Skírnir - 01.01.1845, Qupperneq 22
24
lögimi. ]>að [>ókti nefndinni óráð að lagaboðið
væri með öllu ónýtt gðrt, því raikið gagn mætti
af því fljóta ef annaðhvört uppreistir væru í brugg-
gbrð, efca ríkið ætti í ófriði vifc útlendar þjóbir.
Ilin nefudin gróf upp og ransakaði öll þan skírt-
eini er voru fyrir málinu um aldur og æfi; en
árángur ransaknar þessarar varð að tiltölu nærfellt
en sami og sá er fyrr var getið. þótt mörgum
nú þækti oflítið aðgjört um málið, var þó iátib
lenda við það, sem komið var, að sinni. Nokkru
seinna var málifc aptur skoðað, og kom þá raönn-
um ásamt um að ónýta iagaboðið, sem orðið var
svo illa þokkafc hjá allri alþýfcu. Mál þau, er nú
hafa verifc talin, og rædd á þann hátt sem þegar
er fráskírt, eru en markverðustu af þeim, er í ár
hafa komib tii umræða x málstofunum áhrærandi
löggjöfina. Má þar, einsog líka annarsstaðar og
endrar nær, sjá, hvörnig þjóðviijinn í mörgum
greinum byrtist í orðum og tillögum fulltrúanna,
þótt þeir á hinn bóginn taki upp hjá sjálfum Ser
sumt það, er þeim vyrfcist efla meiga þjóðar sinnar
og alls ríkisins gagn og sæmd. A hinn bóginn
finnst það á orðura ríkisstjórnendanna efca ráðgjaf-
anna, er lýsa því, hvörnig þeir taka undir vilja
þjóðarinnar, er kunnur verður þeira annaðhvört
af bænaskrám, eða orðum fulltrúanua, og hvað
þeir álíta þarfligast fyrir Jönd og lýði, hvað mikib
þeir vilja gera afc skapi þjóðarinnar, sem þeir eru
kjörnir til að stjórna, og veita öll þau gjæfci sem
kostnr er á, hvörsu mjög þeir fara afc eigin, eða
einstakra manna vild, hvört sem þessir-eru inn-
lendir menn, eða útlcndir höfðingjar, ogyfirhöfnð
afc tala, i hvaðu sumbandi þeir skofca sig vifc þjófcina.