Lögrétta - 01.01.1936, Síða 77

157
LÖGRJETTA
158
II.
Oss þykir fögur fortíð Norðurlanda.
Vjer frægjum enn þá morgun hetjutíða,
er Æsir sátu’ í Ásgarði’ hinum forna.
Til heimsins þjóða’, er hlýrri löndin byggja,
kom svöl og heilnæm alda’ úr norðurátt
með þrótt og kraft. Við ísavetra alið
hið unga norðurheimsins sterka kyn
með brand í hönd sjer braut um löndin ruddi.
Því veitti sigur hamar Þrumu-Þórs
og Óðins speki auðnu og farsæld réði.
Og vitað er: frá þeirrar þjóðar stofni
fjekk Norðurálfan nýtt og heilnæmt blóð.
Hjá vorum þjóðum enn og alla tíð
skal Ásgarðs merkið hátt í heiðri standa
og hafa vörð um framtíð Norðurlanda.
Þjer, sænsku menn, sem Ásheims fornu óðul
að erfðum tókuð, hreysti og mannvits spekt,
og geymið vorra goðaheima vje,
þjer, sænsku menn, með bitrast stál í styr,
vor stærsta þjóð með ríka sögufrægð,
í yðar höndum hvílir fyrst og fremst
í framtíð gengi þjóða Norðurlanda.
Nú skjálfa lönd og skapadómar ráðast,
nú skilmast hugir manna vítt um heim
og vá og æsing ógnar allt um kring.
Hvort er í voða Vesturlanda menning?
Er viti firt hið mikla kapp og stríð,
sem egnir þjóð gegn þjóð í álfu vorri
og elur haturs ógnir, glepur sýn
þeim mönnum, sem nú standa þar við stjórn ?
Er vá um frelsi og framtíð Norðurlanda?
Er risatökum ótal nýrra afla
að eyðilegging fornra vjea stefnt?
Hvort ógnar gjaldþrot þeirri miklu menning,
sem vestrænn hugur veröldinni skóp?
Svo er nú spurt og spáð um alla jörð.
Frá Ásheims þjóð vjer eigum bjarta trú,
sem felst í elstu fræðum Norðurlanda:
Úr róti hverju rís vor jörð á ný.
Þótt vetri um stund, rís vor að nýju aftur,
og altaf finnast gulltöflur í grasi,
sem geyma rúnir handa nýrri tíð.
En meðan umróts aldan mikla geisar
um alla jörð, þarf vörn hjá hverri þjóð.
Þjer sænsku menn, sem eigið Óðins fold
og Ásaþórs og Týs og Freys og Baldurs,
þjer hafið allra fremstir veg og vanda
af vörn á heiðri’ og framtíð Norðurlanda.
III.
Vor litla þjóð, sem byggir úthafs eyland,
sem liggur hálft í heimi Vesturálfu,
með sögu’ og tungu’ er tengd við Norðurlönd.
Hún vill þeim ættartengslum halda í heiðri
og festa’ og tryggja frændseminnar bönd
við allar þjóðir innan Norðurlanda.
Vjer viljum standa fullvaldir og frjálsir
í frændþjóðanna sveit, þótt yngstir sjeum
og liðfæstir. Vjer lögðum fyr af mörkum
vort framlag til að frægja Norðurlönd.
Og fundur Grænlands, fundur Ameríku
er feðra vorra dáð. En öldum saman
á vorri ey vjer einangraðir sátum
og vöktum yfir óðs og sögu arfi
frá eldri tímum. — Nú er háttum breytt.
Nú horfum vjer til heimsins út og viljum
í menning hans fá þátt sem aðrar þjóðir
í Norðurálfu. Nú er íslands vor
í fæðing eftir firnalangan vetur.
Og þetta land á þremur áratugum
er orðið það, sem aldrei fyr það var.
Vjer finnum vel, hjer vantar enn þá margt,
en viðreisnin er hafin, og vjer trúum
á framtíð vora og frjálsir viljum standa
í fylking hinna gömlu Norðurlanda.
Vjer þökkum Svíþjóð komu góðra gesta,
það gleður oss, að rjetta Svíum hönd,
og öll hin fornu ættartengsl og bönd
við sænska þjóð í framtíðinni’ að festa.
Þorsteinn Gíslason.
ÖÐINN,
32. árg. kemur í þetta sinn út í einu
hefti, eins og Lögrjetta, og er fullprent-
aður. I honum er f jöldi greina og mynda,
þar á meðal framhald af æfisögu sjera
Fr. Friðrikssonar.