Skírnir - 01.01.1905, Page 4

Hið islenzka Bókmentafélag.
Um nærfelt níu tugi ái’a hefur hið islenzka Bók-
mentafélag lifað og starfað. »Það kom þegar Fróni reið
allra mest á«, kom til þess »að styðja og styrkja íslenzka
tungu og bókvísi, og mentun og heiður hinnar íslenzku
þjóðar«. Það var tilgangurinn. Og varla verður því með
sanngirni neitað, að viðleitni og starf Bókmentafélagsins
hefur jafnan verið tilganginum samkvæmt og eftir atvikum
bæði mikið og merkilegt. Félagið hefur frá upphafi vega
sinna fyrst og fremst lagt stund á, að varðveita andans
arf þjóðar vorrar, og hlynna að honum. íslenzkar bók-
mentir, saga vor og þjóðleg frœði hafa þar jafnan staðið
efst á blaði. Þetta sést fljótt, þegar litið er yflr rit þau
er Bókmentafélagið hefur gefið út, eða þá keypt handa
félagsmönnum: Sturlunga, Árbækurnar, Biskupa-
sögurnar, Sýslumannaæíirnar, Fornbréfasafnið,
Safn til sögu Islands og íslenzkra bókmenta,
Þjóðsögurnar, Islenzkar gátur, þulur og skemt-
anir, Landfræðissaga Islands—alt eru þetta stórvirki,
forn og ný, og flest eða öll þess eðlis, að einstökum
mönnum vor á meðal hefði orðið það ofraun að gefa þau
út sér að skaðlausu. Og þó eru þau ómissandi uppsprettur,
sem þekkingu og réttum skilningi á íslenzkri þjóð og ein-
kennum hennar fyr eða síðar verður ausið úr. En auk
þessara rita hefur Bókmentafélagið gefið út mörg smærri
rit, forn og ný, um sögu vora og bókmentir.
Þá hefur það og geflð út skáldrit nokkurra beztu
skáldanna sem ísland heflr alið: Stefáns Ólafssonar,
Bjarna Thorarensens, Jónasar Hallgrímssonar og