Skírnir - 01.01.1893, Blaðsíða 42

42
Frá íslendingum í Vesturheimi.
ins var talinn 1462 dollarar og var ákveðið að ganga sem einbeittlegast
fyrir samskotum til hans. — Sameiningin kom þetta ár, eins og að undan-
förnu, og annað ár Aldamótanna, með kvæði miklu og fögru um kirkjuna
eptir séra Valdimar Briem og fyrirlestrum, er prestar íslendinga í Vestur-
heimi hafa haldið á kirkjuþingum sínum og fleiri ritgerðum. Á kirkju-
þinginu þetta ár voru og haldnir 2 slíkir fyrirlestrar. Annan hélt séra
Friðrik Bergmann um gamla testamentið, en hinn hélt séraNiels Steingrímur
Þorláksson, hann heitir: Kristur og gamla testamentið. Séra Magnús J.
Skaptason tók þetta ár að halda úti timariti, til stuðnings og úthreiðslu
á skoðunum sínum í trúarmálum; heitir það „Dagsbrún“ og kemur einu
sinni út í mánuði hverjum; hefir það flutt nokkrar ræður og ýmsar at-
hugagreinir bæði við ritninguna í heild sinni og ýms einstök atriði
hennar.
Blöð íslendinga komu út hin sömu og áður, Heimskringla og Lög-
berg. Heimskringla varð fyrir því tjóni, að áhöld hennar og flestir munir
brunnu 22. maí, og varð hún eða eigendur hennar og útgefendur fyrir
allmiklu eignatjóni. En samt hélt hún áfram og varð ytri frágangur henn-
ar enn vandaðri en verið hafði nokkru sinni áður.
Nýtt fræðirit hófst, er stóð í sambandi við Heimskringlu, gefið út af
Jóni Ólafssyni; heitir það „Öldin“ og kemur út i bókarbroti, hér um bil
einu sinni í mánuði; flytur það ýinsar skemmtanir og fróðleik. Kitstjórar
beggja vestur-íslensku blaðanna, Einar Hjörleifsson og Jón Ólafsson, létu
prenta kvæðabækur eptir sig, Jón aðra útgáfu aukna. Flest af kvæðum
Einars eru stutt, en þýð og innileg, i liprum og léttum búningi. Kvæði
Jóns eru sem kunnugt er frumleg og einkennileg, víða nöpur og beiskyrt,
en á hinn bóginn blandin blíðum og viðkvæmum tilfinningum.
Annan ágúst héldu íslendingar í Winnipeg hátíð (íslendingadag).
Voru þar fyrst haldnir leikir og síðan ræður og kvæði; voru kvæðin og
l'æðurnar síðan prentuð í íslensku blöðunum þar vestra. Þótti öllum mæl-
ast vel bæði 5 bundnu máli og óbundnu. Hátíð þessi fór hið besta fram.
Af látnum íslendingum í Vesturheimi þotta ár er merkastan að telja
Björn Pétursson. Hann andaðist í Winnipeg 25. sept. (f. 2. ágúst 1826).
Hann var sonur séra Péturs Jónssonar á Valþjófsstað. Hann stundaði
nám bæði á Bessastöðum og við Beykjavikurskóla, en burtfararpróf tók
hann aldrei. Hann sat nokkur ár á alþingi, en flutti til Vesturheims með
fjölskyldu sína 1876. Árið 1887 fékk hann styrk til að verða trúboði
Únitara í Vesturheimi og starfaði upp frá því í þjónustu þess trúarflokks.