Gangleri - 01.04.1870, Blaðsíða 28

28
fólk úr hungri og varð úti víða, því það sem snautt
var sótti að sjónuin og fjell þar svo hrönnum.
Sumarið var mjög votviðrasamt.
1635 var vetur aptur allgóður, en þó feldu menn pen-
ing sinn, því hey voru injög lítil undan sumrinu;
varð þá hungur og hallæri, en bættist nokkuð úr
með íiskafla.
1636 er sagt að gengið hafi bólusótt og landfarsótt með
taki; þá var vetur harður, einkum austanlands,
með snjóum og ísalögum, en allgóð hcybjörg und-
an sumrinu bjargaði skepnum manna.
1637: vetur sá var snjóa- og áfreðasamur, og tók það
eigi upp fyrr enn í 9. viku sumars.
1638 var vetur misjafn eptir jól; en hlutir svo miklir
á Suðurlandi að eigi höfðu aðrir eins verið f 50
vetur ; um sumarið gekk kvefsótt mikil með taki.
Veturinn gekk snemina í garð með snjóum og
hríðum; hafís kom fyrir norðan þá hálfur mánuður
var af vetri, hinn 13. og 14. nóv.; þau fjögur
dægur samficitt var snjóhríð mikil með hörkum;
urðu þá víða fjárskaðar; veðrið var svo mikið, að
fuglum sló til jarðrar svo að þeir vængbrotnuðu.
1639 eptir nýárið voru hin söinu harðindi; rákust þá ís-
ar kring um land, og komu austan að fyrir sunnan
land og allt fyrir suðurnes; þá var grasár lítið
sökuin frosta og kulda; urðu inenn því um liaust-
ið að lóga miklu af pening sínum; það haust var
þvf kallað „bauluhaust“.
1640 gjörði vetur enn harðan og jarðbannasaman, eink-
um á Norðurlandi, svo nokkuð fjell af öllum kvik-
fjenaði; var þá mikill bjargarskortur manna á með-