Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 17
epti; en af vörum þeim, er tollnr væri á lagbur,
vildi hann að nýlendumenn gyldu jafuann toll sem
abrir, og skyldi tollur sá lágur vera. Til síns
máls færði hann: ab mestur hluti tolls jiess er
lagSur væri á útlendann kaupeyrir, væri eigi aS
eins skaÖligur fyrir þær þjóðir, er selja vildu hann
Bretum, heldur einnig fyrir sjálfa Breta, og væri
slíkt þa5 er þá fulltrúa varðaÖi mestu. Bretar
seldu á ári útlendurn [ijóÖuni ullarvarning fyrir
81 [nisund [nisunda rdd.. lerepti og lerepta [>ráð
fyrir 72 þúsundir þús. og trönll fyrir 3(5 [nis.
þúsunda. Varníng þessum kjæmn þeir [iar út,
fyrir þá sök, að [ijóðir þær, er keyptu liann, hefbn
sjálfar lítið eða ekkert af hönum. þrátt fyrir
þetta legdu Bretar toll á varning [lennan, mætti
[ió hvör heilvita maður sjá ab [ijóðir þær er keyptu
slik ógrynni, sem nú voru nefnd, að Bretum,
ekki rayndu hafa slikann varníng aflögu, eða hafa
liann á boðstólura vib Breta; væri þvi tolllögin
ab þvi leiti heiraskulig; en skaðlig og ránglát
væru þau, þareð þau legbu svo mikinn toll á út-
lendann varning þann er væri betri enn sá er
Bretar annaðhvört sjálfir liafa, eba fá frá nýiend-
um sínum; það héti svo, að þetta væri gbrt til
að vernda verslun nýlendanna, og til þess, að
Bretar skyldu sem best hagnýta sbr það, er sjálfir
þeir liefðu, en með þeim hætti keyptu menn verri
vöru, ístaðinn fyrir betri, og raefc verra verði, ístað-
inn fyrir með betra ; því tollnrinn gferði það að verk-
um að hvörutveggi varningurinn yrði dýrari, enn
ella vera myndi, og að Bretar lieldur keyptu þann,
er væri raeð betra verði, þótt verri væri, einsog
2’