Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 48
50
vildu, gjoeti ekki lijá |m' farib ab prótestautar
mistu rettindi jiessi, og geröi þá stjórnin mjög á
hluta þeirra, er jafuan heföu gert sig ens besta
makliga; og ef stjórnin þannig ónýtti gömul laga-
bo5 og slepti vernd sinni af prótcstöntuin, gjætu
raenn |)á fyrst brugðib henni ura brygðmælgi, og
væri slíkt blettur á tigu hennar bæði utanrikis og
innan. Eigi þyrfti þó nokkur ætla ab stjórnin
væri afskiptalaus af högum pápiskra manna, því
hún styddi þá aÖ svo miklu leiti sem henni þækti
góöu hófi gégna. þetta, er nií hefur verið sagt,
kvað Ilróbjartur vera vilja drotníngar Breta. Svona
er skoðunarmáti Ilróbjarts um málefni Irlands
og þareptir fara í tjeðu efni stjórnarhættir lianns
og þeirra rábgjafa. Má af þessu sjá, ab stjórnin
hefur (einsog fyrr er frá skírt) haldið að Irura
væri full alvara meb hreifingar sínar. það er
Ilróbjartur kallar mildi af stjórnarinnar hálfu, mun
heldur meiga heita afskipta- eða hirðulejsi; og
eigi mun það verða fegrað að það myni ab nokkru
leiti hafa sprottið af illum hug til Konáls og Ira,
að þeir menn er pápiskir voru, voru nefndir úr
dóminum; því það höfðu menn fyrir satt að eng-
inn utan einn eða tveir af þeim, voru í raun réttri
bendlabir vib sakagifturnar. En vera má ab Hró-
bjartur sé nærgjætinn um afieibíngar þær er fljóta
myndu af þvf, ef stjórnin gjæfi írum allar þær
iagabætur er þeir beiðast; og ekki væri þá fyrir
að sjá nema það kjæmi er þeir ráðgjafar mest
óttast, en Konáll og Irar, þeir er pápiskir eru,
helst æskja: ab Irland að fullu og öllu losnabi
undan yfirráðum Breta; lialda þeir rábgjafar, þótt