Óðinn - 01.01.1925, Blaðsíða 8

8
OÐINN
Macbeth fyrstur,
inn meginrammi,
freistaði mín
til Fjölnis iðju;
hjet jeg á Iðunni,
hjet á Braga,
en fyrst og fremst
mína feðratungu.
Því að und hennar
hjartarótum
vissi jeg feiknstafi
flesta liggja,
Egils og Ormstungu
afl og kyngi,
svik svartálfa,
söng ljósálfa.
Minti mig Macbeth
á megingrimman
Hákon jarl
og Hölgabrúði,
á rógmálm Rínar,
á Regins mál,
Helreið Brynhildar
og Hundingsbana.
Loks var teninga
tólfum kastað,
greip jeg fárramman
fylki Skota
báðum mundum
að Bragafulli;
þýddi þrjár rennur,
þrisvar skráði.
Næst fann jeg nornir
norræns anda
í draumdjúpum
Dana-prinsi;
sá þar sýnir
seinni alda
sjúkra sálna
og siðspillingar.
Saman dragast þar
dulvísindi
eilífðar óms
og ægidóma;
dreymt hefur Hamlet
Dies illa,
náhljóð þau er nú
nísta heiminn.
Þá við Othellos
æqi-drama
átti mín íþrótt
erfiðan leik.
Set jeg það sjónspil
sýnu ofar
harmleik hverjum,
er jeg hefi sjeð.
Rómeó og Júlíu
reyndi jeg síðast
í Sögulands
að sýna gerfi —
óð þess elds
er ísa bræðir
eins á ísafold
sem Italíu;
þar sem elskendur
ástir sungu
svo veröld öll
viknaði og grjet;
þá er Rómeó
reis frá dauðum
krýndur keisari
af kossi meyjar;
en draumur sá
varð dauðaspá:
djarfari dómsdag
dró eigi Angeló.
III.
Heyri Albion,
heyri allir lýðir
orð áttræðs manns
frá Ultima Thule —
heyr þau Urðarorð
að með ofríki
aldregi vinnast
hin æðstu gæði.
Sú ein þjóð
mun sigri hrósa,
er best skilur
sína bestu menn;
allur ofstopi
er auðnuleysi,
því að rjett og satt
skal ráða heimi.
Heyr þú, heyr
höfuðengill skálda:
Sjer þú eigi hið vitstola
veraldarstríð?
Tak lúður þinn
og lát hann gjalla
ógnar-orði
yfir æði þjóða!
Ðlás inar bölvuðu
banavjelar
niður fyrir Niflheim
og Nástrandir.
Blás í brottu
blóðs og tára
syndaflóð
fyr en sek'kur fold.
Blástu, blástu
bruna heiftir
blindra lýða
brott af jörðu!
Blástu, blástu
bræðra sættir,
vek úr álögum
vitstola þjóðir!
Boða þú Bretaskáld
betri tíma,
þú sem þrjár aldir
þótt sjert liðinn
sungið hefur samúð
og sáttir þjóða
öllum betur
andaðra og lífs.
Ekkert afl,
engir herflotar,
eins og andi þinn
England verja:
blás þú og blás:
betri koma tíðir:
þú og Albion
munuð æ lifa!
Sí