Skírnir - 01.01.1893, Blaðsíða 20

20 Atvinnuvegir.
urlandi. Við Faxaflða munu hæstu hlutir á vetrarvertíðinni í flestum
veiðistöðum hafa orðið um 1000 og afli gekk þar nokkurn veginn jafnt
yfir. Sjógæftir voru þá lakari austanfjalls. Þar urðu mestir hlutir í Þor-
lákshöfn, um 1100 hæst; í Herdísarvík urðu mest 800, Eyrarbakka, Sel-
vogi og Vestmannaeyjum 500. Sumarafli á Austfjörðum varð víða mjög
góður, en aptur lítill fyrir norðan land og í Vestmannaeyjum. Á Suður-
landi voru á nokkrum stöðum fiskiveiðar stundaðar með góðum árangri
langt innáfjörðum, þar sem enginn afli hafði verið lengi áður. Um haust-
ið varð sjávarafli víða svipull einkum vegna óhagstæðra gæfta, þótt fiskur
væri fyrir þegar leitað varð. Hákarlaafli varð mikill á þilskipum Eyfirð-
inga um vorið. Sild náðist mikil á Austíjörðum seinni hluta sumars og
um haustið; var nokkuð af því saltað on nokkuð flutt í ís til útlanda.
Þil8kipaafli á 12 skipum úr Reykjavík varð um 474,000; 3 þeirra stund-
uðu fyrst hákarlaveiðar og fengu um 590 tunn. lifrar. Mestur afli á einu
skipi var þar 74,800 og þar uæst 63,300. Frá Bíldudal var 9 þilskipum
haldið út á fiskiveiðum og öfluðu þau öll um 374,000, en það skipið, er
mest aflaði fékk 56,600 og annað 55,100. Á ísafirði hélt verzlun Á. Ás-
geirssonar úti 16 skipum. Þau fengu öll 500,600. Eitt fékk 81,300, en
það er næst var fékk 52,000. Hvalveiðaútgerð höfðu Norðmenn á 4 stöð-
um á Vestfjörðum þetta ár; höfðu þeir til veiðanna 13 gufubáta, 29—38
smálestir hvern, og náðu alls 495 hvölum, er gáfu af sér 23,500 tunnur
lýsis. Tveir af útgerðarmönnum hvalveiðanna, Berg, er útgerð hefir
á Framnesi við Dýrafjörð og Ellefsen á Flateyri við Önundarfjörð, hafa
komið þar upp verksmiðjum; er þar ýmsum úrgangi af hvölunum, beinum,
þveBti o. s. frv., breytt í skepnufóður og áburð; hafa þær afurðir fengið
gott orð í útlöndum og eru seldar þar dýrum dómum.
Fuglveiðar heppnuðust vel í Drangey og lundaveiðar allvel í Vest-
mannaeyjum en fýlungatekja varð þar aptur rýr og svartfuglaveiði með
minnsta móti. Bjargafli brást að mestu í Látrabjargi.
Verslun var að ýmsu leyti óhæg þetta ár, þó ekki eins og næstu ár
á undan. Innlendur varningur var í mjög lágu verði, svo að þrátt fyrir
það, þótt aflabrögð af sjó væru viða hin bestu, munu menn þó almennt
lítið hafa getað losnað úr skuldum. Það var samt mikil bót i máli að
kornvaran hin útlenda lækkaði mjög mikið i verði, svo að þriðjungi nam
eða meiru við það, sem verið hafði áður. Bændur héldu áfram félagsskap þeim
í vörupöntun og verslun, sem þeir hafa haft nokkur undanfarin ár og áttu
enn sem fyrri skipti við Breta mest við L. Zöllner í New-castle; þótti nú