Skírnir - 01.01.1905, Qupperneq 64

Sumarið eftir varð ég að fara til New York borgar,
•og er Fiske vissi af þeirri ferð minni, bauð hann mér að
heimsækja sig á leiðinni og helzt að haga svo ferðinni,
að ég gæti dvalið hjá sér nokkra daga. Þetta gerði ég,
•enda var krókurinn smár, þvi að aukabraut liggur af
aðalbrautinni, sem leið mín lá um, norður til Ithaca, og
•er það stutt leið. Dvaldi ég þar hjá honum í góðu yflrlæti
eina 5—6 daga. Þá var sumar-frí háskólans og var hann
því engum störfum bundinn.
Próf. Fiske var á þriðja ári um fertugt þá er ég
dvaldi hjá lionum og var enn ókvæntur; hann bjó í húsi,
•er hann átti sjálfur, og var móðir hans hjá honum, gömul
kona.
Fiske sagði mér þá nokkuð af æsku sinni í Höfn; þekkti
hann nokkra Islendinga, er hann hafði kynst þar: Jón
Sigurðsson, Konráð Gíslason, Gísla Brynjúlfson o. tt. Var
honum vel til þeirra allra, en til einskis þó svo hlýtt sem
til Gísla Brynjúlfsonar. Síðai- sagði Gísli mér í Kaup-
mannahöfn (1877 og 1880—81) ýmislegt frá Fiske.
Ekki mintist Fiske á það við mig í það sinn, að hann
liefði nokkurn tíma felt ástarhug til konu. En einn dag
bauð hann mér að aka með sér út fyrir borgina, Þar er
-einkar-fagurt umhverfi, og skamt frá bænum er foss, for-
kunnar-fríður, og hæstur foss í Vesturheimi næst Niagara.
A leiðinni út þangað kom hann við í bókabúð og keypti
«krautútgáfu af inu fræga Ijóðasafni enska »The House-
hold Book of Poetry«, er Chas. A. Dana gaf út. Það mun
vera einna bezt úrvals-ljóðasafn á enska tungu. Hann
gaf mér bókina og höfðum við hana með okkur út að
fossinum. Þar sátum við lengi í grasbrekku og las hann
mér upp mörg kvæði; meðal annars vísur Robert Burns:
»John Anderson, my jo, John«, og síðan las hann upp úr
sér íslenzka þýðing á þeim (»Jón Andrésson, Jón minn«)
eftir Gísla Brynjúlfson. Síðast las hann mér kvæði
Whittiers: »Maud Muller«, og kunni hann það víst utan-
bókar, þótt hann héldi bókinni opinni fyrir mér, svo að
ég gæti betur fylgst með. Hann las það fvrirtaks-vel upp.