Skírnir - 01.01.1893, Blaðsíða 55

Frakkland.
55
ir og formenn ]>ingdeildanna héldu tölur eins og venja er til og mintust
þess, hve flest hefði leikið í lyndi við þjóðveldið um sumavið. Dupuy tók
fram, að hann vildi fara hðflega að öllu, enda væri allur þorri þingmanna
hófsmenn og tók hann jafnframt fram, að hann gæti með engu móti að-
hylzt skoðanir jafningja. Nú vildi svo til að þrír ráðherrarnir töldust til
óhófsflokksins eða þeirra, sem stóðu utarlega vinstra megin og hölluðust
jafnvel að máli jafningja. Deim þótti sér vera ofaukið í stjórnina, þar
sem alt ætti að fara fram með slíku hæglæti og stillingu og sögðu af
völdum. Út flr þessu var stapp mikið á þinginu og endaði það með því,
að Dupuy sagði líka af sér völdum og urðu þeir fjórir samferða úr ráð-
gjafatigninni.
Casimir Périer varð nfl til þess að mynda nýtt ráðaneyti, en Dupuy
varð aptur forseti fulltrúadeildarinnar. Nýu ráðgjafarnir eru allir hófs-
menn, og er því minni hætta að þeim heri á milli en áður var, enda hfl-
ast allir við hinu bezta af Casimir Périer. Drír af félögum hans eru
þaulvanir stjórnmálamenn síðan á dögum Gambetta’s, Burdeau, Kaynal
og Spuller, og mun vera getið um þá í hinum fyrri árgöngum Skírnis.
Bóizt er við að ráðaneyti þetta sitji lengi og vel að völdum, en þess ber
að geta, að lengi er ekki langur tími, þegar um frönsk ráðaneyti er að,
ræða. Ráðaneyti það, sem lengst hefir setið að völdum, síðan þjóðveldið
hófst, stýrði málefnum Frakka í tvö ár, og þótti furða, hvað það var líf-
seigt.
Nú er að segja frá athöfnum lögleysingja á Frakklandi, og hafa þær
þótt einna mestum tiðindum sæta seinasta hluta ársins. Lögleysingjar
eru tvenns konar og skal eg fyrst drepa á hina göfgari lögleysingja, þótt
þeir komi reyndar lítið við þessa sögu.
Eg kalla þann flokk lögleysingja, sem annars eru venjulega nefndir
anarkistar, því það er ein af aðalhugsjónum þeirra, að mannkynið ætti að
vera og gæti orðið svo ráðvant og gott, að engin lög þurfl né stjórn.
Margar aðrar hugsjónir hafa þeir og miða allar að því, að bæta hag mann-
félagsins. Þeir trúa því þannig, að mögulegt sé að rýma á burt allri
fátækt og svo fram eptir því. Yíst er um það, að skoðanir þessar eru
glæsilegar, en hitt er mjög óvíst, hvort þær eiga meiri framtíð fyrir sér
en skoðanir jafningja. Nfl sjá lögleyBÍngjar, að eptir því sem mannfélag-
inu er nfl fyrirkomið, er ómögulegt að skoðanir þeirra verði ofaná og
beita þeir því ýmsum brögðum til að raska ástandi því, sem nú er. Sum
af þessum brögðum eru næsta viðsjárverð og ólögleg í alla staði, og mælist