Skírnir - 01.01.1905, Qupperneq 79

Útlendar fréttir.
7»
brigðisma]. vegamal og sarngöngur eftir árn og stöðuvötnum, öreiga-
mál og niðurjöfnun almennra skatta. Nefndirnar konra saman einu
sinni á ári, héraðsnefndirnar í september, en fylkjanefndirnar í des-
ember.
í hittifyrra komu valdir tnenn úr »semstvóunum« til og frá
itm land í fyrsta sinn saman á fund, til þess að ræða um sameigin-
leg málefni og intibyrðis samvinnu milli nefndanna, og var akveðið,
að svo skyldi einttig verða framvegis. Ekki var þessi fundur þá
opittberlega haldinn. Ett í haust sent leið vildi innattríkisráðherr-
ann, Svíatópolk-Mirski, eftirmaður Plehves, að fundur þessi yrði
opinberlega haldittn og með leyfi keisarans. Fundurinn var ákveð-
inn 19. og 20. ttóv. og 105 fulltrúar kosnir þangað. En þegar til
keisarans kasta kom, neitaði hann að fundurinn yrði opinberlega
haldinn, en lofaði þó intianríkisráSherranum, að lögreglan skyldi
ekki trufla samkomuna, ef húti væri leynilega haldin.
Nú kom fundurinn saman á ákveðnum degi og stóð yfir 5
daga. En hann tók sér víðtækara verkefni, en til hafði verið ætl-
ast í fyrstu, því hantt samþykti alitsskjal í 11 greinum, þar sem
fyr3t og fremst var syut fram á, að eiuveldið væri ógæfa Rússlands.
Kröfttr fundarins vortt: að dómstólarniV yrðu óháðir stjórninni;
fullkomið samvizkufrelsi, málfrelsi og pretitfrelsi; óbundið frelsi til
fundahalda og félagsstofnana o. s. frv.; og loks, að kallað yrði sam-
an löggjafaþing, er kosið væri til með frjálsum kosningum. 5-
mentt voru valdir til þess, ásamt innanríkisráðherranum, að bera
málið fram fyrir keisarann.
Fregnir af fundinum bárust skjótt út um landið, þótt keisar-
inn bannaði harðlega að minst væri á hann í blöðunum. En
ekki kom svar keisarans fram fyr en 26. des. og þá óakveðið.
Einveldið kvað hann verða að haldast, en lofaði umbótum: Kjör
bænda skulu bætt; allir skyldu jafnir fyrir lögunum; vald »sem-
stvóanna« skyldi aukið; betra skipulag sett á dómstólana; kjör
verkalyðsins bætt; trúfrelsi og prentfrelsi r/mkað. Dagiun eftir
fengu þó fundarmenn harðar ávítur af keisara fyrir kvartanirnar
um stjórnarfyrirkomulagið. Eftir að svar keisarans kom fram urðu.
óeirðir um alt ríkið; alstaðar var heímtað, að kröfurn fundaritis
yrði fullnægt.
3. marz gaf Rússakeisari út augl/singu til þjóðarinnar og seg-
ist þar ætla að kalla saman ráðgefandi þing, er þjóðin skuli kjósa
til. Jafnframt lysir hann því yfir, að einveldinu afsali hann sér
ekki. Ætlun keisara var, að almenningur mundi spekjast við þessi