Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.03.1880, Síða 38

102
ar, þótt eigi standi þær i ritningunni, segja, að Adam
hafi verið ioo álna hár, og vaðið úr Paradís yfir ver-
aldarhafið1 (sem þeir þá raunar ekki hafa ímyndað sér
mjög djúpt, eða með öðrum orðum gjörðu sér enga
ljósa hugmynd um) eptir syndafallið, til þess að byggja
hinjarðnesku lönd dauðlegleikans. Adam var nú raunar
uppi fyrir flóðið; en vér þurfum varla að minna á hina
algengu tröllatrú, sem á heima eptir flóðið, því tröllum,
risum, berserkjum og mönnum er þráfaldlega oggjör-
samlega slengt saman, og þetta alt saman kalla sög-
umar ,,fólk“, „þjóð“, ,.menn“ og þar fram eptir göt-
unum; þrátt fyrir töfra-eðlið hafði það einnig mann-
legt eðli, blandadist mönnum og var því menn, þótt
eigi væri það mennskir menn; þennan imyndaða af-
spring kölluðu menn hálftröll og blendinga. Trölla-
trúin hefir ráðið öllum þeim ímyndunum, sem menn á
seinni öldum hafa gjört sér um fornaldir hnattarins;
en þessar imyndanir voru i rauninni tómur ástæðulaus
hugarburður; syndaflóðið var skoðað sem miðpunktur
eða sjónarmið tímans, sem alt stefndi að og alt gekk
út frá. Menn höfðu enga hugmynd um aldur jarðar-
innar; menn höfðu tekið eptir steingjörvingum, sjávar-
skeljum og kuðungum hæst á fjöllum uppi, en alt
fram á Voltaires daga var það alt af viðkvæðið, að
þetta hefði legið þarna siðan um syndaflóðið; sumir
sögðu að það væri „náttúru-leikur“. Alþýðan eignaði
alt það tröllum, sem óvenjulegt var að stærð eða útliti,
og svo eru undir komin nöfn eins og Tröllakirkja,
Tröllahlöð (um stuðlabergs garða, sem náttúran sjálf
hefir myndað, sama sem Giants Causeway eða Risa-
stéttin á írlandi), og yrði of langt að telja það hér.
Vér skulum einungis minna á það, að steind bein stór-
vaxinna forndýra voru þráfaldlega álitin að vera manna-
') petta stendur 1 Talmud.