Skírnir - 01.01.1898, Síða 63

Frakkland.
63
Nú urðu ráðgjafaskifti á Frakklandi, og varð Cavignao hermála-ráð-
gjafi. Það var verið að gera Dreyfus-málið að fyrirBpurnarefni á þingi,
og mætti þá Cavignac þar, og las upp skjal, er sanna átti Bekt DreyfuB,
og var hann nefndur í þvi með nafni. En rétt á eftir var Cavignac gert
aðvart um, að skjalið væri sýnilega og sannanlega falsað; honum varð
hvert við, ekki sízt er grunur féll á Henry ofursta, formann njósnarskrif-
stofu hermálaráðaneytisins. Cavignac kallaði hann fyrir sig og meðgekk
hann þá, að hann hefði falsað skjalið. Hann var aettur í hergæzluvarð-
hald, en sama kvöld skar hann sig á háls með rakhnífi. Skömmu áður hafði
foringi einn vetið inni hjá honum, og er hann kora út frá honum, beðið varðmenn
að lofa honum að vera einum nokkra stund. Er þeir komu inn, fundu þeir hann
dauðan liggjandi í blóði BÍnu. Varþaðalmæli, aðfélagarhans hefðu ráðið honum
til að drepa sig og að foringinn hefði fært honum hnífinn. * — Henry
ofursti var einn af þeim, sem Betið höfðu herdóminn yfir Dreyfus. — Detta
leiddi til þess að Cavignac fór frá völdum, en Zurlinden tók við af hon-
um. Hershöfðingjarnir Boisdeffre og Pellieux, sem höfðu borið rangan
vitnisburð í málinu, urðu „að segja af 8ér“. Esterhazy majór og Du Paty de
Clam var báðum vikið frá foringjastöðu i hernum.
Piquart er maður nefndur og var ofursti í hernum, og nú í herráð-
inu. Hann hafði ið bezta mannorð og var við brugðið fyrir samvizkusemi
og svæsna réttlætistilfinning. Hann var auðvitað ekki með í svikráðun-
umgegn Dreyfus; en af ýmsu, sem hann varð var við, fór hann að gruna,
að ekki væri alt með feldu. Hann átti kost á að sjá ýmis af skjöium
málsins, og fékk vissu fyrir, að sum af þeim vóru fölsuð. Hann skýrði yfir-
boðurum sinum frá þessu, og hugðist segja þeira nýjung; en þeir brugðu
svo við, að þeir sendu hann suður til Afriku í mannháska og óheilnæm-
asta loftslag; vildu koma honum svo burt úr París, og reyna ef anðið
væri að hann gæti dáið í Afríku, því að hann var heilsugrannur mað-
ur fremur. Hann hélt þó áfram að rita heim, og því þótti þurfa til meiri
áða að taka. Síðan var hann kærður fyrir að hafa falsað skjöl nokkur,
og höfðu þó réttir höfundar skjalanna áður kannast við að hafa sjálfir
*) Þaó var almæli i Paiis, að foringi sá, sem færði Henry hniíinn, hafi verið
sendur af hershöfðingja-ráðinu (general-staff'). Hann hafði ráðlagt Henry að skera
sig, en Henry færst undan. Henry sagðist hafa verið sannfærður um sekt Dreyfus
og þvi háið til skjalið til að útvega fulla sönnun, svo að æsingunum um rnálið linti.
Hann sagði yflrboðarar sinir i hershöfðingjariðinu hefðu skipað sér að gera þetta.
Sendimaður sagði honum, að þeir ætluðu að synja þessa með eiði; þá yrði hann
dæmdur, ekkja hans fengi engin eftirlaun, en færi á vonarvöl með börn þeirra; en
ef hann dræpi sig áður cn málið væri til dðms tekið, fengi hún full eftirlaun.