Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.03.1880, Qupperneq 42

106
izt saman við mannabeinin, enn fremur hýenur, nas-
hymingar og bjamdýr — slíkar dýraleifar hafa og
fundizt í þýzkalandi, Frakklandi og víðar; enn fremur
visundar, hreindýr og hið horfna mammút. fetta
voru nú raunar aðrar tegundir en þau samnefndu dýr
sem nú lifa; en alt þetta bendir á, að öll önnur hita-
hlutföll hafi þá verið í Norðurálfunni, því þær tegund-
ir þessara dýra, sem nú eru uppi, geta alls eigi hald-
izt við í loptslagi Englands, Frakklands og þýzkalands,
þar er of kalt fyrir fíla og nashyrninga, en of heitt
fyrir hreindýrin. Um ísöldina var einmitt hreindýra-
timi í Evrópu; en þegar hlýnaði, þá færðust hreindýr-
in norður eptir, þvi þau þoldu eigi hitann, en mammút-
fíllinn leið undir lok. Saman við þessi steindu bein
finnast verkfæri úr tinnusteini, dýrabeinum og horni.
Vér finnum ekkert mál, engan staf, er hljómi til vor i
gegnum þessar aldir; en ýmsir hlutir benda samt á,
að skynsemi mannanna hafi þegar i öndverðu sett þá
hærra en dýrin.
J>etta langa timabil köllum vér steinöld, af þvi
þá voru öll verkfæri úr steini. Steinöldinni er aptur
skipt i þtjá kafla: i., mammút-öld; 2., hreindýra-öld
og 3., dysja-öld, eptir þeim hlutum, sem mest bar á og
voru einkennilegastir á sérhverju tímabili. Næst á ept-
ir steinöldinni kemur ciröld eða bronze-öld, og sein-
ast járnöld; en öll þessi tímabil renna svo hvert inn
í annað, að skörp takmörk verða eigi dregin á milli
þeirra. Steinfæri voru notuð löngu eptir að bronze
var farið að tiðkast, og eru jafnvel enn notuð af sum-
um villiþjóðum, svo vér getum jafnvel sagt, að steinöld
sé sumstaðar enn; í Ameríku var eiröld þegar Evrópu-
menn komu þangað, bæði hjá Inkaþjóðunum í Suður-
Ameríku og Indíönunum í Norður-Ameríku. Annars
má og skipta í tvo kafla: 1. stein-tré-beinöld og 2. málm-
öld, enhenni apturía, eiröld ogb járnöld; niðurstaðan