Skírnir

Volume

Skírnir - 01.01.1914, Page 15

Skírnir - 01.01.1914, Page 15
Fyrsta utanför mín. 15- sjálfur, setíi hafði kynst mér heima ; þá þeir drengilegu Blöndalsbræður Magnús og Gunnlaugur, og fanst mér einkum til um Magnús, því fríðari og fjörlegri mann hafði eg sjaldan séð; þar var og Magnús frá Vatnsdal, ungur og lítið meir en hálfvaxinn piltur. Það var landshöfð- inginn tilvonandi. Og enn sátu þar tveir og þrættu um búskaparefni, og þótti mér annar miklu mælskari hinum, sem var afarstór og þreklegur maður, en hinn grannleg- ur, en skarpur mjög á svipinn. Mennirnir voru Stefán Björnsson, síðar sýslum., en hinn Benedikt Sveinsson, voru þá nýútskrifaðir. Sagði eg síðar við einhvern, að mér fynd- ist hinn stirðmæltari þeirra tveggja vera líklegri til að búa vel á íslandi, heldur en hans mælski andmælandi. Aðrir nafnkunnir stúdentar í Höfn þann vetur voru; þeir Arnljótur Olafsson, Guðbr. Vigfússon, Bergur Thor- berg, Hermann E. Johnson, Jón Thorarensen, S. L. Jón- asson, Lárus Sveinbjörnsson. Þann vetur var þar og Páll Melsteð sagnfræðingur, — svo og hitti eg nokkra eldri íslendinga þar, svo sem Magnús Eiríksson, Konráð Gísla- son, Oddgeir Stephensen og Gísla Brynjúlfsson. Af öllum þeim mönnum, sem eg hér hefi nefnt, lifa nú, er þetta er skrifað, tveir einir, auk mín, þeir Magnús landshöfðingi og Steingrímur Thorsteinsson. Af öðrum nafnkunnum Is- lendingum kyntist eg Grími gamla Þorlákssyni tannlækni, hann var Eyhreppingur og þótti göfugmenni. Svo varð eg kunnugur þeim ríku Vesturlandsreiðurum, Sandholts- bræðrum. Langmest fanst mér um Jón Sigurðsson, og kom oftast í hans hús. Var hann og sjálfkjörinn höfð- ingi nálega allra Islendinga í Höfn, og hélzt það alla stund meðan liann lifði. Tvisvar siðar sigldi eg til Hafnar og sá nýja og nýja kynslóð íslenzkra stúdenta, og þrisvar sinnum heíi eg ver- ið í Höfn síðan þessi öld hófst. En minnisstæðust er mér mín fyrsta dvöl þar, eins og geta má nærri; ungum verða áhrifin dýpst og drjúgust; það er og sannast að segja um mig, að megi eg teljast mentaður maður, er það mest að þakka utanferðum mínum, og því, að eg negldist hvergi
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112

x

Skírnir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.