Ný félagsrit - 01.01.1861, Síða 120

120
UM ISLENDINGASÖGUR-
meö línuskilum bókarinnar, set eg púnkta .. . þar sem eg
ekki gat lesib, en snarhönd þar sem er óljóst og nærfelí
getgáta. Niörlag sögunnar er þannig, og byrjar í miöjum
bardaga þóris viö Djúpfiröínga:
„gátu eigi fylgt honum ok . . . er hann sá bar-
dagann j en er hann kom ofan á fjöruna þá fiell Þor-
steinn . . . ære voru sar ... | vöröust af skipinu; en er
Grímr sá þóri hlaupa ofan á fjöruna, ljópu þeir allir j
ór skipinu til móts viÖ hann, ok gjöröu þeir þá alla
haröa hríb. þau Kerlíng ok | Styrkárr sóttu bæöi at
þóri, en þorgils í öörum staö; þá kómu at föru|nautar
þóris, ok uröu þá Djúpfiröíngar ofrliÖi bornir. þeir sóttust
fast þor|steinn ok þrándr, ok varb hvorrtveggi mjök
sárr. þorgils varbist alldrengiliga en fjéll þó fyrir
þeim Gunnari ok Grími, þar féll ok Styrkárr ok . . menn
aÖrir af Þrandi.-, vj menn | féllu af þóri en . . . sárir
flýÖu Ísfirbíngar hverr þeirra er undan komst. | þórir
elti þorgils1 upp meb firÖinum, til þess er fyrir þeim
varb gil mikit; steyptist Kerlínjg ofan í einn mikinn
fors, en þórir kastar eptir henni hellusteini miklum
ok | kom á milli fóta henni ok þar Iézt hón; heitir þar
síöan Kerlíngargil ok Kerlíngar ækra, ok þar | hefir jafnan
síöan reimt þótt. þeir Grímr félagar urÖu sárir nokkut,
ok fóru þeff | utan um sumarit sem ætlat var; er mikil
saga af þeim í Noregi, frá vibskiptum j þeirraÖlvis hnúfa(I).
þeir þrándr ok þorsteinn urbu báÖir græddir at heilu, |ofe
sættust þeir þórir ok þrándr um þessi málaferli, et þar
höfbu gjörzt | í milli. þórir bjó á þórisstöÖum langa
æfi, ok átti annat bú í Hlíb; hann ] gjörbist illr ok údæll
viöskíptis, æ því meirr er hann eldist meirr. þat var | sagt
eitthvert sinn, at GuÖmundr son hans hafbi fallit í
bardaga, en þat hjafbi þó logit verit. þóri brá svo
viÖ þessi tíöindi, er hann frétti, at hann hvarf á | brott
frá búi sínu ok vissi engi mabr hvat af honum veri
orÖit ebr hann kom nibr, | en þat hafa menn fyrir satt,
at hann hafi at dreka oröit ok hafi lagzt; á j gullkistur
‘) þann. handr.; en á aö vera: Kerlíngn.
J) verbr ekki lesiö.