Ný félagsrit - 01.01.1861, Side 123

CM ISLENDINGASÖGUR.
123
Mer féþurfi er . . . | sí&an var máli lokit . . . at
gjalda Bjarna fé mikit, en sé utan iij vetr ... | frændr
Eyjólfssynir1 . . . v<5ru í iyrstu . . . Tjörfi hinn mikli
| skyldi sitja í búi sínu þau misseri, en ver&a í brottu
. . . skyldi | þar aldri eiga hérafcsvært. Sífean fara þeir
til alþíngis . . . satt . . . Bro|ddhelga c silfrs ok
þrjátigi um fram. Geitir spur&i Gu&mund ef . . . j
Hann ferr sí&an heim af þíngi, ok er nú allt kyrt.
Bjarni býr at Hofi me& þorger&i silfru stjúp|m<5&ur
sinni, ok [<5xu þau2 upp systkin, Bjarni ok börn þor-
ger&ar. þeir finnast opt frændr . . . skipt | var en þrír
tigir st<5&u eptir; bau& Geitir þat . . . heim til Krossa-
víkr, en at fard[ögum hefir Tjörfi enn mikli lógat landi
sínu ok allt life hans ok féna&r3. .. þenna þvattdagsmorgin
hest(!) Tjörfa, (hann) var heptr hjá gar&i ok ætla&i hann
at fara á 1 . . kum sí&ar ok rí&a Iauss. f þetta mund
kom smalama&r inn at Hofi, ok spur&i Bjarni hvat hann
segi tí&inda; hann kvafe | nú leysast varníng Tjörfa.
Björn4 stendr upp ok tekr skjöld sinn ok spjót, ok
stökkr | á bak smalahestinum, kemr á Gu&mundarsta&i.
Tjöríi var farinn at sækja vápn sín ok sér | hann nú
för Bjarna, ok snýr hann þegar heim hvatliga; þá ver&r
misför þeirra . . . Tjörfi í | túnit, at Bjarni kemr at
túngar&inum, strýkr eptir honum ok rekr í gegnum hann
spjótife ok ríðr | heim eptir þetta, ok segir þorger&i víg
Tjörfa. Hón segir: betra er þat en ekki. Geitir spyrr
víg Tjörfa ok | lætr jar&a . . . gaf ekki Bjarni slcyld
fyrir þetta . . . þeir vóru at veizlum bá&ir saman, ok
var Bjarni at | heimbo&um í Krossavík, og vóru þar
rá& hans öll er Geitir var. Nú ferr svá fram lengi, at
var kyrt um hrí& I .
Bjarni kvánga&ist, ok fékk konu þeirrar er Rann-
veig hét, ok var dóttir þorgeirs | Eirekssonar or Go&-
dölum; hann5 haf&i átt Ingillde6 . . . Sigfús7 var
‘) þannig hdr. rangt, fyrir: Egilssynir.
‘) [b. v. eptir getg.; vantar í hdr.
s) hér er í skinnb. eflaust hlaupife yflr.
4) þannig hdr. fyrir Bjarni.
'*) óljóst; efea þorgeirr.
ð) Hér er án efa hlaupife yflr lifei í skinnb.; sjáLandn. 4, 9; Sturl.
2, 1; þorst. þátt stangarhöggs.
’) óljóst.