Skírnir - 01.01.1898, Qupperneq 61

Bretland.
61
borið undir kjðsendur í hverri nýlcndu ura sig og fékk um tvo þriðjunga
allra atkvæða með sér, en féll þð; þnð var fyrir þá sök, að New South
Wales hafði svo til skilið, að frumvarpið skyldi ekki samþykt teljast þar,
nema að minsta kosti 80,000 kjósendur greiddu þar atkvæði með frumvarpinu,
en þeir urðu að eins 71,000, er atkvæði greiddu þar með því, en 65,000 á,
mðti. — En um haustið fóru fram nýjar kosniugar til þings í New South
Wales, og er mælt að nálega hver einasti þingmaður sé með því að banda-
lagið komist á, og má af þvi marka, í hvora áttina straumurinn er að
beygjast þar, og þykir nfi vænlega horfa með sameiningar-málið. Ný-
kosna þingið skoraði á stjðrnina að gera „þegar í stað“ ráðstöfun til þess
ásamt hinum lýðlendunum, að málið verði borið upp til atkvæða á ný.
— Bretland og allar lýðlendur þesB í heimi, að Ástralíu undanskil-
inni, hafa nú lögleitt, að um alt Brotaveldi (utan Ástralíu) skuli burðar-
eyrir undir einföld bréf þeirra á milli vera 1 penningur (7'/.2 eyrir). Þyk-
ir það mikil framför og góð. (Áður kostaði í Canada 3 cts. eða l'/s
peuning undír einfalt bréf þar innanlauds, en 5 cts. til Bretlands!).
— 13. Maí andaðist „inn mikli öldungur“ Wm. E. Qladstone 88 ára
gamall. Hann er svo alkunnur og hans hefir verið svo ítarlega getið í
ísl. blöðum og tímaritum, að óþarft er að fjölyiða hér um hann.
Erakkland. — Prá viðureign Frakka og Breta um Fasjðda-málið er
áður sagt. Merkust tíðindi þetta ár frá Frakklandi eru Dreyfus-mhWt),
sem nokkuð var frá sagt i síðasta Skírni. Þegar kvis það fór að komast
mjög í hámseli i blöðunum, að Esterhazy hefði falsað skjöl, er Dreyfus
vðru eignuð, og stælt hönd hans, þá lét stjðrnin herdðm rannBaka grun
þennan gegn Esterhazy; var þar alt látið fram fara í pukri, en ekki heyr-
anda hljðði, og sýknaði dðmurinn Esterhazy. Dðtti ekki annars að vænta,
eins og á öllu stðð og til var hagað; því að hafi herdómurinn yfir Drey-
fuB framið lögleysu, eins og þá að dæma eftir skjali, sem hvorki verjanda
né talsmanni hans var ger kostur á að sjá eða vita neitt um, þá hefði
það verið svo glæpsamlegt að það hefði kostað dómendurna (helztu menn
í hernum) æru og frelsi, og slíkt ið sama suma ráðherra, sem full-
kunnugt hlaut að vera um þetta, ef það átti sér stað. En lagsmensku-
andi er svo ríkur í hernum, að vita mátti að herforingjai mundu í lengsta
lagi bera stéttarbræður sína undan slíku hneyksli og smán.
Ýmsir merkismenn landsins skoruðu nú á stjðrnina, að láta nýjan
dómstðl rannsaka málDreyfus; rituðu nndir áskorunina helztu vísindamenn