Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.01.1914, Síða 15

Skírnir - 01.01.1914, Síða 15
Fyrsta utanför mín. 15- sjálfur, setíi hafði kynst mér heima ; þá þeir drengilegu Blöndalsbræður Magnús og Gunnlaugur, og fanst mér einkum til um Magnús, því fríðari og fjörlegri mann hafði eg sjaldan séð; þar var og Magnús frá Vatnsdal, ungur og lítið meir en hálfvaxinn piltur. Það var landshöfð- inginn tilvonandi. Og enn sátu þar tveir og þrættu um búskaparefni, og þótti mér annar miklu mælskari hinum, sem var afarstór og þreklegur maður, en hinn grannleg- ur, en skarpur mjög á svipinn. Mennirnir voru Stefán Björnsson, síðar sýslum., en hinn Benedikt Sveinsson, voru þá nýútskrifaðir. Sagði eg síðar við einhvern, að mér fynd- ist hinn stirðmæltari þeirra tveggja vera líklegri til að búa vel á íslandi, heldur en hans mælski andmælandi. Aðrir nafnkunnir stúdentar í Höfn þann vetur voru; þeir Arnljótur Olafsson, Guðbr. Vigfússon, Bergur Thor- berg, Hermann E. Johnson, Jón Thorarensen, S. L. Jón- asson, Lárus Sveinbjörnsson. Þann vetur var þar og Páll Melsteð sagnfræðingur, — svo og hitti eg nokkra eldri íslendinga þar, svo sem Magnús Eiríksson, Konráð Gísla- son, Oddgeir Stephensen og Gísla Brynjúlfsson. Af öllum þeim mönnum, sem eg hér hefi nefnt, lifa nú, er þetta er skrifað, tveir einir, auk mín, þeir Magnús landshöfðingi og Steingrímur Thorsteinsson. Af öðrum nafnkunnum Is- lendingum kyntist eg Grími gamla Þorlákssyni tannlækni, hann var Eyhreppingur og þótti göfugmenni. Svo varð eg kunnugur þeim ríku Vesturlandsreiðurum, Sandholts- bræðrum. Langmest fanst mér um Jón Sigurðsson, og kom oftast í hans hús. Var hann og sjálfkjörinn höfð- ingi nálega allra Islendinga í Höfn, og hélzt það alla stund meðan liann lifði. Tvisvar siðar sigldi eg til Hafnar og sá nýja og nýja kynslóð íslenzkra stúdenta, og þrisvar sinnum heíi eg ver- ið í Höfn síðan þessi öld hófst. En minnisstæðust er mér mín fyrsta dvöl þar, eins og geta má nærri; ungum verða áhrifin dýpst og drjúgust; það er og sannast að segja um mig, að megi eg teljast mentaður maður, er það mest að þakka utanferðum mínum, og því, að eg negldist hvergi
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112

x

Skírnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.