Gangleri - 01.04.1870, Blaðsíða 34

34
kom hafís fyrir norðan, síðan fyrir austan, sem
færðist allt að forlákshöfn um sumarmál; síðan
fyrir líeykjanes, og þaðan fyrir Garð, og undir ver-
tíðarlok að Hvaleyjum og f Hvítárós. Eigi haíði ís
í 80 ár áður komizt fyrir Reykjanes; að vestan
komst hann fyrir Látrabjarg, en fyrir norðan mátti
renna og ríða fyrir hvern fjörð um krossmessu.
Þetta ár gekk hjer þung og mannskæð landlarsótt.
1696 var vetur svo harður og kvikfjárfellir svo mikill
urn allt land að enginn mundi því líkt síðan h v í t a-
vetur; hungrið gekk þá svo mjög að skepnum, að
þær sóttu á að jeta sjálfar sig, eða hinar dauðu, og
allt sem tönn festi á; horfði þá til hins mesta mann-
fellis, enda dóu margir úr hungri í fingeyjar-
sýslu.
1697 var er.n frostasamasti vetur með snjóum og á-
freðum; lá þá ís við land og hvít storka var á
landi sem sjó, svo selir og birnir gengu víða á
land og voru drepnir. Refar gengu þá svo að sauð-
fje að*ei varð varið; gengu þeirheim að bæjum, og í
húsdyr inn, voru þeir þá hrönnum drepnir en sum-
ir fundust dauðir úr hungri. Peningsfellir var nú
enn nokkur; þó gat hann eigi orðið mikill, því
fje manna var orðið svo fátt, eptir undan farin
harðindi. Um þetta bil gekk hettusótt mikil og
margt fátækt fólk fjell þá úr liungri, t. d. í Trje-
kyllisvík 54 menn, umhverfis Jökul 34, og meir
enn 100 um Fljót og Ólafsfjörð, 70 um Svarf-
aðardal og 30 um Höfðahverf, og svo að þessu
skapi norðurundan.
1698 var veðrátta ekki mjög hörð, en bjargarskortur