Skírnir - 01.01.1905, Qupperneq 53

Likbrensla.
53
Það var t'yrst fyrir rúmum 50 árum, að ýmsir læknar
á Þýzkalandi og Ítalíu gjörðust talsmenn hins gamla
heiðna, sið^Vr að brenna líkin, og hat'a síðan smámsaman
lieiri og fleiri korhist á sömu skoðun og þeir, eins og sjá
má af því, að í Evrópu eru nú 55 líkbrenslustaðir og 26
í Ameríku. Ymsir klerkar og kristnir menn berjast með
hnúum og hnefum móti líkbrenslu, sumpart vegna þess,
að þeir telja hana vera heiðinn sið, en sumpart vegna
þess, að þeir álíta brensluna vera svo mikla gjöreyðingu
líkamans, að upprisa holdsins verði því nær ómöguleg.
En eins og áður er getið, verða úrslitin hin sömu, hvort
sem líkaminn brennur eða rotnar, svo að síðari mótbáran
hefir ekkert gildi. Það sem mestu ræður, er vanafesta
fólks. Nú hafa menn öldum saman vanist við að jarða
hina látnu, og eru því allar nýbreytingar óvelkomnar, þar
sem þessi athöfn er orðin svo mörgum hclg. En með
vaxandi þekkingu hverfa hleypidómár og gamlar kredd-
ur, og það er engum vafa bundið, að líkbrensla verður
almenn innan skamms tíma í öllum siðuðum löndUm, því
eins og áður er ritað, er líkbrensla hin tryggasta aðferð
til að ráðstafa líkum svo þau eigi vinni neitt tjón þeim
sem eftir lifa.
í Danmörku er aðeins einn líkbrensluofn. Langt úti
á Frederiksbergi í Kaupmannahöfn liggur dálítið ósélegt
hús, sem fáir veita eftirtekt er ganga framhjá. Inni i
þessu húsi er stór ofn úr tígulsteini, sem má líkja við
stóran bökunarofn, og er hann nægilega stór til þess að
rúma líkkistu. Undir ofninum niðri í kjallaranum er eld-
stóin, þar sem brent er viði til að hita ofninn þangað til
loftið inni i honum er orðið 800—1000° C. heitt. Þá fyrst
(eftir 3—4 klukkutíma) er líkkistan látin renna á hjólrist
inn í ofninn. Síðan er honum lokað og líkið þornar og
skrælnar upp í þessum mikla hita, þangað til ekkert er
eftir nema öskuhrúga.
Logarnir undir ofninum ná eigi líkinu, svo að eigi
kviknar í þvi og það brennur þannig eigi með vanalegu móti.
Allur reykur og eimur af líkinu er leiddur í píp-