Skírnir - 01.01.1905, Blaðsíða 60

«0
Norsku hegningarlögin nýju.
rétt lítilmagna og varnarlausra, svo sem kvenna og barna.
Ennfremur eru ýms ákvæði til að hefta yfirgang auð-
valdsins og til að hindra ýms svik og pretti í viðskiftum.
Okur varðar sektum, en okur er það talið, að »færa sér í
nyt vandræði, léttúð, vitgrenslu eða vankunnáttu annars
manns til þess að áskilja sér borgun, er auðsjáanlega fer
langt fram úr því sem í té er látið«, eða taka nokkurn
þátt í slíkri féfiettingu.
Þriðji kafii laganna er um »yfirsjónir«, ýms minni
háttar lagabrot, sem þykja hegningarverð, en eigi geta
heimfærst undir glæpi; það eru einkum brot á almanna-
friði og önnur afbrot gegn lögreglustjórn og valdstjórn,
sem hér eru að finna í einni heild, flokkuð og niðurskipuð
ljóst og greinilega.
Þessi merkilegu lög liat'a vakið mikla athygli víða um
lönd og munu margar þjóðir leita til þeirra þegar þær
vilja breyta hegningarlögum sinum. Vonandi er að nú
liði eigi á löngu þangað til farið verður að hreyfa við
hegningarlögum vorum, sem nú eru orðin nær 40 ára
gömul (tekin eftir dönsku hegningarlögunum 10. febrúar
1866) og því að vonum orðin mjög úrelt. Norsku hegn-
ingarlögin eru auðvitað ágæt leiðbeining við samningu
nýrra hegningarlaga fyrir oss; það hefir jafnan verið svo
á síðari tímum, að hver norðurlandaþjóðanna hefir við
setning nýrra laga hjá sér stuðst við lagasetningu hinna
þjóðanna og viðleitni til sameiginlegrar löggjafar fyrir öll
Noi'ðurlönd fer æ vaxandi, enda er þetta efni, hegningar-
löggjöfin, svo að segja alþjóðlegt og óháð mismunandi
staðháttum.
Páll Vídalín Bjarnason.