu; skeði þetta afe tilhlutun margra
enna helstu manna; var hún svo fjölmenn, að eigi
voru þar færri enn tíu hundrufe manna. Vottaði
þá Konáll öllum þeim gleði sina yflr slíkum vife-
tökum, kvað hann þær og vera mark þess að stjórn-
inni ekki hefði tekist að kúga kjark úrlrum raeð
málaferlunum, er hún þó hefði viljað; og ef Irar
vildu inuna og endurgjalda allann þann ójöfnufe,
er þeir liefðu orðið fyrir bæði að undanförnu og
i sjálfum málaferlunum, skyldu þeir eigi hætta
hreifingunum, og ekki linna látum fyrr enn þeir