Skírnir - 01.04.1910, Síða 27

Daði Níelsson ,,fróði“.
123
löngun til að fjalla betur um það, en það tókst eigi að
sinni. Til að seðja nokkuð þessa löngun sína fekk hann
á næsta ári fyrst til láns og þvi næst til eignar hjá Jóni
bróður sinum1) þýðing af því prestatalí Skálholtsstiftis,
sem er í 4. bindi kirkjusögu Finns biskups. Var það
miklu ófullkomnara en prestatal Hannesar biskups. Lék
honum því sífelt hugur á að ná í það og fekk það loks að
láni hjá síra Birni Hjálmarssyni í Tröllatungu. »Las eg
það hvað eftir annað með mestu græðgi«, segir hann, »og
þótti, sem von var, mikill fróðleikur i því«. Nú er
prestatal Hannesar biskups eigi annað að kalla en þur
upptalningur og ártöl með nokkrum skýringargreinum, svo
skemtilegt er það eigi, hvað sem annars má telja því til
gildis. Sýnir það eitt með öðru hina brennandi fróðleiks-
þrá Daða, að hann skyldi lesa það »hvað eftir annað
með mestu græðgi«.
Þess var þó eigi langt að bíða, að Daða þætti presta-
tal Hannesar biskups ófullnægjandi og langaði til að fá
meiri vitneskju um prestana, en þar var að fá. Komst
hann fyrst yfir prestatal að Stað í Steingrímsfirði alla leið
frá siðaskiftunum; var það að sögn samið af Steingrími
biskupi. Fekk hann það að láni, afritaði og jók við.
Þetta var árið 1835. Sama ár fekk hann og að láni hjá
síra Birni Hjálmarssyni prestatal í Tröllatungu eftir Hann-
es biskup og aukið af síra Hjálmari föður Björns. Gerði
hann einnig eftirrit af því og jók við. Tók honum nú
að hvarfla í hug, að íýsilegt væri að eiga slikt prestatal
við öll prestaköll í Skálholtsstifti, og að tína saman í eitt
það sem hann gæti þess kyns. En þegar hann hugleiddi
þetta betur, fanst honum kostur á svo litlu, að eigi væri
ómaks vert að tína það saman, og varð því svo afhuga
um sinn. Samt sem áður kulnaði þessi löngun eigi út
með öllu, heldur gróf um sig og vaknaði að nýju. Hug-
leiddi hann nú þetta efni nánar og fanst þá, að ef það
*) Jón var bóndi í Grænanesi í Strandasýsln og gáfaður vel og
hagorður sem bræður bans.