Gangleri - 01.04.1870, Blaðsíða 36

36
FLUGAN.
Nokkuð afsíðis frá bænum stóð lítið hós, að eins
með einum loptpalli. Dyrnar, þar voru lokaðar, og
gluggarnir voru byrgðir með hlerum. Afl náttúrunnar
vann að Jjví að skreyta og blómga aldinreitana kring
um húsið, án aðstoðar mannlegra handa. Fað var eins
og trjen og öll blessuð blómin væru undin, hvað utan-
uin annað, í óaðskiljanlegri flækju; eins og elskhugi og
unnusta. í stuttu máli, allt vitnaði um að hús þetta
hefði verið óbyggt um langan aldur.
Skröksögur og þvæítingur eru nokkurs konar dag-
legt brauð í hverju smáþorpi; og gjörvallur söfn-
uðurinn er fús til að leggja sinn skerf til slíkra sam-
skota; þess vegna er ekki að undra, þótt óbýlishúsið
litla yrði að sæta dómsatkvæði frjettasoltinna kerlinga
þar í grenndinni; enda græddu þær svo margan heitan
vatnssopa, fróðleik sínum til verðlauna. Það var al-
mannarómur að húsið væri fullt af fýlu og fjölkyngi.
Á daginn, þegar geislabros sólarinnar fieyftu Ijósbylgj-
um sínum á múrinn og blómlimarnar í garðinum kring
um húsið, og meðan fuglarnir sungu, þá komu skóla-
börnin, og brugðu sjer á leik; þeim stóð að vísu stugg-
ur af húsinu, og þegar dimma tók og að kveldi leið,
hurfu þau á brott, — það var ekki undir því að eiga
að dyrnar ekki lykist upp, og hinar köldu nágreipar
drauganna hremmdu þau. •— Á kvöldin, þegar hinnstu
geislar sólarinnar kvöddu húsið, þegar svartfeldur næt-
urinnar skall yfir lög og land, og enda meðan Iiið ná-
dapra tunglsljós flögraði svo ískyggilega á milli lauf-
blaðanna, þá hlupu börnin á stað með dauðans ótta