Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.03.1880, Qupperneq 37

IOI
næstu tá, ogfóturinn er íbjúgur í ilina; á svertingjum
er stóra táin lítil og langt frá næstu tá; fóturinn er
flatvaxinn.
Hin þjóðfræðislega (ethnografiska) skipting mann-
anna er byggð á málunum, sögunni og háttunum.
Líking eða skyldleiki málanna sannar samt engan veg-
inn sameiginlegan uppruna þjóðanna, né nokkurn skyld-
leika þeirra i líkamlegum skilningi; undirokaðar þjóðir
taka opt upp tungu sigurvegandanna, og það enda þótt
þeir sé alls annars kynstofns, og þær halda henni, þótt
þær flytist burtu frá heimkynnum sínum.
Aldur mannkynsins var lengi mönnum óljós, og
er það í rauninni enn. Margar þjóðir hafa sögur um
flóð og eyðilegging, sem átti að hafa gengið yfir alt.1
Grikkir sögðu frá Deucalion og Pyrrha, Assýrar frá
Sisútrusi, Indar frá Manus eða Satjavratas, Bretar frá
Dwyvan og Dwyvach, Norðmenn frá Bergelmi, Gyð-
ingar frá Nóa: allir þessir komust af á skipi eða kistu
með hyski sinu undan flóðinu; hjá Ameríkumönnum
eru og líkar fomsögur, hvort sem þær eiga sér allar
eina og sömu sameiginlega uppsprettu, eða sögurnar
hafa myndazt hjá hverri þjóð fyrir sig af verulegum
náttúruviðburði, sem ekki hefir gengið nema yfir þeirra
lönd. Sögurnar segja, að allir menn aðrir hafi farizt í
flóðinu, og það er ekki nóg með það, að þetta drukkn-
aða mannkyn átti að hafa verið feikna stórvaxið, held-
ur og trúðu menn því lengi, að þeir menn, sem eptir
flóðið lifðu, hefðu verið miklu stærri en seinni alda
menn. Fomsögur Gyðinga, sem geta verið eldgaml-
’) „Syndaflóð11 er tilbúið orð úr fornþýzku „sinfluot“, sem eigi merkir.
syndaflóð, heldur „ógurlegt flóð“; í engu máli er hér minnztáneina
synd (flóðið heitir á grísku kataldysmos, á lat. diluvium), en þjóð-
verjar sjálfir afbökuðu orðið fyrst úr sinfluot í siindflut, og þetta
þýddu Danir sem „Syndflod11, og dönskuna þýddum vér og sögðum
„syndaflóð",