Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1985, Side 154

158
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
20. mynd. Ein hlið súluhöfuðs frá Umeskirkju og hluti úr Þjms. 4997.
15. mynd legar tilraunir virtist mér mögulegt að setja þá saman svo sem teikning
sýnir. Höfuðstefið hefur þá verið bylgjulaga teinungur með vafningum
sem greinast frá aðalstofninum ýmist að ofan eða neðan og út úr vaxa
aðrir minni teinungar er hringa sig utan um bylgju og vafningamótin.
Vera má að þessi uppsetning bútanna sé ekki fullsönnuð svo sem teikn-
ingin sýnir, en fjarri lagi getur hún tæpast verið. Hvað svo sem því
líður er ekki unnt að greina dýr af nokkuru tagi í þessum skurði. Af
þversniði bútanna má ætla að þeir séu hluti af staf, sem verið hefur
ávalur að framan og líklega flatur séð aftan eða því sem næst. Ef tilgátan
um samsetningu bútanna er rétt þýðir það að hann hefur a.m.k. verið
um 264 cm á lengd. Sá stafur hefur ekki getað verið nema fyrir kirkju.
Svipaða sögu er að segja af Þjms. 1080 og 4883, þar er aðeins jurta-
skreyti eitt að finna. Sá fyrrnefndi er sá eini bútanna sem kynni að vera
með upprunalegu grópi, þilgrópi. Tiltölulega auðvelt er að ætla upp-
12. mynd runalegt snið hans, eins og teikning sýnir, sem og fulla myndskurðar-
breidd á þeirri lcngju scm varðveist hefur, eins og sést af meðfylgjandi
17. mynd teikningu. Ur bylgjulaga stofnteinungi greinast vafningar í hverri
bylgju og enda í blaðknippi, sem út úr skjótast smærri blaðgreinar.
Breidd þcssa stafs gæti þá hafa verið u.þ.b. 25 cm og mesta þykkt
u.þ.b. 15 cm. Þjms. 4883 hefur þá sérstöðu meðal bútanna að mest
hefur varðveist af skurði hans. Líklega hcfur hann og verið þeirra
12. mynd minnst vaxinn. Með því að líta á sniðið og stafinn sjálfan að framan ætti
16. niynd hann að hafa verið u.þ.b. 17 cm á breidd og mesta þykkt u.þ.b. 9 cm.
Teinungsbylgjan og vafningar hennar eru mjög svipaðir hér og á Þjms.