Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1985, Qupperneq 6

10
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
arson átti Ragnhildi tyrir dóttur og Ólafur Þórarinsson kom upp sama
nafni.
Systkini Rannveigar voru Jón bóndi á Leiðvelli, f. 1725, giftur Þor-
gerði Björnsdóttur, og Margrét húsfreyja á Hunkubökkum (1732-1802)
gift Páli Ólafssyni (1730-1789). Guðlaug Ingimundardóttir í Nýjabæ í
Meðallandi (1743-1827) kynni og að liafa verið systir Rannveigar.
Rannveig Ingimundardóttir býr í Rofabæ 1783. Lýður sýslumaður og
sr. Jón Steingrímsson gera 9. ágúst 1784 skrá um framgenginn fénað
hjá búendum í eldsveitunum og um úthlutun gjafakorns til þeirra.
Skráin er á dönsku, varðvcitt í Þjóðskjalasafni. Rannveig cr fyrir búi og
ekki talin ekkja í skránni svo sem þó er gert þar um aðrar konur í
ekkjustandi. Um Rofabæ greinir svo: „6 Beboere, 1 Mandfolk, 2
Kvindefolk, 2 Born. Bcholdt i Faaraaret 1 Ko, 2 Heste, 3 Faar. Har faaet
fra Vcstmanoerne 1 Tondc Rugmel, 1 Tonde Bygmel." Fæst hér skýrt
dæmi um kjör fólks á neyðartíma.
í nóvember 1785 býr Rannveig enn í Rofabæ, ekkja, 53 ára. Ólafur
sonur hennar kenmr þá fyrst með náfni inn í hcimildir, 17 ára. Kristín
systir hennar er þá vinnukona suður á Ncsjum í Hvalsnessókn, 23 ára.
Tvcimur árum seinna er hún í Fuglavík og samtímis henni þar er Ingi-
mundur Svcinsson frá Nesi í Skaftártungu. Þau ganga í hjónaband í
Langholtskirkju í Meðallandi 28. maí 1792. Þau bjuggu lengi í Staðar-
liolti í Meðallandi. Meðal niðja þcirra var Jóhannes Sveinsson Kjarval.
Rannveig brá búi á Rofabæ 1786 og flutti með Ólafi syni sínum til
Árna Eiríkssonar bónda á Slýjum. Næsta ár, 1787, fluttu þau að
Lyngum sem þá var prestssetur Meðallendinga cn árið 1788 ráðast þau
mæðgin í það að reisa að nýju byggð á Hnausum sem höfðu verið í eyði
síðan um cld. Mestallt land jarðarinnar liafði þá lagst undir hraun og
vatnsflaum en nú hafði vatnið grafið sér fastan farveg (Eldvatnið) og
landið taldist byggilegt. Styrkur fékkst til að byggja upp jörðina.
Ólafur bjó á Hnausum með móður sinni og systur til 1792 og áfram
með móður sinni til 1796 en það ár réðst gifting hans og frænku hans,
Sigríðar Pálsdóttur frá Hunkubökkum, og var þar vel búið um lmúta að
hætti þess tíma:
„Anno 1796, þann 6ta Október að Langholti fastnaði sóknarpresturinn
sama staðar með sóma- og æruprýddum yngispersónum Ólafi Þórar-
inssyni og jómfrú Sigríði Pálsdóttur frá Hunkubökkum eftir kirkju-
lögunum án trúlofunar og lýsinga af prédikunarstólnum eftir Bevillingu
hr. Stiftamtmannsins Ólafs Stefánssonar, 28da Júlí 1796, og þar þau cru
systrabörn einnig ifölge Stiftprófastsins séra Markúsar Magnússonar
Bevilling og kvittering fyrir betalaða 68 sk til Hörgslandshospital, dato