Óðinn - 01.01.1925, Blaðsíða 28
28
ÓÐTNN
höndum. Þegar á fyrstu búskaparárum hans var hann
kosinn í hreppsnefnd í Vindhælishreppi, og litlu síðar
var hann skipaður hreppstjóri í sama hreppi. Frá
þeim starfa var hann þó fljótt leystur sökum heilsu-
leysis. Skjótt eftir að hann kom að Veðramóti var
hann kosinn oddviti í Sauðárhreppi, og eftir að þeim
hreppi var skift í tvo hreppa, Sauðárkrókshrepp og
Skarðshrepp, var hann kosinn sýslunefndarmaður í
Skarðshreppi og hafði þann starfa á hendi fram á
síðustu ár. Hreppstjóri var hann í þeim hreppi í 32
ár. Nokkur ár var hann í stjórn Kaupfjelags Skag-
firðinga. Fjórum sinnum var hann kjörinn úttektar-
og virðinga-maður á öllu búi skólans á Hólum í
Hjaltadal. í yfirfasteignanefnd Skagafjarðarsýslu var
hann skipaður ásamt sýslumanni og Olafi alþm.
Briem, og fleiri lík störf hefur hann haft á hendi.
Öll þessi störf hefur hann leyst af hendi með rögg-
semi, samviskusemi og hagsýni. Það hafa fjelags-
bræður hans vottað með því að kjósa hann til þeirra
hvað eftir annað, og yfirmenn hans hafa játað það
með því að sæma hann heiðursmerki Dannebrogs-
manna.
Þegar þess er gætt, hve mörgu hann hafði að
sinna utan heimilis og í annara þágu, þá er það
furða, hve vel hann gat sint aðalstarfi sínu, umsjón
heimilis síns og uppeldi sinna mörgu barna. Þau
hjón eignuðust alls 12 börn. Af þeim dóu tvö á
unga aldri, piltur og stúlka. Hin 10 komust til full-
orðins ára, 6 synir og 4 dætur, öll mjög vel gefin
og hin mannvænlegustu, enda ekkert til sparað að
ala þau upp og menta sem best. Elsti sonur hans,
Stefán að nafni, hinn efnilegasti maður, er nú dáinn
fyrir 10 árum síðan. Var hann giftur og tekinn að
búa á einni af helstu jörðum í Skagafirði, Sjávar-
borg, og þegar kominn í bestu bænda röð, en veikt-
ist af berklum og kona hans einnig og dóu þau
bæði eftir miklar og langvinnar þjáningar. Allir synir
Björns hafa tekið próf við gagnfræðaskóla eða bún-
aðarskóla og einn þeirra hefur auk þess lokið prófi
við kennaraskóla í Danmörku eftir þriggja ára nám
þar, og er nú skólastjóri á Sauðárkróki. Þrír af son-
um hans eru nú góðir og efnaðir bændur í Skaga-
firði, og einn hefur stundað verslunarstörf á Akur-
eyri. Dætur hans hafa allar mentast heima og á
kvennaskólum, og ein þeirra hefur auk þess verið
utanlands, í Danmörku og Noregi, og numið garð-
yrkjufræði, og hafði um 9 ára skeið umsjón með
garðyrkjustöðinni á Akureyri. Önnur er gift frænda
sínum, Bjarna Sigurðssyni bónda í Vigur á ísafirði,
sú þriðja er og gift frænda sínum, Árna Daníelssyni frá
Aug. Strindberg.
Sjávarborg, og eru þau hjón nú í Ameríku, og hin
fjórða er ógift hjá systur sinni í Vigur.
Til þess að vinna það verk, sem Björn hefur
unnið, þarf góð efni, og til þess hefur hann einnig
varið miklu fje, en minst af því var erfðafje, heldur
nálega alt aflafje hans sjálfs. Búi sínu kom hann svo
í blóma að það var oft stærsta búið í sveitinni og
einkum besta búið, enda stjórnað jafnt með skörungs-
skap og hyggindum. En þar var hann ekki einn að
verki. Kona hans, »brúðurin frá Heiði«, var afbragðs-
kona, vann með ró og stillingu en óþreytandi að því
að annast börn sín og bú og að styðja mann sinn í
öllu góðu og nytsömu verki. Það var í sannleika
bæði mikið verk og fagurt, sem hún vann á heim-
ilinu með ástúðlegri umhyggju fyrir manni sínum og
börnum og með því að efla í öllu sæmd heimilisins.
Öll sambúðin var fynrmynd og yndislegt að koma á
heimili þeirra, sjá börnin, sem öll voru mjög efnileg,
sjá umgengnina á heimilinu, sem var snildarleg, njóta
gestrisni húsbændanna, sem auðfundið var, að var af
einlægum huga, og skemta sjer þar við glaðlegar
samræður. Það er unaðslegt að sjá þvílíkt heimili,
þar sem auðsjáanlega hvílir blessun og ánægja
yfir öllu.
Konu sína misti Björn árið 1903, eftir 26 ára
sambúð, og tregaði hana til æfiloka.
Nú er störfum Björns lokið og þau vel unnin.
Hann andaðist á Sauðárkróki 23. jan. s.l. og var öll-
um kunnugum harmdauði. Væri gott að landið okkar
ætti sem flesta hans líka að dáð, drengskap og öll-
um mannkostum. J. Ó. M.