Skírnir - 01.04.1913, Qupperneq 42

"138 Ýms atriði úr lifinu i Reykjavík fyrir 40 árum.
-sem tíðkuðu laugagöngur, heldur líka fullorðnir menn, og
höfðu þá oft rommflösku í vasanum. Að laugun aflok-
inni löbbuðu þeir þá upp að þvottalaugunum. Þar var
nóg heitt vatn að fá, og sykur var líka auðfenginn. Var
því oft mjög glatt á hjalla við þvottalaugarnar. Þar var
heldur eigi neitt hús þá. A jónsmessunótt var sjálfsagt
»general-fylliríc inni í laugum, og er eg hræddur um, að
þá hafi þar margt fram farið, sem tíðkaðist í Jörvagleði,
að sögn.
Þá var meðfæddur fjandskapur milli Vestanbæinga
og Austanbæinga, þ. e. þeirra, er bjuggu fyrir austan læk-
inn. Háðu þeir margar og stórar orrustur, einkum á
Tjörninni og Arnarhólstúni. Vtstanbæingum veitti oftast
betur, einkum þegar þeir Vigfúsarkotsbræður og Hóls-
bræður voru með, því þeir voru miklir kraftamenn, eink-
um þeir fyrnefndu. Það var varla óhætt fyrir Austan-
bæing að koma einan vestur í bæ, eða þá hins vegar, og
því þekti eg t. a. m. aldrei Austurbæinn til hlítar, af því
eg átti altaf heima í Vesturbænum.
Eg heyri menn oft bölva forinni á götunum nú, bölva
veganefnd og bæjarstjórn, — en menn hefðu átt að sjá
göturnar þá, því það þori eg að fullyrða, að ekki sú lé-
legasta gata í úthverfum bæjarins nú er nærri svo slæm, sem
aðalgöturnar voru þá, og það venjulega. Mór er í minni
jarðarför eins heldri kaupmanns í bænum rétt fyrir 1870.
Það var fjölmenn líkfylgd. En þegar í Suðurgötu kom,
suður hjá Brunnhúsum, riðlaðist fylgdin alveg, svo var
forin mikil. Menn klifruðust yfir grindurnar beggja meg-
in og út á túnin, en líkmennirnir, sem kistuna báru, urðu
auðvitað að vaða elginn.
Ur því eg mintist á jarðarfarir vil eg geta þess, að
þá var enn alsiða að halda erfisdrykkjur. Fyrst var öll-
um, sem komu í húsið áður en húskveðja hófst, gefið
kaffi og framborin öll kynstur af kökum. En að jarðar-
för lokinni hófst hin eiginlega erfisdrykkja, matur og púns,
— mikið púns á eftir. Ekki var altaf mikill sorgarbragur í
slíkum erfisdrykkjum. í einni þeirra man eg eftir að ein