Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 11

sem nú rar ráb fyrir gbrt; |>vi pess íkemur sem
verið er að verki, því minni vcrfcur eptirtekjaii,
og {jví minni varning sem verksraiðjueigendurnir
liafa á bdðstólum, því minna fá þeir fyrir hann,
og þeim mun minna ffc geta þeir liaft í veltunni.
En þá er svo áslendur, liggur þafc í augum uppi
að þeir myni leitast við afc bæta sfer tjón þetfa
með því móti að mínka kanp vinnnbjúanna afc sama
skapi; verfcur þá kaupið lángtum minna enn fyrr var
ákveðið. Myndi því ekki lijá því fara að flestir af
kanpamönnunum, einkum þeir er mikla fjölskyldu
hefdn, flosnuðu upp, og færn á bláberann húsgáng;
yrði þá æfi þeirra öll önnur enn áður, meðan vinnu-
tímiun var 12 stundir á dag og þaðanaf meiri,
og þeir gátu haft ofanaf fyrir ser og sinum. Eg
þekki, sagdi hann, mann einn í Mansjestri, á
hann verksmifcju, og hefur tekið til leigu straum-
vatn nokkuð handu lienni; var i leigumálanum
ekki gert ráfc fyrir að vinnulögunum yrði breytt,
var því leiga sú, er liann het afc gjalda, meiri enn
eila verið hefdi; en væri nú lögunum breytt og
vinnutiminn styttur, hlyti hann að hafa skaða
sinn svo búinn, nema hann vinni hann upp á
vinnufólkinu, og gyldi þvf þeim mun minna kaup.
Iljú þau, er hann heldur í .verksmiðjunni, eru
475 manna; eru þau afc vinnu 12 stundir á dag;
259 af þeim ega heiraa í Mansjestri, en 216 eru
utan af landinu, og eru mörg af þeim komin lángt
að; liafa þau farið frá heirailuin sinum einmiðt
af því, þau vissu afc ábatasamt var að fara þángað
í kaupavinnu. En auðvitað er að ekki myndi annað
liggja fyrir þeim, ef vinnutíminn væri styttur,